দীর্ঘ শীতে বসন্তের লালেরা রাগ করে গাল ফুলায় ......
গদ্য কবিতা : শীতের নকশিকাঁথা
(ক্যাপশনে গোটা কবিতা)-
**প্ৰথম চাৱনীৰে ৰঞ্জিত প্ৰণয়পাশ**
চিনাকী তেওঁলোকৰ সৰুৰে পৰাই । স্কুললৈ অহা যোৱা কৰাৰ বাটত প্ৰায়েই তেওঁলোকৰ দেখা হৈছিল । এজন হাঁহি ভালপোৱা উটপটীয়া ল'ৰা আৰু আনগৰাকী মিচিকিয়া হাঁহিৰ অধিকাৰী ঠাণ্ডা মুণ্ডা ছোৱালী। চিনাকী আছিল যদিও ইজনে আনজনৰ নামবোৰ জনা নাছিল । জীৱনৰ পাকচক্ৰত পৰি ষষ্ঠ শ্ৰেণীত একেখন স্কুলতে নাম ভৰ্তি হ'ল তেওঁলোকৰ । দুয়োৰে বাবে অচিনাকী ঠাই আৰু অচিনাকী মুখবোৰ । তাৰ মাজতেই দুয়োৰে কিবা চিনাকী চিনাকী যেন অনুভৱ হ'ল । হয়, সেইজনেই ল'ৰাজন । ল'ৰাজনেও চিনি পাইছিল আগতে সদায়ে স্কুললৈ অহা যোৱা কৰোঁতে দেখা সেই ছোৱালী জনী। দুয়োৰে নতুন স্কুলৰ প্ৰথম দিন তেনেকৈয়ে পাৰ হ'ল । দ্বিতীয় দিনা লাজ, ভয়, শংকাৰে লৰাজনে মাত দিলে --
( আগলৈ )-
তোমাৰ সুবাস
বাৰুকৈয়ে কৰিছে আমনি
আজি তোমাৰ সুবাসে
এতিয়াই নিব বিচাৰিছে
মনটোৱে তোমাৰ কাষলে
যদিওবা আছা দুৰণিত তুমি
পালো পলকতে কাষত বিচাৰি
আহ! সচাঁই আপ্লুত মই
তোমাৰ সুবাসত
কাৰণ নাই কোনো মিশ্ৰণ
আৰোপিত তোমাৰ সুবাসত।
-
আমি আজ ক্ষত বিক্ষত তার ভালোবাসায়
সে আজ ব্যাস্ত, হয়তো অন্যের ঘর সাজায়
আমার অবুঝ মন সে হন্যে হয়ে আজও খুঁজে বেড়ায়,
তাকে রাস্তায় রাস্তায়।
সে আজ ভুলে গেছে আমায়,
তার জীবনে এখন নতুন গল্প তাকে নতুন রঙ মাখায়
আমিতো এখনও পড়ে আছি ধুলোমাখা সেই বইয়ের পাতায়
হয়ে তার জীবনের পুরোনো এক অধ্যায়-
" ১৪২৭র এই অবাধ্য চিঠি তোর জন্য "
( # ১)
এই বছরের সব বেয়াড়া স্বপ্ন গুলো ব্যাগে ভরে নিস
অসম্পূর্ণ কবিতা লেখা,
ছেঁড়া পাতায় ভরা এলোমেলো ঘরটা গুছিয়ে নিস
চায়ের ভাঁড়ের সাথে ধোঁয়া টানার অভ্যেসটা
পারলে এ বছর থেকে একটু কম করিস.....
- ✍️শিল্পী-
প্রেম জমছে মনে মাতোয়ারা তোর সুবাসে,
অপেক্ষার পালা শেষ মন আজ পাগলপারা তোর আবেশে ।-
ভাগ্যিস কেউ বলেছিল আমার ১২ টা বেজে গেছে
তাই ১ ঘণ্টা অপেক্ষা করে
আবার "১" থেকে শুরু করতে পেরেছি-
আমার শহর ডুবছে আজি
মনখারাপের রাতে,
নিকষ কালো অন্ধকারে,
আর, বিষন্নতার স্বাদে।।
-