आल्या हिरव्यागार भाज्या
ती हिरवळ जणु आठवण निसर्गाची
ती हिरवळ जशी स्पर्श आकाशी
ती हिरवळ जी ओळख करीत असे त्या नभाची
अन् नभं जणु आतुरतेने झाले असावे व्यक्त
नभं करी प्रशंसा अन् ते निळेपण
जणु दाटला सारा आसमंत
आनंदानी भिरभीरत असे
ती पाखरे जशी मुक्त
आनंद तो चोहीकडे जसा
साजरा सणं माझ्या स्वप्नी फक्त.....
-MahimaBhele
-
विचारांच्या समुद्रात बुडताना
वास्तवतेच लाईफ जॅकेट घालावं
आभासी जगात जगताना
सत्याचा शोध घेणं शिकावं
वाहणाऱ्या प्रत्येक वाऱ्याबरोबर
आपलं दु:ख झटकावं
आणि
पडणाऱ्या प्रत्येक पावसाबरोबरं
डोळ्यांतलं पाणी लपवावं
येणाऱ्या प्रत्येक वादळाचा
हसत हसत सामना करावा
या भावशून्य जगाशी लढताना
भावनांना आवर घालावा!-
गोविंदा रे गोपाळा ये ये आता रे
वाट पाहते रे यशोदामाता
कुठे दूर गेलास रूसुनी
माता वाट पाहते ये रे आता घरी
दही लोणी तुझ्या आवडीचे देते
ये रे कन्हय्या आपल्या घरी
नंदकिशोर तू लाडका गोकुळाचा
तूच रक्षणकर्ता या सगळ्यांचा
तुझ्याविना रडते माता रे
ये ना ये ना कृष्णा आता
तुला पाहता आनंद होईल
गोविंदा दर्शन दे रे आता
-
तुझ्या मनाची गणितं मी अनेकदा
अर्ध्यावरच सोडवून पाहिली आहेत,
कारण शेवटी आपल्या नात्यात सुद्धा
शून्य येऊ नये याचीच भीती होती मला...
म्हणून फक्त पायऱ्या वाढवत राहिलो
पण आता मला तूच सांग नक्की कोणतं
सूत्र आपल्याला अजून जवळ आणेल
आणि उत्तर सुद्धा चुकणार नाही...-
ये कैसी उलझन है मेरी जिन्दगी में
मै आज तक कुछ समझा ही नही
दोस्त कौन दुश्ःमन कौन कभी समझा ही नही
कोई मिला नही आज तक जिसने मुझे छला नही
डटकर मुकाबला किया मुसीबतों का
उनसे दूर कभी भागा नही
अपना सिना तानके खडा रहा तुफानों के सामने
पर कभी पिछे हटा नही
जिन्दगी के सारे गम पी गया मै
पर कभी कोई शिकवा किया नही
सत्य का साथ कभी छोडा नही
असत्य को कभी छुआ नही
सब छोड गये मुझे मेरे अपने
क्योंकी मै क्या हुँ
कोई अब तक मुझे समझा ही नही
-
आई तुझे थोर नाव
तुझ्या प्रेमाचे गुणगान
तुझ्या करुणेची ओढ
मनाला नेहमी लागी...
तुझ्या आठवनीन
हृदय चिरचीर होई
तुझ्या ममतेची साद
मला तुझ्यास भेटवी
तू सोबत नसतांनाही
तुझ्या होण्याची ग्वाही मन देई..
माझ्या आयुष्याचे एकमात्र पात्र तू ठरले
तुझ्या विना कसं रचू
अजूनही नाही अवगवले
तरीही मनाला आवरून
ते पात्र मी रचले
अन् पात्राचे नाव ' आई ' ठरले...
प्रसिद्ध झाली ती नाटक
जेव्हा माणसं गहीवरली
पात्रातूूनच आई तू पुन्हा
सगळ्यांना आपलसं करून गेली..
-
