आज पुरानी राहों से,
चलने लगा हूँ।
छुटा हुआ पिछे,
ढुँढने लगा हूँ।
अपने जो राहों से भटके थे,
उने फिर राह पर लाने लगा हूँ।
मंजिल पाने के लिए छुटे हुए,
हाथो को पकडने लगा हूँ।
जाने अनजाने मे टुटे हुए,
दिलो को मनाने लगा हूँ।
(पुरी कविता अनुशिर्षक मे पढियें)

-

येई आवाज फटाक्यांचा,
दरवळे सुगंध फराळाचा,
दिसे प्रकाश दिव्यांचा,
आला सण दिवाळीचा!

-

उत्स्फूर्त माझे अंग
हा आध्यात्मिक रंग
मी जाहलो पूर्ण दंग
आनंद डोही तरंग

-

ती प्रेयसी माझी,
मी प्रियकर तिचा.
ती थंड गुलाबी हवा,
मी तप्त सूर्य जसा.

मी कंटाळवाणा निबंध,
ती मनमिळावू कविता.
मी तिला ऐकत धुंद,
ती माझ्यामध्ये बेधुंद!

-

मनातलं वादळ, आज पुन्हा इकडे आहे,
सोबतीला दिसे क्षण, होते जे गमावले!
किती काही, काही नाही, मन भीत आहे,
चेहऱ्यावरचे बघा हे, कसे स्मित हेरावले.

मला नाही फिकीर, जो वारा तिकडे वाही,
मिठीत मज घेऊन, संग उभी माझी राणी!
माझं अदृश्य वादळं, कसं दिसतं तिलाही?
घट्ट बिलगून पुसलं, माझ्या डोळ्यातलं पाणी.

-

तू समोर दिसावं.
अन स्वप्न हे माझं,
एकदा सत्यात उतरावं.
तुझा हात मी हाती घेवून,
असं कौतुक करावं.
ते कौतुक तू ऐकून,
कसं गोंडस हसावं.
एकमेकांत आपणं,
इतकं मग्न होऊन जावं.
सोबत जगणं असो वा नसो,
हे नातं आजीवन संलग्न रहावं.

-

नसेल अस्तित्व माझे,मृत्यू मला गिळंकृत करून घेईल (22)
माणसांची गर्दी डोकावून माझ्या आयुष्याचे क्षण पहिल (21)
चिता जळत असेल वृत्ती मात्र भरकटत राहील (20)
जगण्याचा अट्टाहास मनात घुसमटत राहील (19)
होणारा मनाचा कोंडमारा अग्नीत भस्म होईल (18)
फुटता कवटी क्षणात सारं संपून जाईल (17)
कमवलेले सारे शून्यात विलीन होईल (16)
आपलेच माणूस दूर करून जाईल (15)
स्मशान शांतता अनुभवास येईल (14)
माझ्यातला मला अनंत तो घेरील (13)
आत्मा माझा विरून नभी जाईल (12)
तप्त तो अग्नी शांतता घेईल (11)
माझा मी लुप्त मनी होईल (10)
राखेत विलीन हा देह (9)
वावटळ होऊन तो (8)
मृत्यूच पूर्णत्वास (7)
घेऊन जाईल (6)
निनावी जीव (5)
तुझा माझा (4)
जीवनी (3)
उरे (2)
मी.(1)

-

"आई तिथेच उभी असते"
निरोप देण्यासाठी मला,
ती गावच्या वेशीपर्यंत येते.
चुरगळलेली शंभराची नोट,
पटकन माझ्या हातात देते.
काळजी घे बर म्हणताना,
ती डोळ्याजवळ हात नेते.
अगदी काही क्षणातच ती,
डोळ्यांमधून बरचकाही बोलते.
बोलणं चालू असतानाच,
बस येऊन उभी राहते.
निरोप घेताना मग तिचा,
माझ्याही डोळ्यात पाणी येते.
बस दूर दूर जात असताना,
मी मागे पाहत असतो.
धुळीच्या लोटांमधून पाहत असताना,
आई तिथेच उभी असते.

-

ओळखुनी स्वतःस,
मन इतरांचे ऐकावे....

न बोलता काही,
समजुनी समोरच्यानी घ्यावे....

टेकूनी माथा देवासमोर,
दिवा लावावा तिने सांजेला....

जसे असुनी दूर तिने,
स्पर्श करावा माझ्या मनाला....

-

ना मी ऋषि विश्र्वामित्र,
नाही तु मेनका...!!
माझी तु रुक्मिणी,
मी तुझा विठू सावळा...!!
गाठायला माझं हृदय,
कशाला हवा तुला रस्ता...!!
आधीच तर ठेऊनी हाथ कमरेवर,
साथ देतीये तु मला...!!

-