दोन फाळ्या, दोन कड्या.
एक साखळी आणि एक कुलूप
वाट पाहत आहेत तुझ्या येण्याची....

..........तुझाच गावाकडच्या घराचा दरवाजा

-

बंद झालेली शाळा..

एकेकाळी या शाळेच्या प्रांगणात कितीतरी मुलं उनाडली बागडली असतील.
इथल्या वर्गातून मास्तरांचा, बाईंचा, मुलांचा आवाज दुमदुमला असेल.
समोर दिसणाऱ्या ध्वजस्तंभावर तिरंगा फडकला असेल.
प्रांगणातल्या झाडाखाली बसून मुलामुलींनी दुपारचा डबा खाल्ला असेल.
अशा असंख्य आठवणी जमा करून ती शाळा अजूनही तग धरून उभी आहे.

-

उन्हाळ्यातली ती रात्र,
रात्री अंगणातली ती खाट.
खाटेवर पडलेला मी,
आणि आकाशात चांदण्यांचा तो थाट.

-

आप्तस्वकीय सोडून गेलीत,
छप्पर कधीचच पडून गेलं.
भिंती सुद्धा खचत आहेत,
दारासमोर गवत नाचत आहे.
तरीसुद्धा ते घर, अजूनही जिवंत आहे.

-

शहर गावापर्यंत पोहोचलं बर का...
गाव तिथंच असतं
शहर मात्र थोडं थोडं वाढत असतं
वाढता वाढता शहराला सुद्धा कळत नाही
की ते गावापर्यंत पोहोचलेल असतं.....

-

बऱ्याच दिवसानंतर आज अंधारताना बाहेर पडलो, रस्ता नेहमीचाच होता, नेहमीपेक्षा आज वर्दळ थोडी कमीच होती, थोडा समोर गेलो आणि नजर स्थिरावली ती एका विजेच्या दिव्यावर....त्या विजेच्या दिव्याच्या प्रकाशाला मीट्ट काळोखातून वाट काढत जाताना बघितलं, संध्या समयी माझ्यासाठी जणूकाही एक पर्वणीच होती ती.....आणि मग न राहून फोटो क्लिक केला..

-

पाऊस आणि मी, एक वेगळाच खेळ खेळायचो.
मी शेतात उभं राहून पावसाची वाट बघायचो.
पाऊस मात्र मला गावामध्ये शोधत बसायचा.

-

आजही माझ्या बऱ्याच गोष्टी गावापर्यंत येऊन थांबतात.....

-

पाऊस नाचला, पाऊस नाचला
पाऊस नाचला, शेतकऱ्यांच्या शेतांवर.
पाऊस नाचला, शेतकऱ्यांच्या घरांवर.
पाऊस नाचला, शेतकऱ्यांच्या स्वप्नांवर.
आणि पाऊस नाचला, शेतकऱ्यांच्या ऊरांवर.
पाऊस नाचला, पाऊस नाचला

-

"स्वप्न ,गाव आणि बालपण"
स्वप्नामध्ये काल मी माझ्या, माझं ते गाव पाहिलं.
गावातलं घर आणि, घरातलं माझं बालपण पाहिलं.
हिवाळ्यातला दिवस आणि, सकाळची ती प्रहर होती.
जात्यावरती कवडसा पाडणारी, वर पत्रावर एक फट होती.
बाजूलाच मातीची चूल आणि, चुलीवरती पातेलं होतं.
धुपाटणारी लाकडं जळताना, चहाच उकळण सुरू होतं.
चहा उकळून झाला आणि, आईनही आवाज दिला होता.
काय ग आई म्हणताना, स्वप्नाचाही शेवट झाला होता.

-