डाव अजून संपला नाही.......

विचारांचं वादळ उसळतं, आत्मविश्वास क्षणार्धात तळाशी जातो. निरुत्तरित प्रश्नही मग तेव्हाच समोर येतात. जणू ते आधीच मनात कुठेतरी लपून बसलेले असावेत. समोरून येणाऱ्या भविष्याची चिंता वार करते, आणि आपण कसंबसं सावरायचा प्रयत्न करत असतोच तितक्यात, मागून भूतकाळ सैरावैरा मागे लागतो. एखाद्या सावजावर झडप घालावी तशा आठवणीचा, चुकांचा आणि त्यांच्या पाश्चातापाचा हल्ला सुरू होतो. मागे भूतकाळ आणि समोर भविष्याची चिंता यांच्या तावडीतून सुटका अशक्यच. या सगळ्या लढाईत आपण पूर्णपणे एकटे पडलेले असतो, आजुबाजूला कुणीच नसतं. मग मात्र दीर्घ श्वास घ्यावा अचानक एका ठिकाणी थांबव, येणाऱ्या विचारांशी दोन हात करावेत एकदाचे आणि कळू द्यावं भूतकाळातील निरुत्तरित प्रश्नांना आणि भविष्यातील चिंतेला की डाव अजून संपला नाही.

-

त्याचा भारत वेगळा आहे......

-

शहरातल्या खिडकीतून एक गाव पाहिलं,
जणू माझ्या आठवणींना मी आरशात पाहिलं.
लखलखत होते दिवे दूर त्या झाडांपलिकडे,
त्या दिव्यांमध्ये मी माझं हरवलेलं मन पाहिलं.

-

"गावातला तो"

अजूनही तो गावाबाहेरच्या वाटेवर उभा रहात असेल का ?
पाहुणे कुठपर्यंत आलेत ते, तो पारावर उभे राहून पाहत असेल का?

-

सीमारेषा......

-

....

-

...............

-

विराण घरांची कुजबुज ऐकताना......

-

या शेतातून मिळणारा तांदूळ थेट त्या इमारतीपर्यंत पोहोचत नाही, त्याला आधी कृषी बाजार आणि नंतर मॉल मधून जावं लागतं

-

वाडा

-