હૈયે દેતાં હામ તે શબ્દને હરખથી વધાવું;
શબ્દમાં પૂરતી પ્રાણ તે કલમને હરખથી વધાવું.
સીધો-સપાટ મારગ ક્યારેક મીંચવી દેતો નેત્ર;
વાંકાચૂકાં એ રૂડાં મારગને હરખથી વધાવું.
માન્યું વિરહની ઘડી તો છે ઉચ્છવાસ સમી નીજ;
અણમોલ શ્વાસનાં મિલનની ઘડીને હરખથી વધાવું.
ક્યાંક વાદળી આભે તો ક્યાંક આંખે બંધાય;
તરસતાં પર વરસતી આંખ્યુંને હરખથી વધાવું.
આવતાં દરેક વંટોળમાં રાખે દીવડો ઝળહળતો;
કમાડ બનતાં હર ક્ષણ વિભુને હરખથી વધાવું.
-
લક્ષ સાધી બનીએ પારધી,
નવ કદી યે બનીએ અધમાર્ગી.
વિપત મળી તો મળશે સારથી,
મંઝિલ સુધી રહી જાને માર્ગી.
વિપત પણ માપશુ,છે કેટલુ પાણી ?
બસ તુ રાખને ધૈયઁ તાણી.
ભૂલો ભલે કરી હજારો હે માર્ગી,
પણ ભૂલો જ બનશે સાચી સાથી.
કાંટાળા પંથે કાંટા જ આવશે,
એમજ ફુલો કા પથરાશે માર્ગી.
મારગે ચાલવું પોતાના પગ થી,
તો શું કામ રાખે આશા પારકી.
વિપતે વાલા ને યાદ કરજે ભાવ થી,
આવશે વાલો બની સાચો સારથી.
-સુમિત રબારી
-
ખબર નથી શું શોધું છું આ દુનિયા માં,
જોવું છું ખુદ માં તો,
એટલો કચરો દેખાય છે,
કે હવે ઈશ સામે નજર નથી મળતી,
દરરોજ સવારે એક નવા દિવસ માટે ધન્યવાદ આપું ઈશ ને પણ, કેમ !!!!!!!!
સાંજે આ રૂડિયું ઉદાસ બને છે !!!!
નથી ખબર મને કે શું શોધું છું આ દુનિયા માં !!!!!!
મારગ,,,,,,,,,-
કેમ મન બીજા મા વલખા મારે છે,
આતમ જોવે છે એને,
જે ત્યાં નથી મળ્યું,
કોણ જાણે જ્યાં ત્યાં નથી મળ્યું એ
અહીંયા જ મળી જાય,,
બહાર ઘણા રસ્તા છે જવાના,
પણ,,,,,,,,
એક એવો રસ્તો સત્ય નો,
કે જે !!!!
ક્યાંય પહોંચે નહી,
પણ,
પહોંચી જાય !!!!!!!
આ જ સત્ય !
-