চকা মকা ফাগুনত
বলিয়ালি নকৰিবি_
নষ্ট যোৱা ৰঙাখিনিৰ সান্নিধ্যত_
তৰুণ কবিৰ স্পৰ্শতে
আকাশত জুই জ্বলে_
অপেক্ষাৰ প্ৰান্তত
ফাগুন তই নিলাজ নহ'বি_
🖋জোনাক-
ফাগুন....
তই বলীয়া,
কেতিয়াবা শিহৰণ তোলা ধুমুহা
নতুবা চেঁচা কৰি তোলা পছোৱা|
তই নিলাজ,
প্ৰেমৰ চূড়ান্ত পৰ্যায়
প্ৰেমিকাৰ আঁচল উৰুৱাই,
প্ৰেমিকৰ হৃদয় কঁপোৱা অট্টহাস্য|
তই চঞ্চল,
পলকতে মন উৰুঙা কৰা
পলকতে মন তৃপ্ত কৰা
বাৰিষাৰ আগমন...!
তই ৰঙা,
প্ৰেমিকাৰ ওঁঠৰ মদাৰ
প্ৰেমিকৰ মাদকতা...
আকাশত চতিয়াই দিয়া ৰামধেনুৰ সাত ৰং....-
মিঠে লণ্ঠনে হারালো রংমিছিল নীলচে তারার ওমে,
খুব আকস্মিকতায় ফাগুন এনো এক শ্রাবণের ঘুমে !-
।।বেকারত্বের রূপকথা।।
রাত্রির নিস্তব্ধতা জড়ানো জোনাকির মত্ততা
ঘুমহীন চোখ ইচ্ছেপূরণের আঁচলে টান মারে!
'জাগতে রহো্'... সাথে মিশে যায় পলেস্তরা খসার আওয়াজ।
স্বপ্নগুলো বহুদিন যাবৎ পুরোনো সিন্দুকে বন্দী,
তাই অভিমান টা এখন ডোডোপাখির মতোই বিলুপ্তপ্রায়।
বাথরুমের দেওয়ালের টিকটিকিটাও আমার অপদার্থতার সাক্ষী!
পরিস্থিতির আশকারায় আজ পাশে নেই কেউ,
কলারে লাগা চেষ্টার ঘাম আর ক্ষয়ে যাওয়া জুতোর সোল রোজ বিদ্রোহ করে।
ভালোবাসা গেছে স্বেচ্ছাবসরে...
রাজারা তোহ্ বলেই বেপাত্তা সাথে সমাজের বেপরোয়া আদিখ্যেতা,
ছেঁড়া-ফাটা সম্ভ্রমের ফাঁক গলে বিঁধে যায় বিদ্রুপের তীক্ষ্ণতা।
দ্রবীভূত হয়না ইগোর লড়াইয়ে, খোঁজে একফালি শান্তির হেমলক,
তবুও বৃদ্ধ বাবা-মা'র পক্ষাঘাতের ক্ষতটা সামিল করে দৈনিক ঠান্ডা যুদ্ধে।
প্রশ্নের মশালে রোজ এভাবেই আত্মঘাতী হয় এক একটা রূপকথা,
অঙ্গে অঙ্গে রটে বেকারত্বের ফাগুন, কিন্তু পিছু ছাড়ে না দায়িত্ববোধ!
পরক্ষণেই বন্ধ হয় চোখ,কাটে রাতের অপার নগ্নতা।
পরের কাকভেজা সকালে বৃষ্টি মেখে বেরোই প্রতিভা বিক্রির খদ্দের খুঁজতে।।-
রাজনীতি আর ধর্ম ভুলে নিভুক রোষের আগুন...
সবাইকে আজ এক রঙেতে রাঙিয়ে দিক ফাগুন।
তোমার রঙ আর আমার রঙের ফারাক মুছে গেলে
দেখবে তারাও ফিরবে যাদের সাথেই তুমি ছিলে।।
-
বিষবাষ্পে ধূমায়িত প্রেম
নিকোটিনের গোড়ায়
ফাগুন মনে আগুন জ্বালে
অনুভূতিতে পোড়ায়-
তেজত বিষাদ উতলা দিনবোৰৰ প্ৰান্তত ....!
সপোনৰ খাঁজে খাঁজে এটি সুৰ...।
আশাবোৰৰ ভাঁজে ভাঁজে এটি সুবাস।।
অ' আকাশ তই লৈ আহ ----।
মোৰ বাবে,
ফাগুন ফাগুনলগা জীয়া কবিতা।
শিমলুৰ ৰঙ দুগালত লাগি ধৰাৰ পিছত,
চ'ত বাগৰি অহা বহাগৰ দিনবোৰত---
আবেগে সানিব হৃদয়ত ৰং জেতুকাবুলীয়া।।
-
এইয়া নিয়ৰ নদীৰে উলটি অহাৰ দিন...!!
ফাগুনৰ ৰাগিত আবেগবোৰ বৈ যোৱাৰ দিন।
শিমলু তুলাৰ আঁৰে আঁৰে এতিয়া হেঁপাহবোৰ উৰিব......!!
ভাললগাৰ সুৰবোৰে মেঘহীন আকাশৰ বুকুত
ভালপোৱাৰ কবিতা ৰচিব।
উশাহবোৰৰ ভাঁজে ভাঁজে পাৰ হৈ যাব এতিয়া..,
এমুঠি ভালপোৱাৰ কবিতা আৰু
দুটিকৈ ফাগুনৰ প্ৰত্যাশা ।।-
তোমার জন্য সকাল সাজি আজও
প্রতীক্ষা কেবল সময়ের অনুপাত মাত্র।
রেখে গেলাম এক টুকরো স্মৃতির আগুন
পারলে নিভিয়ে নিও, নিজ আঁখির ফাগুনে।-