এইযে তুমি মোক কেইটিমান হৃদয় গলা শব্দ দিয়া
আৰু কিছু মিঠা অনুভূতি
তাৰেই মই এমুঠি হৃদয়ৰ কবিতা লিখোঁ,
জোনাকৰ নৈখনৰ পাৰতেই বহি
মই জোনাক বুটলি এটি পঁজা সাজোঁ....
মোৰ কবিতাৰ চহৰত কাৰ আধিপত্য মোক নুসুধিবা
আহিবা এদিন মোৰ চহৰলৈ জোনাক এমুঠি লৈ
মোৰ কবিতাৰ ঠিকনা তুমি জানো নাজানা?

-

কবিতাৰ প্ৰেয়সী জনী
★★★★★★★★★ ✍🏻অপৰ্ণা পাল

তাই কবিতাৰ প্ৰেয়সী
ভাল পাই কবিতা লিখি
কবিতাত আঁকে তাই
ৰঙীন ৰঙীন ছবি,,,
তাইৰ কবিতাৰ প্ৰতিটো
শব্দই চুই যায় মোৰ হিয়াখনি,,,
তাইৰ মৌন ভাষা প্ৰকাশ
পাই তাইৰ কবিতাৰ শব্দত ,,,
কবিতাই তাইৰ জীৱন
কাবিতাই তাইৰ ভাষা
তাই কবিতাৰ আজন্ম প্ৰেমিকা ॥

©©©©©©©©©

দিনাংক:২৩॥৫॥২০২২

-

আবেগৰ ৰাগীত বৈ আহে
সেই হেঁপাহৰ নিজৰা,
মন যায় মোৰ পঢ়িবলৈ তোমাৰ
প্ৰেমৰ কবিতা; তুমি নজনাকৈয়ে
তোমাৰ প্ৰতিটো শব্দৰ
মই বলিয়া প্ৰেমিকা।

-

"কবিতা"
মানৱ ইতিহাৰ ৰম্য দলিল।
পেচা সলনি হৈছে,প্ৰকাশ্য 'ধৰনৰ' আমোল পৰিবৰ্তন হৈছে,ব্যক্তিৰ মানসিকতাৰো সলনি হৈছে।।'পূৰ্ব পুৰুষ',, 'পৰৱৰ্তী পুৰুষলৈ' পৰিবৰ্তিত হৈছে।
কিন্তু অফুৰন্ত মোহময়ী শক্তিলব্ধ মৃন্ময়ী কাব্যিক বাণৰ স্বৰ্গীয় জ্যোতিয়ে সকলোৰে অন্তৰাত্মাক আজি অৱধি অনাবিল তৃপ্তি দিব পাৰে।
ই এক চিৰসমূজ্বল সত্য।

সেয়েহে কওঁ,,অন্তৰায় মাথো এইয়াই যে-
"তাহানিৰ সেই কবিতা, আজিৰ এই কবিতা।"
আকুলতা,
সৌৰ্ন্দয্যতা আৰু
স্বন্ত্ৰতা।
"কবিতা"

-

কিনো লিখিম আজি YourQuote ৰ উকা পৃষ্ঠাত,
সপোনৰ বাট মোৰ হেৰাই থাকিল চুক্তিবিহীন ৰঙীন পৃষ্ঠাত!
হেপাঁহবোৰেও শেষত জুপুকা মাৰিলে পুনৰ হৃদয়ৰ মৌন ভাঁজত,
কিমান আৰু ককবকাব অপূৰ্ণতাৰ ৰং সামৰি কোমলীয়া কলিজাৰ মাজত!
এবুকু বিষাদ সাবটি পুনৰ মৌনতাৰ দিশলৈ যাত্ৰা...
শব্দৰ পৃথিৱীখন প্ৰিয় আছিল মোৰ,
ইয়াতেই সামৰিছিল ভগ্ন হৃদয়ে নানাৰঙী অনুভৱবোৰ।
কিন্তু এতিয়া যে নাপাওঁ বিচাৰি সেই অনুভৱী শব্দবোৰ,
সজাবলৈ তোৰ অনুভৱেৰে ৰচিত প্ৰেমৰ কবিতাবোৰ।
সেয়ে হয়তো কাব্যিকতাও আজি অন্তীমৰ বুকুত,
তথাপিও অন্তহীন অপেক্ষা থাকিব এই অশ্ৰুসিক্ত দুচকুত।
যেতিয়ালৈ থাকে জীৱন মোৰ,
তেতিয়ালৈ সোণ মই তোৰ।
মাথো তোৰ!!!!!!

- কবিতাৰ প্ৰেমিকা ( জিমি )

-

কবিতাৰ প্ৰেম
‌এই কবিতা বোৰ যে মোৰ বৰ প্ৰিয়।
‌শুনি, পঢ়ি,লেখি বহুত ভাল লাগে।
‌আৰে বাবা আজি ভাল হোৱা নাই,
‌কালিলৈ তো ভাল হ'ব।
হাহিচে হাহক চিন্তা কিহৰ।
আজিও টো জীয়াই আছে দুই এক পুৰুধা ব্যক্তি
আজি শুনা নাই কালিলৈ টো শুনিব।
মনত আদম্য হেপাঁহ
তেজত কবিতাৰ স্তবক।
এইবোৰে আমাৰ জীৱন।
য'লৈ খোজ দিও তুৰন্ত গতিত
উৰিফুৰে হাজাৰতা কবিতা।
চিগাৰেট ৰ ধোঁৱা বোৰৰ মাজতো
বিলিন হৈ হাজাৰ টা কবিতা,
কবিতা জনাবোৰে পঢ়ে
নজনাবোৰে.......।
-পবিত্ৰ নাথ/7637924496

-

কবিতাৰ পৃথিৱীখন ;অনুভবী পখিলাৰ এক বিচৰনভূমি ।

-

অনুভৱ তুমি

-

মন যায় উন্মনা হৈ উৰিৱলৈ
চেনেহৰ আঁচলত নানাৰঙ বিয়পাই মৌ-পিয়া হৱলৈও মন যায়…
মন যায় কাৰোবাৰ মানস পটত জিঁঞা হৈ
আঁজুৰি আনিৱলৈ হেজাৰ সপোন;
হেৰুওৱাৰ বিভীষিকাৰ জুইত দগ্ধ, মৌনতা জীৱনৰ
লাৱণ্য হাঁহিৰ ঔৰষত থিতাপি ল'লে ক্ৰমে আসন্ন ভৰা …হুমুনিয়াহ..!
এটি ভিঁজা লুপ্তপ্ৰায় আৱৰণে হেঁচি ধৰিলে
স্বচ্ছ মনৰ অঙ্কুৰিত কল্কি
অৰ্হনিশে নিৰন্তৰ কুৰুকি কুৰুকি নিঃশেষ কৰিলে।
এতিয়াও মন যায় অনামীজনৰ প্ৰেয়সী হ'ৱলৈ,
বুকুত গোলাপ হৈ ৰ'ৱলৈ,
মন যায় ঠিকনাবিহীন মতলীয়া বতাহৰ স'তে
একাত্ম হৈ …
অসীমত জিয়ন যাৱলৈ।

-

লিখো বুলিলেই তো লিখা নহয়
ক'ত সপোন জীয়াৰ মূহুৰ্তবোৰ
কবিতাৰ এটি এটি শাৰীত
পোৱা নোপোৱাৰ ভাৱনাত
থকা এই বিশেষ সূৰ্যমুখী স্বপ্নৰ
দিঠক হোৱাৰ আমেজেই সুকীয়া,
চিৰদিনৰ বাবে আপোন বুলিবলৈ
আজি ও আছো ৰৈ সেই
বিশেষ কবিতাটিৰ শেষৰটি শব্দ হ'বলৈ।

-