দূৰ

-

এতিয়া শিতানৰ চুটি মৃত্যুৱে দিয়া সমাজিকটোৰ
অবিহনে আমাৰ সংযোগৰ এনে কি বাট আছে,
যি মোৰ কপালৰ বেলি আৰু বুকুৰ "জোন"টো মোক ঘূৰাই দিব পাৰে!
আইৰ প্ৰাৰ্থনা আৰু পিতাইৰ আশীষ বাদে*
এনে কি শক্তি আছে,
যিয়ে মোৰ উশাহ আৰু "জোন"ৰ সাঁহটো ধৰি ৰাখিব পাৰে।

অত আন্ধাৰতো মোৰ আপাহৰ আঁতডাল ধৰি ৰাখিব পৰাকৈ
মই মোৰ দৰেই ৰৈ থকালৈ,
তুমি নুসুধিবা "জীৱনৰ অতবোৰ আয়োজন কাৰ বাবে আছিল।"
বিভ্ৰমৰ বাটত মোক নিঃস্ব কৰি
সময়ে কাঢ়ি নিলেও মোৰ হেঙুল বেলি,
*বুকুৰ বঙহৰ আঙুলিত ধৰি জীৱনৰ বৃত্তত ঘূৰিব লওঁতেই
বৃত্তই আঁকিলেও ত্ৰিকোণীয়া সাধুৰ কাহিনী,
সীমান্তৰ সিপাৰতো মই তোমাক দেখাৰ দৰেই,
মই তোমাক বুজাৰ দৰেই,
জীৱনৰ শেষতো ৰৈ যদি কওঁ— বকুলৰ কাহিনী,
যদি গাব খোজোঁ তোমাৰ বুকুৰ তলিৰ গান,
তোমাৰ কথাৰেই, তোমাৰেই সুৰত,
যদি থ'ব খোজোঁ সামৰি-সুতৰি, তোমাৰ বৃদ্ধ ব'হাগ,
জানি থ'বা
ঘৰমুৱা হেঁপাহৰ পালতৰা নাঁওখন
আজিও তোমাৰ ঘাটতেই জিৰাই।

সোঁৱৰণীৰ ধুমুহাত
বধিৰ ব'হাগে আকৌ তোমাৰ কথা সুধিলে
মই মোক কোৱাৰ দৰেই ব'হাগকো ক'ম,
"অসুখীয়া জোনটো সুখী হ'লেই
বুকুত মৰমৰ মমতা প্ৰেৰণাৰ পোহৰ হৈ ফুলিব।"
শেষ টোপনিৰ কোলাত একেই কথা তোমাকো ক'ম।

-

এয়াই যে নিয়ম

-

তুমি কি বুজিবা উৰন্ত মেঘৰ চলন্ত ইতিহাস
অথবা মই নুবুজা ভবিষ্যতৰ ভেজাল ঠিকনা
কৰ্ফুৰৰ দৰে কিয় উৰি যায়
চান্দমাৰীৰ আকাশত জানুৱাৰীয়ে দিয়া নতুনৰ ঠিকনা?
বৰ লুইতৰ বিশাল বুকুত মোৰ নাম কাহানিবাই নিষিদ্ধ
অথচ গোলাপতকৈয়ো ধুনীয়া তেওঁ এটা সেউজীয়া উশাহৰ কবিতা।

-

মই মোক দেখিছিলো মোৰ মাজত;
হুৰমূৰাই অহা অহা বসন্তৰ এদিনত
গোলাপ হৈ মোৰ বুকুত তেঁও ফুলা দেখি...
মানুহবোৰে কয়-"মোৰ ওঠত হেনো তেঁও জিকমিকাই"
আৰু মই হাঁহিলেই মোৰ দুচকুত তেওঁ নিজক দেখা পাই....
অথচ এটা ৰাতিৰ বাটত মই সাৰে থাকোঁতেই
এন্ধাৰে কাঢ়ি নিয়ে
মোৰ দুচকু, হাঁহি, জীৱন সকলো...
মোৰ মনত তেওঁ জী থাকে দিবানিশি
অথচ শেষহীন সাঁথৰৰ ভৰত খহি পৰে
পৰাণৰ গোলাপপাহি।।

-

প্ৰতাৰিত শেৱালিৰ গাঁথা নুসুধিব সুৰুজক......

সোধে যদি সুধিব শৰতক...
কিমান ৰাতি উচুপনিত দুগাল ভিজিছিল শেৱালিৰ;
অথচ পাৰ ভাগি বৈ অহা আবেগৰ ধলত
বুকু ফাটি চিৰাচিৰ হৈছিল শৰতৰ...!

শেৱালি যে আজিও প্ৰেমত পৰে শৰতৰ,
অথচ সুৰুজৰ স্থান সদায় অদ্বিতীয়....!!
_______________♡♡

-

এটি
শ্বাসত
সম্পৰ্ক গঢ়িম
আপোনাৰ স'তে,
আপোনাৰ দৰে
প্ৰয়োজনৰ তাগিদাত
কিম্বা প্ৰবঞ্চনাৰে নহয়...
হৃদয়েৰে আপোন কৰিম আপোনাক
তাহানিৰ আপুনি কোৱা সাধুটিৰ দৰে...
নাভাবিব ,
মোক আপোনাৰ দৰে
হৃদয়ৰ হত্যাকাৰী বুলি....
মাথোঁ
আজুৰি নিম আপোনাক
আপোনাৰ পৰাই
আপুনি কিন্তু মোক ভুল নুবুজিব
হৃদয় চোৰ বুলি....
যিদিনাই আপুনি বিচাৰি পাব মোক
আপোনাৰ মাজত....
সেইদিনাৰ পৰাই আপুনি
আপোনাৰ হৈ নাথাকিব.....
✍️চুমি কলিতা

-

#সোঁৱৰণী
ভয়াল ৰাতিৰ নিচাত মগ্ন হৃদয়ত
কোনে আঁকি যায় চন্দ্ৰ-তৰাৰ
একেটি কৰুণ কাহিনী?
শব্দৰ মৌনতাটো তোমাৰ সুৰে তুলি যায়
সৰগৰ পাহৰা ৰাগী।

সোঁৱৰণীৰ কুঁৱলী ফালি
ফাগুনে তোমাৰ কথা ক'বলৈ নাহিলেও
এদিন মিনতি তৰা হৈ আকাশ চুব,
তুমি দেখুওৱা বাটতে এদিন
আকৌ নতুন প্ৰভাত হ'ব ।
মৰ-আঁউসীৰ ৰাতি বেজাৰতে দুচকু তিতিলে
কাৰ তৰাফুলীয়া চকুত হাঁহি এটি লাগি যায়
যুগলৈ নৰ'লেও তেঁওৰ মৰমেই
সূৰ্যমূখী হৈ ৰৈ যায় ।

উমহু, ইয়াতেই শেষ নহয় প্ৰিয়তম
সুৰো যে গতিশীল,
অতীত পুৰণি,
যিয়ে আলিবাটৰ কথাৰে
ৰচি গ'ল সাহৰ কাহিনী
তেঁও উশাহ সুৰ বাহিনীৰ।

-

বিদায় বুলি নোকোৱাকৈয়ে
আঁতৰি যোৱাৰ নিশা দুচকুত নাছিল
অত দিনৰ চিনাকী লুণীয়া আৱেগ,
হৃদয়ৰ জোনটো এতিয়া নজ্বলে বুলি শুনিবলৈ সাহ কৰোতেই
নিৰ্লিপ্ততাত বুৰ যায় প্ৰকাশ কৰিব নোৱৰা অত হেঁপাহ,
ক্ৰমশঃ প্ৰতিশ্ৰুতি ৰাখিবলৈয়ে
সত্যত জাহ যায় প্ৰতি ক্ষণ
আবেগহীন কোঙা মনৰ বিষ তীব্ৰতৰ
সত্যৰ সংযোগত.... এতিয়া মাথোঁ মানুহ হোৱাৰ প্ৰতিশ্ৰুতি
আপোনালৈ

-

তুমি বিচাৰিলেই হ'ব পাৰি ঘৰমুৱা হেঁপাহ এচাটি
তুমি বিচাৰিলেই যাব পাৰি বহুদূৰ বাটকুৰি ব'হাগ বিচাৰি,
তুমি লগ দিলেই পাৰ হ'ব পাৰি তপ্ত মৰুভূমি সহজ কৰি
তেনে দুহালি চকুত জন্মা একেটি জোনৰ অপমৃত্যু কিদৰে মানি ল'ব পাৰি?
সুদূৰ নীলিমাক চুব নোৱাৰে সোণবলুকাত পৰি ৰোৱা প্ৰতীক্ষাৰ সাগৰে
নীলিমাৰ নীলাভত নীলসাজ সজাবহে পাৰে
মোৰ দুচকু আজিও ৰৈ যায় ৰৈ থকা সাতসৰীজুপিত...
মই যে জীঞাপাখিৰ ৰৈ যোৱা সাধুকথা
তুমি সাতসৰীৰ শেষ নোহোৱা কথকতা।

-