उन्हात तापून झाली काळी तिची प्रतिमा
देती आम्हांस छाया सोसूनी चटके स्वतः
खेळते ती उन्हाशी दूर सारूनी तिच्या व्यथा
चारोळीत मांडते मी अशी या सावल्यांची कथा...-
नात्याचा गुंता झाला की एकमेकांशी भांडू
सुटला गैरसमज की पुन्हा नवा डाव मांडू-
हे आयुष्य आहे, इथे भावनांना आवरून घे
फसवेगिरीच्या जगात एकटं राहायला शिकून घे
स्वप्नांच्या पाठीमागे पळताना कंबर तू कसून घे
या वाटेत चढ उतार येतील स्वतःला सावरून घे
-
उरल्या ना कोणत्याच भावना
उरल्या त्या फक्त तू दिलेल्या वेदना
उरली ना हिम्मत विश्वास करायची पुन्हा
तुझ्यावर प्रेम केलं हाच ठरला वाटतं माझा गुन्हा-
समोरून जाता
मला दिसे ती परी ..
तिला बघून भान ना उरे
माझे माझ्या वरी ..-
तिला बघताच..,
बहरते हे वेड मन.
राहे न माझा मी..,
मग घेते ती मोहून मन-
इथे इतका अंधार आहे..
कदाचित आज काजव्यांना बंदी असावी..
ठेच लागत होती.. जागोजागी मशालींची
कदाचित उद्या सूर्याला सुट्टी असावी..-
शब्दांचा हा अजबच आहे खेळ....!
बांधतो आपल्या मनाचे तो मेळ ....!!
समोर येताच ती होते निशब्द..तर,
एकाला नाही कळत भावनांचे ताळमेळ ....!!-
का कुणाच्या येण्याची
आशा अशी लागावी
तुटलेल्या नात्याची
सल किती सोसावी..
- रंजना हंबर्डे.✍️-