(Engineer & Dhruv...બંનેએ ખુબ સરસ રીતે વર્ણન કર્યું છે...મોટેભાગે બધું જ સમાવી દીધું છે,કાંઈ બાકી રહેતું નથી છતાં એક નાનકડો પ્રયાસ મારા તરફથી☺)
Well penned by both of u,bros🔥👌

-

દુનિયાની વાતો રોકવા જતા એ પોતાનુ હાસ્ય ખોઇ બેઠો
સારો દીકરો ફક્ત કહેવડાવવા એક છોકરો જાત ભુલી બેઠો

-

"અંધવિશ્વાસ"
થઈ શરૂઆત અંધવિશ્વાસની જતાં નિશાળે,
તીન તીગડા કામ બીગડા બેન એવું શિખાડે.

બહેનો બુધવારે માથું ના ધૂઓ, ભાઈ ઉપર ભાર થાય
પરંપરાગત માં શીખવતી, સવાલ કરવા મોં શેં ખોલાય?.

બહાર નીકળતા છીંક જો ખવાય!, બીજી છીંકની રાહ જોવાય.
ક્યાં જાઓ છો? એમ ન પૂછાય, શીદ જાઓ છો એમ પૂછાય.

ચોઘડિયાં, મુહૂર્ત, કુંડળી જોવાય,  જાણી સમજી લગ્ન લેવાય.
સ્વભાવ, વિચાર, ને રહેણી-કરણી, જાણવું જરૂરી ન જણાય.

દીકરી પરાઈ, દીકરો કુલદિપક, એ પણ તો એક અંધવિશ્વાસ.
બેઉ ઘર અજવાળે દીકરી, તો શું એ દિપક ના કહેવાય?.

ના પારકું ધન ના કુલદિપક, છે દીકરી દીકરો તો આંખના રતન.
અંધવિશ્વાસમાં આંખ ના મીંચો, એ રતનથી જ તો જગ જોવાય.

-

||એક પિતાનું તેના દીકરા માટેનું ખુબ જ સુંદર વાક્ય||
તારા અને મારા સમયમાં બહુ ફરક છે દીકરા....
તારા રૂપિયા કરતા મારી પાવલી મોટી હતી...

-

26/365

-

એક દીકરો વારસાના કાગળ પોતાના નામે જોઈ એવો તો જુલી ગયો,
આવતા આવતા બાપને જ રજિસ્ટ્રારની ઑફિસએ ભૂલી ગયો,
એ જ્યારે નાનો હતો ત્યારે "બાપા કાગડો, બાપા કાગડો" કરતો,
થયો છે વૃદ્ધ વડની વડવાઈ, ને વડને ટેકો આપતા ભૂલી ગયો....

-

મારી દિકરી
અભિલાષ ઉરે ધરી, અવનવા રસ-ભાવ ઉરે ભરી; જગતનો નવલો રસ ઝીલવા, પ્રણયપંથ નવીન નિહાળવા.

-