प्रेम आपलं सखे,
फुलासारख दिवसेंदिवस फुलू दे...

मला पण तुझ्यासोबत,
झुल्यावर थोड जास्तच झुळू दे...

-

झोपाळ्यावर झुले इवलुसा जीव छोटा
आनंद मिळे त्यास गगनाहुनी मोठा
पंख गवसल्याचा होई हर्ष तेव्हा
जणू आकाशी भरारी घेई जीव थिटा

-

झोपाळा!!
मन हे झोपाळा,झोपाळा,
त्यास कळ्या-पाकळ्यांची दोरी..
कळले नाही कधी झूलली ती,
हृदयाच्या तारी..!!!

-

झोपाळ्याला झुलताना
अलगद झेला
सोसेल कशी अवेळी
थरथर घरट्याला ?

-

झोपाळा... कसा असतो तो...? जर त्याला न्याहाळल तर समजतं मुळात त्याच स्थान जमिनी पासून फक्त थोड्या वर असतं... मात्र, त्यावर घेतलेला झोका आपल्या मनात क्षणात विचार आणतो...मी जमिनीपासून किती वर आहे..? अगदी आकाशाला भिडले इतपत..?
जीवन ही अगदी ह्या झोपाळ्या प्रमाणेच असतं....आपलं मुळातील अस्तित्व विसरून आपण कल्पनारूपी झोके घेत असतो..; त्यावेळेस सार काही आपल्यापुढे ठेंगण वाटत त्यात आकाशही... आपण किती वेगाने..किती आनंदाने त्या भ्रमरुपी कल्पनेत गुरफटतो... मात्र असं किती वेळ चालायचं...?
“भविष्याच्या कल्पनेत , आपण भविष्य घडवणारा वर्तमानच जगायचं विसरून जातो .”
अर्थात याचा परिणाम म्हणजे आपण जीवनाच्या शेवटच्या श्वासापर्यंत माझं भविष्य इतकं सुखदायी असेल ह्याच कल्पनेत बुडालेलो असतो...मात्र सत्यात पहाता; भूतकाळ आणि भविष्यकाळ याच मूळ असलेला वर्तमानकाळ आपण जगायचं विसरून जातो. ह्या सर्व गोष्टींमुळे आपल्या जीवनाच गाणं काहिस असं बनतं-
'मेरा जीवन कोरा कागद,कोराही रेह गया'
- उपासना देवरे(7796881966)

-

सगळं काही छान आहे
कुठेय मनीचा जिव्हाळा
काळजी घ्या सारेच म्हणतात
कुठेय अंतरीचा कळवळा
माणसं आजही भेटतात
कुठेय प्रेमाचा उमाळा
अफाट यश मिळाले तरी
कुठेय तो कौतुक सोहळा
संकटात धावून येणारा
कुठेय तो आपला गोतावळा
जप तप भजन पूजन सारं आहे
कुठेय पंढरीचा राणा सावळा
सुंदर चकचकीत उंच बंगले
कुठेय अंगणातला सुखाचा झोपाळा

-