ಅಮ್ಮನ ಪ್ರತಿರೂಪವೇ..
ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣ ನಗುವಿನ
ಸೆಳತವೇ ಇನ್ನೂ
ನನ್ನ ಜೀವವ
ಹಿಡಿದಿಟ್ಟು ಬದುಕಿಸಿದೆ..
ನೀ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ನಡೆವಾಗ
ಸಾವು ಬಂದು ಕರೆದರೆ
ಸುಮ್ಮನೆ ಅಪ್ಪಿ
ಬಿಡಬೇಕು ಎನಿಸುತಿದೆ...
ನನ್ನ ನೂರು ನೋವಿನ
ನಡುವೆ ಸಿಕ್ಕ ಮಧುರ
ನಗೆಯು ನೀನೆ ಎಂದು
ಮನ ಮೈ ಮರೆತಿದೆ...-
ಪ್ರಾಣದ ಪ್ರಾಣವೇ..
ನನ್ನ ಸಂತಸವಂತೂ
ತನ್ನ ವಿಳಾಸ ನೀಡದೆ
ಎಲ್ಲಿ ಕಳೆದು ಹೋಗಿತ್ತೊ
ಇಷ್ಟು ವರ್ಷಗಳಿಂದ...
ನೀ ಸುಳಿವೆ ನೀಡದೆ
ತಂಗಾಳಿಯಂತೆ ಬಂದೆ
ಮನದ ಆಗಸದ ತುಂಬಾ
ಒಲವ ಚಿಟ್ಟಗಳದೇ ಕಲರವ..
ನನ್ನ ಮನದ
ರಂಗೋಲಿಯ ಚಿತ್ತಾರಕ್ಕೆ
ನೂರೆಂಟು ಬಣ್ಣಗಳ
ಅಪ್ಪುವ ಆಸೆ...
ನೀ ಅಂದರೆ ಹಾಗೆಯೇ
ಅಲ್ಲವೇ...? ಶ್ರಾವಣದ
ಸಂಭ್ರಮದಂತೆ...-
ಅಂದಗಾತಿಯೇ...
ನಿನ್ನ ವರ್ಣಿಸುತ್ತಾ
ನೀ ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ
ಮೋಹಕ ಒಲವ
ಧ್ಯಾನಿಸುತ್ತಾ..ನಾನು
ನಾನಾಗಿಲ್ಲವೆಂದು ನಿನಗೆ
ತಿಳಿದಿಲ್ಲವೇನು?
ಮತ್ತೇಕೆ ದೂರ ತೀರದ
ಮೌನ ಸಾಗರದಲ್ಲಿ
ಕಳೆದು ಹೋಗಿರುವೆ?-
ಚಂದಿರನೇ...ವಿರಹದ
ಕಥೆಗಳ ಪ್ರಕಟಿಸಿ ಏಕೆ
ನಗುವೆ..? ಒಮ್ಮೆ ಭೂಮಿಗೆ
ನೀ ಬಂದು ನೋಡು
ವಿರಹಾಗ್ನಿಯ ವಿಶ್ವರೂಪವ...-
ನೀ ಕಾಣದೆ
ನನ್ನ ಎದೆಯಾಳದಲ್ಲಿ
ಸೃಷ್ಟಿಸುವ ವಿಸ್ಮಯಕ್ಕೆ
ಏನೆಂದು ಕರೆಯಲಿ
ಗೆಳತಿ...?
ನಾ ಧ್ಯಾನ ಎನ್ನಲೇ...?-
ಚೆಲುವೆಯ ಮೂಡಿಗೇರಿ ಮಲ್ಲಿಗೆ ಹೂ
ನಗುತಾ ಮೆರೆಯುತಿದೆ. ಈ ಸೌಂದರ್ಯ
ಖನಿಯ ಬಣ್ಣಿಸಲು ಪ್ರಿಯ ಹೃದಯವೊಂದು
ಕಾತರಸಿ ಪ್ರೇಮ ಭಿಕ್ಷೆಯ ಬೇಡುತಿದೆ.-
ನಿನ್ನ ಮೋಹಕ ಕಂಗಳಲ್ಲಿ
ಮೂಡುವ ಚೆಲುವೇ ಅನನ್ಯ
ನಿನ್ನ ಮೊಗದಿ ಮೂಡುವ
ಅಂದವ ಬಣ್ಣಿಸುವವರೇ ಧನ್ಯ-
ಮೌನಿಯಾಗಿ ಮೆರೆಯುವ
ನೀನು,ಮಾತೆಂಬ
ಲೋಕದಲ್ಲಿ ಮಿನುಗುವುದೆಂದು
ಒಲವೇ..?
ಒಮ್ಮೆಯಾದರೂ ಪ್ರಶ್ನೋತ್ತರ
ಕಲಾಪವಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳೋಣವೇನು
ಮನವೇ..?-