बावरी एक कलिका
रुसून बसली का?
फुगवून गाल ईवले
फुरंगटून बसली का? ....
मिटले पाकळ्यांचे डोळे
दल लडिवाळ कोवळे
आता डोकावेल हळूच
पडता रविकिरण कोवळे ....
येईल उमलून कलिका
जणू लाजेल मुग्ध बालिका
ओठातून पाकळ्यांच्या
बोलेल गंधित कुसुमीका ....

-

हळुवार झुळूक वाऱ्याची
पाकळ्या उडू लागती
डोळ्यांशी स्पर्धा भासे
जणू पापण्या फडफडती ....
रंगीत, गंधित कोमल
स्पर्श मखमली कोवळा
भिरभिरती वार्‍या संगे
जणू सडा अंगणी पडला ...
गंधित पाकळ्यांनी
हवा ही सुगंधित झाली
एक झुळूक वाऱ्याची
रंगीत होऊन गेली ...

-

कोर्‍या पानावरती
कोरेच भाव उमटले
लेखणीचे काय घेता
शब्दही रुसून बसले

-

उणीव भासते मला
थिजलेल्या आसवांची
पापणीत दडलेल्या
बंदिस्त भावनांची

-

कोसळती पाऊस धारा
पानांच्या पागोळ्यातून
लड सुटली रेशमाची
जणू हिरव्या धाग्यातून ...
थेंब टपटपती पानांवरती
भासती मोत्यांचे प्रतिबिंब
हळुवार ओघळत येती
लडिवाळ पावसाचे थेंब ...
पान हिरवे ओले ओले
देहभर मखमली झाले
झेलूनी पाऊस धारा
तरुवर भिजून गेले ...

-

वाट पाहुनीया तुझी
मन थकलं थकलं
आभाळही खाली
कसं पाण्यात झुकलं

-

नशीबाचा खेळ सारा
दान उलटे सुलटे पडणारच
ज्याच्या हाती फासा
त्याचा डाव रंगणारच

-

आई नावाचं गाव
प्रत्येकाचं आपापलं असतं
जगाच्या नकाशावर मात्र
हक्काचं तेव्हढं एकच असतं ...
कुठे शहरी शिस्तच असतं
कुठे गावरान मायेचं असतं
आपापल्या परीने जपणारं
आई नावाचं गाव असतं ...
कुठेही मिळणार नाही असं
जिव्हाळा आणि प्रेम असतं
देवालाही दुर्लभ असं हे
आई नावाचं हक्काचं गाव असतं ...

-

माणसाचं वेगळेपण
कुठून कसं शोधायचं
काचेच्या भिंगातून
किती कसं मापायचं ...
एकाच माळेचे मणी
म्हणण आहे सोपं
माणूस काही मणी नाही
हेच आधी घोकायचं ...
एक मात्र नक्की
सगळे नसतात सारखे
प्रत्येकात वेगळे काही
चांगलं तेच शोधायचं ...

-

जाणीव झाली अंधाराची
डोळे अगदी बावरे झाले
नजरेच्या सरळ रेषेत
चांदणे कसे सावळे झाले

-