സ്വപ്നങ്ങളും നിലാവും പെയ്തിറങ്ങാത്തവ
കുഞ്ഞു താരങ്ങൾ ഉരിയാടാത്തവ
വെളുത്ത പൂക്കളത്രയും പെറ്റുവീഴുന്നവ
മഴ തൻ താരാട്ടിനാൽ എന്നെ ഉണർത്തുന്നവ
ഒടുക്കം, ഞാനും എൻ മെഴുതിരി വെട്ടവും ഉണർന്നിരിക്കും
കാറ്റിനൊപ്പം പോവാൻ വെമ്പുമെങ്കിലും
നിദ്രയും സ്വപ്നങ്ങളും നഷ്ടപ്പെട്ട എൻ
നഷ്ടസ്വപ്നങ്ങൾ കുറിച്ചിടുവാൻ അവൾ കൂട്ടിരിക്കും.

-

ചില രാത്രികളുണ്ട്
താരങ്ങൾ കണ്ണു ചിമ്മാതെ അടച്ചു പിടിക്കുന്നവ
തിങ്കൾ പുഞ്ചിരിക്കാത്തവ
നിലാവെളിച്ചം പരക്കാത്തവ
എങ്കിലും എന്നത്തേയും പോലെ
മുല്ല പൂക്കും
ഒരായിരം ഓർമ്മകൾ തൻ താരാട്ടിൽ ഞെട്ടിയെണീക്കുമെങ്കിലും
ഉറക്കത്തെ സ്വപ്നത്തിലെങ്കിലും കാണാൻ
കണ്ണുമടച്ചു ഞാൻ കിടക്കും.

-

പുറപ്പെടാത്ത വാക്കുകൾ

കേൾക്കുവാൻ ആളില്ലെന്നായപ്പോൾ
വാക്കുകൾ ഇടറി...
പിന്നീട് ആ ഇടർച്ചയിൽ കൂടി വീണു,
എന്തിനേയും ആഴങ്ങളിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി മുറിഞ്ഞിടം കുത്തിനോവിച്ചു കൊന്നുതള്ളുന്ന ഒരാഴക്കിണറിലേക്ക്.
ഒഴുക്കില്ലാത്ത ആ കിണറിൽ കിടന്നു
അത് മലിനമായ ചിന്തകളും ഓർമകളുമായി മാറി...
മൗനം മാത്രം ബാക്കിയായി.
തന്റെ മരണത്തിൽ നാട്ടുകാർക്ക് പാടാൻ,
ചിന്തകളും ഓർമകളും വെച്ചൊരു കാവ്യം രചിക്കുവാൻ,
അയാൾ ആ ആഴക്കിണറിലേക്ക് എടുത്തുചാടി.
അയാളുടെ മരണത്തിൽ,
ബാക്കിയായ മൗനവും ഇടറി...

-

കുളം വറ്റാറായെന്ന തോന്നലിൽ
മീനുകൾക്കൊരു വെപ്രാളമുണ്ട്,
ആഴത്തിൽ മുറിവേൽക്കും എന്നറിയുന്നവന്റെ വെപ്രാളം.
കുളത്തിലെന്നപോൽ കണ്ണുകളിലും
സന്തോഷത്തിന്റെ ഓളങ്ങൾ നിലയ്ക്കും,
കുളം വറ്റുകിലും, മുറിവിൽ നിന്നുള്ള
കണ്ണുനീർ കണ്ണുകൾ നിറയ്ക്കും.
നിശബ്ദമാം കരച്ചിൽ അടിത്തട്ടിൽ ചെളിയുമായ് കൂടിച്ചേരും,
ചെളിക്കും ഉപ്പുരസം കൊണ്ടുവരും.
ഓളങ്ങൾ ഓർമകളിൽ ഒതുങ്ങും,
മുറിഞ്ഞിടം മാന്തി രസിക്കും.
കര,യുദ്ധം തീരും മുൻപേ
ജേതാവിനെ പോൽ ആർത്താർത്തു ചിരിക്കും,
മുറിഞ്ഞിടം കുത്തിനോവിക്കും.
മുട്ടകളായ് കരുതിവെച്ച തലമുറകളൊക്കെയും
ഇല്ലാതാവുന്നത് കാണുമ്പോൾ,
ദൈവം എത്ര ക്രൂരനെന്ന് തോന്നും,
കരയിൽ ചാടി ഒടുങ്ങിയാലോ എന്ന് നിനയ്‌ക്കും.
അന്നേരം കണ്ണിന്മേൽ ഒരു മഴത്തുള്ളി വന്നുവീഴും,
ആകാശം പുഞ്ചിരിക്കും,
കുളം നിറയും,
ദുഃഖങ്ങൾ ഒടുങ്ങും,മുറിവുകൾ ഉണങ്ങും,
ഒടുങ്ങേണ്ടത് നാമല്ല എന്ന് പഠിക്കും.

-

If Christ was born in 2000s


( Read caption )

-

കരുതൽ

"എന്താ അമ്മേ അച്ഛൻ വരാത്തെ ?" മാസങ്ങളായി അച്ഛനെ കാണാത്തതുകൊണ്ട് കുഞ്ഞുമോൾ അമ്മയോട് ചോദിച്ചു. മറുപടിയായി കിട്ടിയത് മുഖത്തേക്ക് ഒരുഗ്രൻ അടി ആയിരുന്നു.ഭർത്താവ് തന്നെ ഉപേക്ഷിച്ചുപോയതിന്റെ ദേഷ്യത്തിന്റെ ഒരംശം അവിടെ തീർത്തു ആ അമ്മ.കുഞ്ഞുമോൾക്ക് ഇത് പതിവായിരുന്നു.മുത്തശ്ശിയും, മുത്തശ്ശനും , അമ്മാവനും എല്ലാരും അടിക്കാറുണ്ടല്ലോ.പൂച്ച പാൽ കട്ട് കുടിച്ചാലും , പാടത്തെ നെല്ല് ചാഴി കുത്തിയാലും, ശമ്പള വർദ്ധനവ് ഉണ്ടായില്ലേലും...എല്ലായ്‌പോഴും കുഞ്ഞുമോൾ ആയിരുന്നു കുറ്റവാളി.കുഞ്ഞുമോൾ കരയാറുണ്ട്...എല്ലാരുടെയും 'കരുതൽ' കാരണം.പിന്നെ എല്ലാം അവളുടെ നല്ലതിനല്ലേ എന്നാലോചിച്ചു ദൈവം ആശ്വസിക്കാറുണ്ട്. അടുത്ത വീട്ടിലെ രാധ സ്കൂളിൽ പോവുന്നത് കുഞ്ഞുമോൾ കാണാറുണ്ട്. 'പോയിട്ടിപ്പോ എന്തിനാ...വെറുതെ എന്റെ കാശ് കളയാൻ' എന്നാ അമ്മാവൻ പറഞ്ഞെ.അതോണ്ട് കുഞ്ഞുമോൾ മാത്രം സ്കൂളിൽ പോയില്ല.ഒരു ദിവസം ടീവിയിൽ പറയുന്നത് കേട്ടു,"കുട്ടികൾക്ക് നേരെയുള്ള അതിക്രമങ്ങൾ അറിയിക്കുവാൻ വിളിക്കൂ 1098" കേട്ടതേ ഉള്ളു...കാണാൻ അനുവാദമില്ല.'അതിക്രമോ...അതെന്താ സാധനം?' കുഞ്ഞുമോൾ ആലോചിച്ചു... പിന്നീടെപ്പോഴോ അന്നത്തെ കരുതലിന്റെയും കരച്ചിലിന്റെയും ക്ഷീണത്തിൽ ഉറങ്ങി.

-

മുറി

നാല് ചുമരുകൾ. രണ്ട് ജനാലകൾ.അടഞ്ഞു കിടക്കുന്ന വാതിൽ.ജനാലയിലൂടെ പാത്തും പതുങ്ങിയും വന്ന നിലാവെളിച്ചം ഇരുട്ടിനെ തുളച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.ആ മുറിയിൽ അവൻ ഒറ്റക്കായിരുന്നു. ഓർമകൾ ഒരുപാട് നാൾ ഉറക്കം കെടുത്തിയെങ്കിലും ഓർമകളോടുള്ള യുദ്ധത്തിൽ ഉറക്കം ജയിച്ച ദിനമായിരുന്നു അത്.കലഹിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന ചിന്തകളെ തളയ്ക്കാൻ ഭാവനകൾക്കുമേൽ തുരുമ്പെടുത്ത തൂലിക കുത്തിയിറക്കിയതുകൊണ്ടാവാം.ഒടുവിൽ അവൾ വന്നു.ഒരു പതിഞ്ഞ സംഗീതവുമായി ഒറ്റക്കായിരുന്നു ആ വരവ്.അവന്റെ അടുത്തെത്തി.രണ്ടു നിമിഷം.ഭ്രാന്ത് കിനിയുന്ന അവന്റെ രക്തം കുടിച്ച് അവൾ ആ മുറിയിൽ വട്ടമിട്ട് പറന്നു. ചുണ്ടിൽ ഒരു പുതിയ മൂളിപ്പാട്ടുമായി...ചിത്തരോഗിയുടെ ചരമഗീതവുമായി.

-

എന്നാലാവും വിധം ഞാൻ പറഞ്ഞുനോക്കി
എന്റെ മനസ്സാണ് മരിച്ചുകിടക്കുന്നതെന്ന്...
എന്ത് സംഭവിക്കുമെന്ന് പറഞ്ഞാലും എനിക്ക് അവസാനമായി അവളെ ഒന്ന് ചുംബിക്കണമെന്ന്.
രോഗം പടരുമത്രേ...എനിക്കും എന്നിലൂടെ മറ്റുള്ളവർക്കും.മരിക്കുമത്രേ...
ഒടുവിൽ, നിന്നിൽ നിന്നും നടന്നകലുമ്പോൾ തോന്നുന്നു,
'ആ ശരീരത്തിൽ നിന്നും ആത്മാവ് വിട്ടുപോയപ്പോഴേ ഞാനും മനസ്സ് കൊണ്ട് മരിച്ചെന്നവർ അറിഞ്ഞില്ലായിരിക്കാം.ഇനിയും എന്ത് മരിക്കാൻ...പക്ഷെ,മറ്റുള്ളവർ...'
അതിനാൽ,ഞാൻ പോകുന്നു.
നിനക്കായുള്ള അന്ത്യചുംബനം ഒരു സ്വപ്നമായൊതുക്കി നടന്നകലുന്നു...

-

ആകാശത്ത് കാർമേഘങ്ങൾ നിറയുമ്പോൾ എവിടുന്നൊക്കെയോ ചില ഓർമ്മകൾ മനസ്സിലും നിറയാറുണ്ട്.
മേഘം പെയ്തൊഴിഞ്ഞാലും ഓലയിൽ നനവ് ശേഷിക്കും പോലെ ഓർമ്മകൾ മനസ്സിൽ ഒരിത്തിരി നനവ് ശേഷിപ്പിക്കാറുണ്ട്.
കൂര ചിതൽ മൂടിയത് പോലെ
ഒരുനാൾ മനവും ചിതൽ മൂടിയേക്കാം...
മനസ്സിൻ താളുകൾ കാർന്നു തിന്നേക്കാം...മണ്ണടിഞ്ഞേക്കാം.

-

ചില രാത്രികളുണ്ട്
താരങ്ങൾ കണ്ണു ചിമ്മാതെ അടച്ചു പിടിക്കുന്നവ
തിങ്കൾ പുഞ്ചിരിക്കാത്തവ
നിലാവെളിച്ചം പരക്കാത്തവ
എങ്കിലും എന്നത്തേയും പോലെ
മുല്ല പൂക്കും
ഒരായിരം ഓർമ്മകൾ ഞെട്ടിയെണീക്കുമെങ്കിലും
ഉറക്കത്തെ സ്വപ്നത്തിലെങ്കിലും കാണാൻ
കണ്ണുമടച്ചു ഞാൻ കിടക്കും.

-