સમીપ રહી, હક જતાવી ફોસલાવતાં કદી ના પ્રગટે પ્રેમ
એકમેક કાજે સર્જન, ઋણાનુબંધન કે વિધિલેખની રહેમ
નજરોની મુલાકાત કિકિમાં શોધે ઉર વસવાટ કાજે સરનામુ
ખાલીપો રાખી અવતારે કુદરત,સોંપે ભાગ્યતણુ કાચુ નામુ
પરખ પ્રથમ સોપાન પ્રેમતણુ, પૂર્ણતા કેરી મળે જયાં આશ
ન્યોછાવર ભાવના પ્રગટે,ખુદમાં ખોવાઈ અન્ય કાજે શ્ર્વાસ
એની ખુશીમાં મારી સઘળી ખુશી, પ્રેમનો સાચો શુભચિંતક
હકદાવો આસાન ત્યજે, લોકમુખે ના રટતો ગત ખુદવીતક
સાશ્ર્વત પ્રેમ પ્રબળ, સદા પથદર્શી, પ્રેરણા કેરુ પવિત્ર પૂંજ
પ્રેમ સથવારે કદી હારે નહી,પ્રેમ ભગ્નની કદી ના શમતી ગુંજ
વ્યાપકતા પ્રેમતણી ના નઙે ગામ દેશના સીમાડાના નિશાન
ત્રિલોકમાં એકેય એવુ તત્વ નહી,જે તોલે આવે પ્રેમ સમાન.
આધ્યાત્મિક મતે પાવન યુગ્મ, દુન્વયી નજરે દેહ લાલિત્ય
અઢી અક્ષર પ્રેમનો સમજવા, ખૂટી પડે છે વિશ્વના સાહિત્ય.-
સિદ્ધ શુ કરવુ તારે આ જગમહીં
નથી કોઈ જ્ઞાની સમોવળીયો અહીં
દેહાડંબર રૂપનુ, સર્વાધિક ધનીક
જાતકૂળ ઉજળુ તૃચ્છતા ના ક્ષણિક
શક્તિ પ્રદર્શનમાં મહાશક્તિશાળી
સતરંજ સોગટા નો અજેય ખેલાડી
પરદુઃખ પરોપકારે દાતા પૂણ્યશાળી
ઘાક દમનની ધરબડાટી ચારો પંથક
સત્તાશન ધરી અન્ય કાજે ઉપહાસ
નામના ની રખેવાળી કરે ઈતિહાસ
ઘડી એક આત્મ પરામર્શ કરી લે
જગત સૃષ્ટિ પરિવર્તન સંજોગી
વળી સમય સમયની બલિહારી
સેંકડો જન્મે શેરને માથે સવાશેર
થાપટ ખાતા ગયા કૈ નૃપ વિદ્વાન
કર્મયોઞે, સંચિત પૂણ્યનુ વરદાન
નિમિત્ત તુ, કરે કોઈ દોરી સંચાર
અત્રે ને અંતે રાખ શેષ પ્રભુ નામ.-
આંગળીના ટેરવાની કરામત
સ્ક્રીનની રમત ને મનની મરામત
નોટિફિકેશન કદી નકારાય નહી
અપડેટની અવગણા થાય નહી
પીન પાસવર્ડ ચાવીનુ જૂમખૂ
ફોરગેટ હાથવગુ ના રહ્યુ પૂછવુ
એજન્ટ પ્રથાનો યુગ આથમ્યો
લાંબી કતારનો કંઈ થાક ખમ્યો
નગદ નાણાંની ખમી ચૂકવણી
લારી ગલ્લેય નજર કોડ ભણી
પરિપત્રેથી હસ્તાક્ષર ભૂંસાયા
ડીજીટલ સાઈનથી સજાવ્યા
વર્ક પ્રોગ્રેસ ચાહે રહીને જીરો
જીરો ગ્રાઉન્ડ ફોટો અપલોડ
અહેવાલ અધીકારી અધીરો
તુ તુ મે ના ટંટો રહ્યોના રૂબરૂ
રીલ સ્ટેટસના જોરે આબરુ
લૂંટફાટ આયુધ કટાય કોરાણે
સાયબર લૂંટ પડે ઠેક ઠેકાણે
વીડીયો કોલ રૂબરૂ મળ્યા તુલ્ય
મોબાઈલ લૂંટતો સમય અમુલ્ય.
પ્રોફાઇલ પ્રાઈવસી સિક્રેટ સાઈન
રખે ભૂલતા અંતર્યામી ઓનલાઈન.-
ત્રિવિઘ તાપ હરવા જગતને લોપ્યુ ચંદન
તે યુગ પુરુષ ચરણમાં કોટી કોટી વંદન
દૈત અદૈતની ભ્રમણા તણા કિઘા ખંડન
સચરાચરે વ્યાપકતા સિદ્ધ કરાવે એને વંદન
રાગદ્વેષ પ્રતિ વાસુદેવ કુટુંબંકમ કેરુ સ્પંદન
ધર્માન્તર વિષ વાડા ભાગે એને શત વંદન
સત્ અસત્, ભય પાપ પૂન્ય ના મનોમંથન
અંધશ્રઘ્ઘા ભેદને ઉજાગર કરે એને વંદન
જીવ શીવ અજ્ઞાને અળગા તોય બંધન
શાબ્દિક પથા પ્રતિતી કરાવનારને વંદન
કર્મ માંહી ભક્તિ સંસાર સાગરે મંથન
કર્મફળથી મુક્તિ કરાવે એને વંદન
શાસ્ત્રાર્થ યથા યોગ્ય શસ્ત્ર પ્રહાર નિકંદન
તે મહાપુરુષના ચરણમાં નત્ મસ્તક વંદન
ત્રિલોક નો નાથ કે વૃન્દાવનનો ગોપ નંદન
તંદુંરમા રાજભોગી સ્વાદ ભરનારને વંદન.
તુલસીપત્રથી હળવો, નવ માગે નિમંત્રણ
શ્રી કૃષ્ણં વંદે જગદગુરુમ પરમાનંદ વંદન.-
ચૈત્ર માસ ચેતનવંતો પ્રાગટ ચૈતન્ય શક્તિ તણા આરાધન
ભગવતી માં નવદુર્ગા રૂપધરી હરો જગ કેરા કષ્ટ બની જોગણ
ભ્રમાંડરૂપી કાયા, નવગ્રહ, વ્યોમ,ધરા,પાતાળ સઘળું સમાય
સમરણ ટાણે વ્હારે આવે, જગ જનની માં જગદંબા કરે સહાય
પ્રતિક સમ કળશનું સ્થાપન, સામે પ્રગટે પવિત્ર અખંડ જ્યોત
ઓરતા માડી પૂરા કરવા પધારજે, માં કલ્યાણી વિનવું દેજે ઉરહેત
પ્રથમે મા શૈલપુત્રી, દુજે બ્રહ્મચારિણી મા, પધારો આંગણે ઘણી ખમ્મા
તૃતીય મા ચંદ્ર ઘટા, મસ્તક ચંદ્ર સોહાય, જગની પીડા હરી કરો સહાય
કૂષ્માંડા મા ચતુર્થે, ઉષ્મા ઉર્જા ના સોપાન, અષ્ટસિદ્ધિ ના દો વરદાન
પંચમે જ્ઞાન પ્રકાશ સ્કંદમાતા કેરો, ટળે તિમિર અજ્ઞાન અને અભિમાન
ચાર ભુજા કમળધારી કાત્યાયની દેવી સષ્ટિ, સદા શુભ મંગલકારી
કામક્રોધ લોભના મહા અસુર સંક્ટ સમે, શરણ દેજો દેવી માં મારી
સપ્તમી માં કાલરાત્રિ, કલહ શુંભ નિશુંભના, ગ્રહદશા શનિની વર્તાય,
શુભાશુભ સમન્વય સૂજવજો , મનને ચેતવી, માત દેજો સાચો ઉપાય
અષ્ટમીએ મા પાર્વતી તારો જયજય કાર મહાગૌરી વૃષભે થઈ સવાર
શિવતત્વ ની સમજણ દેજે મા, એળે ના જાય મારો મનુષ્ય અવતાર
અષ્ટસિદ્ધિની દાતા મા સિદ્ધિદાત્રી નવમે, નવ દેવી પ્રગટો નિત્ય
ક્ષમા કરજો મા ભવાની તારા બાળ ગણી ભૂલ થાય મારી કવચિત.-
પ્રત્યક્ષ યા પરોક્ષ રીતે વિચારઘારાનુ આદાન પ્રદાન
માનવનો સ્વગુણ, મૂળભુત અધિકાર લખે સંવિઘાન
અંતરમુખે સદૈવ સકારાત્મક ને નકારાત્મકતાનુ દ્વંદ
મધ્યમ માર્ગ ઉકેલથી સંતૃપ્ત,સંભવે ના કદી સ્વછંદ
વિચારમત્તાનુ ઉત્તમ માધ્યમ વિસ્તૃત કરે વિસ્તાર
ગમા અણગમાના સીમાડા ટકરાતા, તારવવા સાર
વિચાર ગુણવત્તા સંપર્ક આધારી, સંગનો લાગે રંગ
સમુદાય ભલે આખો સ્વીકારે તો કોઇ ઉઠાવે બંગ
ગળથૂથીના સંસ્કારથી, સમાજ ટોવે વિચાર આચમન
પારખ છતી સ્વભાવમાં કેટલા અંશે કર્યુ વિચારપચન
કૈક જાગ્યા વિચાર કાંતિ કાજે, હાથમાં મશાલ ધરી
ફસાયા કૈક સ્વમાયાજાળમાં અંતે કેદખાને જગા કરી
સંસારી શોધતો સંતાપ નિવારણ, ઠેર ગાતો ફરે વ્યથા
સંસારની કસોટીથી પલાયન, જનમેદની સાથે કરે કથા.-
તાગ કાઢવો કઠીન કેટલી ગહેરાઈની ખાઈએ ડૂબ્યો છુ.
નથી સાંપડી પ્રત્યક્ષ મુલાકાત, ના કંઈ ગોષ્ઠિ સંવાદ
પ્રયાસ ના પરીચય કાજ, પ્રસ્તાવથી રદીયો જાણવા
વિચાર સરણીથી તદ્દન અજાણ, ના લેવી કોઈની રાય
હજુ સુધી નથી સારાનરસા વાવડ, હશે સર્વ કુશળક્ષેમ
સ્પૃહા કયા છે સુખની ભાગીદારી, કદી આફત ન આવે
પ્રેમની પરિભાષા શુ હશે ? જાણવા પ્રતિ નથી ઉત્કંઠા
પ્રેમ શુદ્ધ કે વિશુદ્ધ દર્રજાનો, ના કંઈ પ્રમાણની દરકાર
દુનિયામા વસતા તમામ લોકોની પોતાની એક દુનિયા
મને બધા જ ગમે છે હુ કોણે ગમુ છુ રોજ કરુ વિચાર
લજ્જિતાનો ભયનો નથી ભેંકાર તોયે ઠાવકા મને દૂર
અંતરમુખે વારેઘડીએ હવે કોઈ ઉણપ વિશે પૂછુ રોજ.
સર્વત્ર શ્રેય ,અખિલ મધુરમ તણા અવિનાશી દાતાને
તથાસ્તુ કાજે કરને શીદ પડે શ્રમ, નજીવો પ્રેમ કરુ છુ.-
અભિવ્યક્તિ તેની છે જેનુ અસ્તિત્વ જગમાં અનોખુ
લોકચાહના એવી તો કમાઈ, ગેરહાજરીમાં લાગે નોખુ
અલગારી પસ્તુતિ કેમ રુચે, કલા ઝંખે, મનને કંઈક ખૂંચે
મૂર્ખ ચીતરી પોતાની જાતને વિદૂષક સૌના મનને જીતે
આનંદ પ્રમોદ નૃત્ય ધરી ગાંધર્વ અપ્સરા દેવલોકને જીતે
રાગ રાગિની, વાદ્ય સંગીત કે અંગ મરોળની અદાકારી
વાક્ ચાતુરય જેનુ મનમોજીલુ, હાથકળાની જાદુગરી
સામાન્ય રસમ વર્તુળધેર્યા માણસનુ અહી નથી ગજુ
લાયકાત લાયકનેજ ચૂંટે પામે અજીબ ગરીમાનુ છજુ
વિશાળ રંગમંચ વિશ્વ તણો, કાબેલ કૌશલ્ય પૂંજાય
કળાનુ પણ અહીં દ્વંદ છે, વળી ક્યાંક સામુહિક સ્પર્ધા
પારીતોષિક પૈસા પાછળ પહેલવાનની અડધી આવરધા
શાલીનતા અને સાદગી માનુની કાજે સર્વ શ્રેષ્ઠ ધરેણૂ
દેહ લાલિત્ય પ્રદર્શન માત્ર કામૂક નજરોને નજરાણુ.
-
નવરાશ કે તણાવમાં મનોવ્યથા જીવનના ત્રાજવે રોકાતી
જયાં પલડુ ભારે બાળપણનુ,ત્યાં મતી સહજ ગૂંચવાતી
શૈશવ સરતુ ,નર્યા ડાઘ જ ડગલે તોય કૌતુક ઝળહળતુ
હવે સભ્યતા, ભપકે ભરી શૈલીમાં, સંસય કોઈક તો કરતુ
કિશોરવસ્થા વંટાવી કે ફૂટી જવાની, ખટકે વયની સમસ્યા
વાત્સલ્યતા અને નિર્મલતાની અવધી, સમજણે સીમિત
આપધાર્યુ કરવાની, અવગુણે વખાણ અઘિકૃત અવસ્થા
ફંટાય બાલ સંવેદના અધૂરી, સમજણ શ્રાપિત કે વરદાયી,
કૂમળા છોડને વાળો તેમ વળે, કહેવત લાગે ઘણી સંસ્કારી
ઘાટ ઘડવો કેવા મતલબનો, કૂમળીવયે દફતર થેલો ભારી
મન પરીપકવ પામતા પૂર્વ, યુધ્ધના ધોરણે ખડકાય તૈયારી
ઘોડીયાઘરનુ ઉછરેલ ચીંધે ધરડાઘરને,એકસમાન હોશિયારી.
-
ભોમીયો સેર કરાવી જાણે સહેલાણીઓને ખુદ જેને રખડતા-ભમતા ભાળ કોઠે કરી.
માસ્તર મારી ઠોકી ગોખાવે એકત્ર છાત્રોનેધોરણવાર પાઠશાળાની નિતી અમલ કરી
ગુરુ ચિંધવે સતના મારગ ઘેલા શિષ્યોને, સેવા કરતા પરગુરુની, ગુરુ ગાદી મળી.
વૈદ ઘસે ઓષડીયુ મરીજ ઈલાજ કાજે હાથવગી ઔષધ ની વિદ્યા વારસે ફળી
કસબ કળા અર્થજોગ પેઢી દરપેઢી છાજે,કાળક્રમે જરૂરિયાત અનુસાર તે બદલાતી
સકલ શિક્ષાનો સાર શુ? અંતે તે એક માહિતી ! આદર્શરૂપ શીરે ધરી મહાપુરુષોની આપવિતી.
અનંત બ્રહ્માંડથી ઓમકાર ની વિહાર યાત્રા,અધુનીકતા એ. આઈ ના પાટીયેથી વિચરતી
જ્ઞાન સરિતા વહેતી અનાદી કાળથી અવિરત ,ખપજોગ રાખી, ભારજોગ સવેળે વે'તી કરી
યુગાયુગ સાક્ષી, જાણવુ માનવ માત્ર લક્ષણ,અનુસરણ ઘડી ના પાલવે, નાજુક નીપજે ક્ષણ
પ્રાકૃત ભાષાનો પીછો છોડાવા, તજજ્ઞો તપ ધરે,વેદભાષ્યની અવહેલના કરી, મનમંતવ્ય સામા ધરે
ભણતરે અર્થ કાજે હાટડીઓ,સંપ્રદાયનો રાફડો, સત અસત્ કેમ પારખવુ, ઠેર હા જી હા નો કાફલો
સાચુ સમૂળુ લૂટાયુ, બચ્યુ તે આગ ભડકે બળ્યુ તલવારની અણી સમક્ષ, બંદૂકના નાળચા ધરી
બદલાયો હશે ઈતિહાસ, મને વેદના ખૂંચે ખરી
નવનિત સઘળુ લૂંટાઈ ગયુ, છાશ કાજે હવાતીયા
જ્ઞાન અધિદાતા સૂર્ય નારાયણને અરજ કરીએ,
ભારત ખંડે રૂષિકાલની જ્ઞાન ગંગા વહેશે ખરી !-