வெய்யோன் வெளிவரக்
கரையும் வெண்பனி
மாயோன் முகங்காண
மறையும் என்பிணி..!

-

வானெழுந்த
வெய்யவன் கண்டு
இலையமர்ந்த
பனித்துளிகள்
மறைவது போலே

எழில் கொஞ்சும்
சந்தன முகங்கண்டு
துயர்நெஞ்சம்
துள்ளல் கொள்வதேனோ..?

-

உன்
புன்னகை பூத்தால் போதுமடி..

என்
வலிகளையும் வேரூன்றுவேன்..!

-

மனைவி மடியகத்து மகவை
மண்டியிட்டு முகர்ந்து மனம்மகிழ
முத்தமிட்டு அதன் அசைவுகளை
கடத்தும் தருணத்தில் தான்
தந்தையும் தாயாகிறான்.!

-

மண்தாங்க உடல்கிடத்தி
விண்நோக்க கண்செலுத்தி
இரவின் ஈரத்தில்
அமைதியின் ஆழத்தில்
அசைவற்று கிடக்கும்
பொழுதுகள் தான்
என் ஆடம்பரத்தின்
அதீத அடையாளம்..!

-

மேனி மழை மேவிய பொழுதினில்
நாணி நிந்தன் நினைவுகளிலே
உறைந்து நின்றநன் உயிர்த்துளியை
கரைத்துச் சென்ற மழைத்துளி காண்!

-

சுகமூங்கில் சூழ்கொடி போலே
அகம் தங்கி ஆட்கொள்ளுவான்..
பிறைநிலா எனை பூர்த்திசெய்து
நிறைசுடரென நெகிழ வைப்பான்..

-

கனையிருள் வானில்
கண்சிமிட்டும் மீனும்
கருநீலக் கடலில்
கரம்நீட்டும் அலையும்
காட்சியூட்டா கவிகளை
கண்டுரைப்பவள் நான்..!

-

ஓராயிரம் வெண் இழைகள்
ஒருசேரக் கோர்த்து பின்னிய
சிலந்தியின் வலை - என்
சிந்தனையின் அலை..!

-

மோகித்து கண்மயங்கி பின்மலர்ந்த
யாமத்து பனிமலர்களைக் கண்டு
வானத்து மீன்களிடை - வெட்கி
மறைந்ததாம் நிலவு..!

-