तुझ्या अंतरीची, ठाऊक होती प्रतिमा, परी स्वप्नं काही माझी रंगावयास गेलो...
गेलीस दुर इतकी, नकळे कुणास सांगू, नियतीस चुक माझी सांगावयास गेलो.
एकेक भावना ती, तुझ्याविना अपुर्ण, माझीच जन्मलेली, परी ती तुझाच वर्ण...
आसवांचे भावगंध, जाणुन एक चित्र, सजवुन ते मनाशी टांगावयास गेलो.
ती कल्पना गुलाबी, संगे तुझ्याच रंगे, माझे अबोल विश्व, माझे मलाच सांगे...
रूळलो तुझ्याच अवती, भवती तनामनाने, विरहाचे काही अश्रू मागावयास गेलो.
सुचले मला न काही, जीव घुटमळे तुझ्याशी, कळली न कारणे ती, या भाबड्या मनाशी...
काहुर तुझ्या मनातील, तु व्यक्त करण्यापुर्वी, व्यर्थ उगा तुझ्यावर रागावयास गेलो.
आता कळुन सारे, जगते शरीर फक्त, जग मात्र केव्हाच मेले, जाणिव ही अशक्त...
जन्मी पुढील आपण, होणार एक नक्की, प्रारब्ध या जगाचा भोगावयास गेलो.
-