Some *beautiful poems* are
chuckled in my diary
That's why I am glowing
Some *mazical stars* are
Revolves around my existence
That's why I am cherished
Sparking words blossoms with
The name *Yashwanth*
But only I know, you are
*Gunther* from janthar manthar😝

-

అల్లంతదూరాన కిరణం
అక్షరాల్లో నిండుదనం
అభిమానుల హుందాతనం
అరవిరిసిన కళానైపుణ్యం

ఒక్కటేనా ప్రయాణం!
పది విధాల ప్రయత్నం
పలవరించిన తరుణం
ప్రతీపత్రమూ రవితేజం

వైక్యూవనమున మార్గదర్శం
కవితాప్రక్రియై పరిచయం
కయ్యానికైన నెయ్యం
కావ్యానికేమో కలవరం

లోలోపలనిధే ధన్యవాదం
సిరాపూలగుత్తుదే ఉత్తరం
సరిగమలలలదీ సారాంశం
మిణుగురులకథే ఔన్నత్యం

సాహిత్యంతో అనుబంధం
మనుషులతో అనురాగం
తెలుపుతున్నదో ఉత్పలం
శుభాకాంక్షలతో జన్మదినం

-

మనుషుల్లో
అవసరాలున్నాయో,
అనురాగాలున్నాయో
గుర్తించగలగడం
నేటి అరుదైన విద్య

-

ఈ ఆకాశం ఎవరిదో తెలియట్లేదు
మిణుకు మిణుకు ఊసులు లేవు
ఊహలు తలిపే వెలుగులు లేవు
తారసపడే జాబిలి మెలకువా లేదు
లేదని చెప్పడంలో ఉన్నదంతా కలత
తల్లిఒడి చేరినా అంటని మదికొలత
తప్పిపోయిన తరంగాలను తరమలేక
విస్తుబోయిన కనుల జోలపాటల కెరుక
చీకటి రేఖల ఆకాశం ఎవరిదో తెలియాలి
రేపటి కలల ఆరాటం కళగా కలవాలి
చిక్కిపోయిన అక్షరాల హుందాతనం
చక్కగున్న ఆకాశాన నీలిదనం
ఘడియలు నీకై వెలిసిన ఆశాదీపం
నలుపులో కనులకు కనబడదు
వలపులో మౌనం మనసు వీడదు
వెండి కాంతుల పసిడి ఛాయ మాయం
రెక్కలు మొలిచిన విరహ లేఖ సాక్ష్యం
నా వాకిట జారిపడిన విలయం ప్రాప్తం
నా చేతికి పట్టుబడిన ప్రమాదం ఈ క్షణం
నీవు లేని గగనాన ఇంకిపోయే ఆర్తనాదం
వర్తమాన వలయాన ఆకాశమే ఒంటరిజగం

-

పదాలు పదిలమని
కలానికి కసరత్తు చేస్తూ
గళానికి విన్నవించడం మరిచాను
అప్పుడెప్పుడో నన్ను తాకిన అలలు
అమాంతం ఇష్టపడి నాలోకి కుదించుపోయాయి

"మనసు మనసు మనువైపోయే గురుతేనా నీకు"

-

ఒక్కొక్కసారి నా మనసులో వున్న వివిధ రంగులు బయట పడుతున్నప్పుడు భలే విచిత్రంగా ఉంటుంది. జీవితాన్ని ఇంత అందంగా చిత్రించుకున్నానా అనిపిస్తుంది. కాలం ప్రచురించలేని కవితలో తొలి అక్షరంలా నేను మిగిలానని గురుతొచ్చి
కథ మళ్ళీ మళ్ళీ కొత్తగా పుట్టుకొస్తుంది.

-

భాష రాని పాటలు అలవాటు చేసుకుంది
భావమే అర్థం కానీ హాయికి అలవాటు పడ్డది
ప్రాణమున్న పాటకు మౌనమే అందమంటాది
మాసిపోయిన మనసుకు భావం రుచించదట
మానిపోని గాయానికి మందు పూయనియదు
సాహిత్యాన్ని ఎవరో హత్య చేశారట
చేదుమాలిన పదాల్ని నాలుక నాననియ్యదట
ఆత్మ లేని మనిషి తాలుకా గురుతులివట
బాణీలే జీవితానికి సరిపడా బాణాలంటది
గొంతు పెకలని గరళమైన చిన్నది
కన్నీటితో సాంత్వన పడలేని గడుసుది

-

నేనంత కవిత రాయు అంటాడు
నీ అంత కవితా! అంటే
కానే కాదని తలూపుతాడు
ఏమంత గొప్పతనం మనిషిలో?
తెలుసుకునేంత ఆసక్తి లేదు
తెలిపేందుకు అనుమతి ఇవ్వలేదు
ఏదో చిరు కల చేతికిచ్చి నవ్వేశాడు
చీకటి వెనుక రేరాజు వెలుగును
తొంగి తొంగి చూస్తూ ఉన్నాడు
ప్రకృతి ప్రేమికుడు కాబోలు
కొద్దిసేపటి క్రితం మిణుగురులా
ఎదురుపడ్డ ప్రయాణికుడు
జీవితం మీద ఆశలు చల్లుకున్న పిల్లవాడు
ఆశలో నుంచి ఆత్మ పుట్టుకొస్తుంటుంది
ఆత్మలేని మనిషి కంటే ఇతడు గొప్పవాడే మరి
ఆశ చేతిని ఏ పరిస్థితుల్లోనూ విడువనోడు
అడిగిన బహుమానం ఇవ్వకముందే
తన గురుతును నా దగ్గర వదిలిపోయాడు
అలవాటులో పొరపాటుగానే
అక్షర బహుమానం కొసరు ఉంచాను
ఇంతకీ నువ్వంత కవితను రాశానా!?

-

రాత అంటే కోతలా ఉండాలంటాడు
కలుపు మొక్కల కాలు తెంపాలంటాడు
పడమటి సంధ్యా గీత మాదిరోడు
రాతిరి వింధ్యా వెన్నెలోలె నవ్వుతాడు
అక్షరాల్ని అప్సరసలు చేయగలడు
భాషను పొదుముకున్న వజ్రధరుడు
నా గర్వానికి చిరు వెలుగు వాడు
రౌడీలా ఆనగలిగిన కపోతం వాడు
సత్తాకు అణాయెత్తు అందగాడు
సూటిమాటు చురకెత్తు చంటివాడు
నా తమ్ముడు అంటే నా తమ్ముడే
పలు ప్రేమలను చుట్టూ పేర్చుకున్నవాడు

-

నీ బాధను ఈ ప్రపంచానికి అర్థమయ్యేట్టు
చెప్పేసి చనిపో. జాలి కన్నీటి చుక్కలకు బదులు
పశ్చాత్తాపానికి వీలులేని పాడె మనుషులు,
వాళ్ళ భుజాలను ఇకనైనా సవరించుకుంటారు.

-