दिल्लीच्या तख्ताला जबाब देण्यासाठी
भीमथडीची पुन्हा धावली भगवी घोडी

-

तुझे फसवणे कळले होते तरी कशी मी गुंतत गेले
भावत होता कसा न माहित जो प्रेमाचा खेळ चालला
@गुज

-

अनुभव देतो धडे रोजचे शाळा माझी उघड्यावर
डोळ्यावरची निघून जाते पट्टी मग अज्ञानाची
@गुज

-

पुस्तकाच्या बांधणीचे मोल होते
लेखकाचे सांगणे मग फोल होते
@गुज

-

आशेवरती खेळ चालतो जगात इथल्या सारा
मृगजळ दिसता मनास लागे थंडगार मग वारा
पायी बेडी आशेची का धावाया मज लावी
उभा तिच्यावर जणू राहिला स्वप्नांचा डोलारा

जो बंधित तो धावत सुटतो अजब न्याय बेडीचा 
आशा लावे धावायाला काय बेत वेडीचा
उरसफोड मग सुरूच राहते इच्छा संपत नाही
मानव बनतो प्यादे केवळ नियतीच्या खेळीचा

आशेमध्ये अडकुन पडला जो नाही तो सुटतो
धावत नाही कोणा मागे स्तब्ध शांत तो बसतो
दिसतो त्याला पैलतीर अन् दिव्य मार्ग मोक्षाचा
ज्याच्या पायी नसते बेडी विरक्त होउन जातो
---२०/०४/२०२४

-

तुझ्या स्मृतींची गाणी म्हणता शब्द शब्द अडखळतो
मौनामधले डोळ्यांनी जे बोल बोलले होते
@गुज

-

शिशिर संपला वसंत आला चैत्रपालवी फुटली
जिकडे तिकडे धरणीवरती जीवन फुलले आहे
@गुज

-

खरं तर झालेलं काहीच नसतं
पण तरीही काहीतरी चुकतंय, राहतंय असं वाटत असतं...
अशावेळी काहीच सुचत नाही
आणि तुझी आठवण येते...
@गुज

-

जगण्यातला कळाला आनंद आज येथे
चढला असे मनावर सौंदर्य साज येथे

कर्मावरी भरवसा ठेवू नकोस इतका
नाही मिळायचे यश दावून माज येथे

तोडून टाक बेड्या पायात बांधलेल्या
कानात गुंजते ना गंभीर गाज येथे

जगलास केवढे तू याला महत्त्व नाही
केलेस काय मोठे तू कामकाज येथे

विश्वात पेरले जे उगवेल तेच पुन्हा
मिळतेच फळ रुपाने कष्टास व्याज येथे
---०१/०४/२०२४

-

ठेवली शस्त्रे जशी मी संपला संघर्ष सारा
बघ कसा झाला पुन्हा माझा पराजय आज येथे
@गुज

-