దిక్కులు ఎన్నో
తిరిగి వచ్చింది
రెక్కలు ఎన్నో
తొడిగి నిలిచింది
నా మనసు
కలము-
ఉన్నట్టే ఉందేమో
స్వేచ్ఛ లేకుండా ఉంది
ఎగురుతూనే ఉందేమో
ఎల్లలు దాటలేకుంది
గగనతలంలో పతంగి
భూతలంలో లతాంగి-
కోరి కోరి ప్రేమిస్తే
యద లోన చోటిచ్చె
మరి మరి ఆశిస్తే
నిద్రించే పతి వచ్చే
ఉమా
రమా-
అనుకోకుండా వచ్చింది
నిండా తడిపేసి
చెప్పకుండా వెళ్ళింది
అంతా తానయ్యి
సాయంకాలం వర్శం
ప్రాయంకాలం వనిత-
ముక్కలై పగిలి పోయింది
ఎంతకూ అతకకుండా
గాయమెంతో పెద్దది
ఉంచలేను దాచకుండా
కుండ
మనసు-
శవాలు గుట్టలయ్యాయి
కాల్చేవారు లేరు
కన్నీళ్లు కట్టలు తెంచుకున్నాయి
తుడిచేవారు లేరు
ప్రకృతి ప్రకంపనం
కరోనా విజృంభణం-
తలపు
రెక్క విప్పి ఎగిరింది
అలుపు
లేక రెక్కలు విదిల్చింది
నా కవిత
రెక్కలు కవిత ప్రక్రియ-
ఇపుడు ప్రతి ఇల్లు
వృద్ధాశ్రమం
ఇక నీ సంపదలు
వృధా శ్రమం
విదేశాల్లో సంతానం
విడివాటే బహుమానం-
బ్రతుకు
గాడితప్పుతుంది..
ఆ తర్వత
శూన్యమౌతుంది..
అలక్ష్యంగా ఉన్నా..
నిర్లక్ష్యం చేసినా..-
తానో దుర్గం
అనిపిస్తాడు..
ఇలలో స్వర్గం
దింపేస్తాడు..
అతడు
అతని బాటలో-