#ଅନ୍ତଃସ୍ଵର #

ମୁଁ ଝଟ୍ କିନି ବନ୍ଦ କରିଦିଏ‌ ଆଖି,
ଆଉ ହଠାତ୍ ମରିଯାଏ ମୋ ଆଖ ପାଖରେ ଥିବା ସମସ୍ତ ବସ୍ତୁ
ସାରା ପୃଥିବୀ,
ମୁଁ ଛୁଏଁ ଗୋଟେ ଦୁନିଆଁକୁ,
ଯେଉଁଠି ମୁଁ ଚିହ୍ନେ ନାହିଁ ନିଜକୁ,
ଅନତି ଦୂର ଯାଏଁ ଦିଶେ ନାହିଁ କେହି,
କିଛି ଶବ୍ଦ ନାହିଁ, କିଛି ଗନ୍ଧ ନାହିଁ
ସେ ଅନ୍ଧାର କୋଠରୀଟା କେତେ ଶୂନ୍ୟ
କେତେ ଏକାକାର।

ମୋର ଇଚ୍ଛା ହୁଏ ସେଇଠି ଜାଳିବାକୁ ଦୀପଟିଏ,
ତା'ର ଝାପ୍ସା ଆଲୋକରେ ଦେଖିବାକୁ ସେ ଅପରୂପ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟକୁ,
ଯାହାକୁ ମୁଁ ଆଖି ମୁଦି ବି କରିପାରେନି ସମାପ୍ତ
ବରଂ ସେ ଦିଶେ ଆହୁରି ଉଜ୍ବଳ
ପ୍ରବାହିତ ଶିରା ଦେଇ ସମଗ୍ର ଶରୀର।।

-