( ପଢ଼ନ୍ତୁ ଅନୁଶୀର୍ଷକରେ... )

-

ଡେଣା କଟା ପକ୍ଷୀ କି ଉଡ଼ି ପାରିବ
ପ୍ରାଣପ୍ରିୟ ପକ୍ଷ ବିନା ,
ଅଧା ଗଢ଼ା ପଂକ୍ତି କି ବୁଝାଇ ପାରିବ
ମର୍ମ , ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣତା ବିନା ।।
-
ସେ ତ ଜୀବନ ବିହୀନ ଛାଇ ଟେ
କେବଳ ଆଲୁଅ ମାଗେ ,
ରାତ୍ରି ଘନତାରେ କେମିତି ବା ହସି ପାରିବ
ଅଦୃଶ୍ୟ ଅଙ୍ଗ ବିନା ।।

-

ମୁଁ ଦେଖେ ମୋ ପିଠିରେ
କେତେ ବୋଝ ବୋହିବାର ,
ମୋତେ ନକଲି କହି
କେତେ ଉପହାସ କରିବାର ,
ମୁଁ ଆଉ କେହି ନୁହଁ
ନିଶ୍ଚଳ ଦୃଶ୍ୟମାନ ପ୍ରତିବିମ୍ବ ଟେ ,
ମୋ ପାଖେ କାହିଁ ସେ ସ୍ୱପ୍ନ
ଜୀବନ୍ତ ହେବାର ...

-

ମୁଁ ବା ଆଉ କ'ଣ ଲେଖିବି !
ସେ ପଳାଶ ଫୁଲର ବାସ୍ନା ପରି
ତା' କଲମ ମୁନରୁ ଖସି
ବୁଣି ଯାଉଥିବା ପରିଭାଷା ,
ନା ଶିମିଳି ଫୁଲର ସ୍ୱାଦକୁ
ନିଜର ବକ୍ଷରେ ସମାହିତ
କରିଚାଲିଥିବା କିଛି ଚରିତ୍ରର କଥା ।।
ବୋଧେ ରୂପକାର ସେ
ସଜେଇ ଜାଣେ କଳ୍ପନାର
ବା ବାସ୍ତବତାର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟତାକୁ ,
ସେ ଅବା ରୂପ ବା ଗୁଣର ।।
ତେଣୁ ସେ ପାଠକର ଅତି ନିଜର
ଶବ୍ଦ ମାୟାଜାଲର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଶୀର୍ଷକ
କିଛି ଶବ୍ଦରେ କବି , ଲେଖକ
ଇତ୍ୟାଦିର ସମାହାର....

-

କିଏ କହିଲା ,
ଏ ପୃଥ୍ବୀ ସ୍ୱୟଂସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ !
ମଣିଷ ଆଗେ ବା ସବୁ ନିଅଣ୍ଟ ।
ଥିଲେ କାହିଁ ଚନ୍ଦ୍ରମାରେ ପାଣି ,
ମଙ୍ଗଳରେ ଜୀବନ ଖୋଜନ୍ତେ...

ଅନ୍ତ ଦେଖିବାର କଳା ବୋଧେ
ଏମାନଙ୍କୁ ଜଣା , ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ପରି...

-

ସେ ସ୍ୱାଦ କେବେ ଫେରେନା,
ଚାରି ମୁଠା ପଖାଳ !
ଚାରିଜଣ ହାତ ମାରୁମାରୁ , ଶେଷ ।
ମାଆ ଭାଗକୁ ଅଣ୍ଟେନି ।
ତଥାପି ପାଟି ଫିଟାଏନି , ସେ ।
ବଟା ଅଦା,
ଲଙ୍କା,
ଲେମ୍ବୁ,
ଦହି,
ଧଣିଆ ପତ୍ର
ମିଶା ପଖାଳ , ସାଙ୍ଗକୁ ସାତ ରକମ ...
ଆଜି ଥାଳିରେ ଥୁଆ ,
ପେଟ ପୁରେ କିନ୍ତୁ
ରହିଯାଏ କିଛି
ଏମିତିରେ ବି...

© ଗୌରଗୋପାଲ

-

ଦେଖିଛ କି,ଏ ସହରକୁ !
କେବେ ନିକଟରୁ !
ପୁରୁଣା ବଜାର ଗଳିକୁ
ନୂଆ ବଜାର ରାସ୍ତାରୁ !
ପାଇବ ଖାଲି କାଂଥ ଦେହେ
ଚିତ୍ରିତ ଇତିହାସ,
କଥା କୁହା ଛବି,
ସ୍ୱଚ୍ଛତାର ମାପଚୁପ ।

ତଥାପି ଇତିହାସ ବଦଳିନି
କୁଢ଼ କୁଢ଼ ମଇଳା
ସେମିତି ଜମିଛି ,
କିଏ ପଦ ନିଶାରେ ବାଉଳା
ତ କିଏ , ରାସ୍ତାରେ ରହିଛି ।
କିଛି ବଦଳିନି ଏ ସହରେ
ବଦଳିଛି ତ ଖାଲି ସମୟ
ନୂଆ ବଜାର ନିଶାରେ...

-

ଏମିତି ନିଇତି ଦେଖେ
ତାକୁ ଜଳିବାର ।।
ସକାଳୁ ସଞ୍ଜେ ନିଜେ
ପୋଡ଼ି ହେବାର
କେବଳ ଚାହେଁ କିଛି ଇନ୍ଧନ
ମାଟିରେ ମିଶିବା ଆଗରୁ
ନିଜେ ମରି ସଭିଙ୍କ ଲାଗି
ଅଂଧାର ସହ ଲଢୁଥାଏ
ଏମିତି ନିଇତି ଦେଖେ
ତାକୁ ଜଳିବାର ।।

-

ଏ ଜୀବନ ଠିକ୍ ପୋଡ଼ ପିଠା ସଦୃଶ
ସମାନ୍ତର ଅଗ୍ନି ମଧ୍ୟରେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ,
ତଥାପି ନିଜକୁ ଗଢ଼ିବାର ଅଛି
ସୁକର୍ମ ରୂପକ ଘୃତ ଛିଞ୍ଚି ।।

-

କିଛି ସମୟ ବ୍ୟତିକ୍ରମ
ପୁଣି ନୀରବ ଜହ୍ନଟେ
ଅନ୍ଧାରୀ ପକ୍ଷରୁ ମୁକ୍ତ ,
ଗଢ଼ିବ ଆଲୁଅ ସେତୁ
ଆଙ୍କିବ ସପ୍ତବର୍ଣ୍ଣି ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ
ହୃଦେ ଉଲ୍ଲାସ ଘେନି ।।

ପ୍ରକୃତି ପ୍ରେମୀ ସେ
ଆକୁଳ ବିନମ୍ର ମନେ
କରିଛି ଅପେକ୍ଷା ପୁଣି ।।

-