মনৰ কথা বোৰ কাকনো কম খোলি,
ককনো সাৱটি ল ম আপোন বুলি,
ভাগী যোৱা হৃদয় এখিলা শুকান
কৰ কৰিয়া পাতৰ নিচিনা হৈ,
জত এটোপালোঁ ৰখ নাইকীয়া হৈ,
নিজে মৰি আনৰ হবলৈ দিয়াটো কিমান কথিন,
হেৰুওৱা জনক চাবা সুধি,
মাজ নিশা সাৰ পোৱা,
এন্ধাৰত অকলে বহা,
নিজানে আকলখৰে পুৰণি গীত গোৱা,
পাইছানে জীৱনত কেতিয়াবা এনেকুৱা অনুভূতি।



দ্বীপ জ্যোতি কলিতা।

-