- स्वरूपा मोरवाल- नाईक— % &

-

त्या रम्य संध्याकाळी
आली बहार बहार
तुझ्या लाजऱ्या पापण्या
नजर कट्यार कट्यार
- स्वरूपा मोरवाल- नाईक

-

डोंगर- दरी खोऱ्यामधूनी
सागरास मिळते जशी सरिता
हृदयापासून लेखणीपर्यंत
तशी वाहते माझी कविता !
- स्वरूपा मोरवाल- नाईक

-

सख्या हाती तुझा हात
जशी पणतीत वात
माझं अखंड सौभाग्य
त्यात राहु दे तेवत
-स्वरूपा

-

कुल्फीलाही वाटलं असावं
भरल्यासारखं पोट
जेव्हा तिला टेकले तुझे
गुलाबासारखे ओठ
- स्वरूपा

-

तुझ्यासाठी ठेवलेल्या प्रश्नाचं
मला मिळालं उत्तर होतं
ज्या दिवशी तू मिठीत माझ्या
प्रेमाचं सांडलं अत्तर होतं
- स्वरूपा

-

-स्वरूपा मोरवाल

-

अबोल झाले शब्द
स्पर्श बोलू लागला
त्या प्रणय रातीचा
तो चांद ही मावळला

-

एकदा माझी सावली म्हणाली या रात्रीला
तू ना जरा सुट्टी घे
कारण तु आलीस की
मला इच्छा नसताना निघून जावं लागतं !
बदनाम झाले आहे ग मी...
लोक म्हणतात..
रात्र झाली की सावलीही साथ सोडून जाते
सांग ना ग त्यांना...
यालाही तूच कारणीभूत असतेस !
म्हणून म्हणते तू ना जरा सुट्टी घे
कळु दे ना त्यांनाही
मला कुणालाही एकटं सोडून जायचं नसतं
पण तू म्हणजे
माझ्या अस्तित्वाला लागलेलं ग्रहण आहेस !
घेशील का ग सुट्टी ?
मला स्वतःला सिद्ध करण्याची
एक संधी देशील ?

-

आजी आज गच्चीत एकटी बसली होती
मनातल्या मनात ती बहुधा
आजोबांच्या आठवणीत झुरत होती
उगवत्या त्या चंद्राला पाहून
सुरकुतलेल्या त्या गालांवर हसू फुलले
चंद्राला बघणार्या नजरेत तिच्या
मला मात्र आजोबा दिसले
आज चंद्राच्या उशिरा येण्याने
आजी मात्र रुसली
ती स्वतःला कदाचित
चंद्राच्या जवळची चांदणी भासली
मग माझ्या लक्षात आलं
प्रेमाला या वय नसतं
एकमेकांचं होऊन जाऊन
सोबतीने जग बघणं असतं
निर्मळ त्यांच्या प्रेमाला
दृष्ट न लागो कुणाची
सात जन्म साथ लाभु दे देवा
आजीला माझ्या आजोबांची !

-