ಮೌನದಿನಿಯನ ಮಾತು ಚೆನ್ನ
ಮನಮೋಹಿಸುವನು ಅನುಕ್ಷಣವೂ ನನ್ನ

ಹಲವು ದಿನಗಳಾಗಿರಬೇಕು ನಾ ಅವನ ಜೊತೆ ಹರಟದೆ
ಕಿಡಿಯಿತ್ತು ಅವನ್ ಮೊಗದಿ
ಮೂರು ದಿನವೂ ನೋಡದೆ...

ಬಿಸುಟದಿರು ನನ್ನನು;
ಮನವು ನೋಡ ಬಯಸಿದೆ ನಿನ್ನನು...

ಮೌನ-ಮೌನದಲಿ ಕಾಲವೆಲ್ಲ
ಎಲ್ಲೇ ಮೀರಿ ಕಳೆದು ಹೋಗ ಹತ್ತಿದೆಯಲ್ಲ,

ಅದ್ಯಾಕೋ ಹಾಗೇ ಕುಳಿತಿಹೆ?...
ಮೌನದಲ್ಲಿ ಏನಿದೆ?...

ಉತ್ತರಿಸಲಾರೆಯೇನು ನೀನು...
ಹಾಗಿದ್ದರೆ ನಾನಿರುವೆ ಸುಮ್ಮನೆ.

~ಸುವರ್ಣಾ ಗೌಡ

-

ಕನಿಷ್ಠ ಒಂದು ಮರವನ್ನಾದರೂ ಪ್ರೀತಿಸಬೇಕು,
ಗರಿಷ್ಠ ಪ್ರಮಾಣದ O₂ ಗಳಿಸಬೇಕು.

~ಸುವರ್ಣಾ ಗೌಡ

-

ಅಂತಿಥದ್ದೊಂದು 'ಕಾವ್ಯ'
ಕಾವ್ಯ ಲೋಕವೇ ಭವ್ಯ!

ದಿನಗಳೆಷ್ಟು ಉರುಳಿದವೊ..
ನೆನೆದಾಗ ಎಲ್ಲ ಮಾಯ!

ಅವಿಸ್ಮರಣೀಯ ಕ್ಷಣಗಳವು..
ಉರುಳಿ ಸಾಗಿ ಮುನ್ನುಗ್ಗುವ ದಿನಳಿವು,

ಯಾರಂದುಕೊಂಡರೊ ನಾ ಯಾಕೆ ಬರೆಯೋಲ್ಲ!
ಅಯ್ಯೋ, ಕ್ಷಮಿಸಿ! ಪುಟ ಮುಗಿದಿತ್ತು;
ಹೊಸ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿರಲಿ ಮುಂದಿನವೆಲ್ಲಾ..!

~ಸುವರ್ಣಾ ಗೌಡ

-

"ಯುಗಾದಿ"

ಹೊಸದು ತಂದ ಸಂವತ್ಸರವು,
ಯುಗ ಯುಗಗಳ ನಂತರ;
ಮತ್ತೆ ಹೊಸ ದಿನವು,
ಹೊಸ ಮನ್ವಂತರದ ದಿಕ್ಕಿನೆಡೆಗೆ
ಯುಗ-ಯುಗಗಳಾಚೆಗೂ "ಯುಗಾದಿ"
ನವ-ನವೀನತೆಯೊಂದಿಗೆ ಹೊಸ ಹಾದಿಯು.



~ಸುವರ್ಣಾ ಗೌಡ

-

ಜಯ ಹೇ ನೂತನ;
ನೀನೆ ವಿಶ್ವಕ್ಕೂ ನಂದನ!
ಜಯದ ಭಾವನ;
ಎಲ್ಲ ಜಯಕೂ ನೀನೇ ಕಾರಣ!




~ಸುವರ್ಣಾ ಗೌಡ

-

             ಸಿದ್ಧಿ ವಿನಾಯಕ..
             ಹೇ ಗಣನಾಯಕ..
             ಬುದ್ಧಿ, ರಿದ್ಧಿ, ಸಿದ್ಧಿಯ ಒಡೆಯನೆ,
             ಮೂಷಿಕವಾಹನ ಲಂಬೋದರನೆ..

'ಓಂಕಾರ'ದಿ ನೀನು.. ಜಗದೋದ್ಧಾರನಾದೆ,
ಚಿಂತೆಗಳ ಪರಿಹರಿಸಿ.. ಚಿಂತಾಮಣಿಯಾದೆ,
ವಿಘ್ನಗಳ ನಿವಾರಿಸಿ.. ವಿಘ್ನೇಶ್ವರನಾದೆ,
ಅಂತ್ಯವಿಲ್ಲದ ನೀನು.. ಅಮೇಯನಾದೆ,
         ಅನಂಗ ಪೂಜಿತ.... ಹೇರಂಬ
          ಏಕದಂತ.... ಹೇ ಗಜಮಖ

           ಸಿದ್ಧಿ ವಿನಾಯಕ..
           ಹೇ ಗಣನಾಯಕ..
           ಬುದ್ಧಿ, ರಿದ್ಧಿ, ಸಿದ್ಧಿಯ ಒಡೆಯನೆ,
           ಮೂಷಿಕವಾಹನ ಲಂಬೋದರನೆ..
                         ~ಸುವರ್ಣಾ ಗೌಡ

-

ಹಾಸುಹೊಕ್ಕಾಗಿ ನನ್ನ ಭಾವಗಳಿಗೆ ಜೊತೆಯಾದೆ
ಒಲವಿನ ಅಡಿಪಾಯಕೆ ಪ್ರೀತಿ ಭರಿಸಿದೆ
ಸುಲಲಿತ ಕಂಠದಿ ಉಚ್ಛರಿಪ ಕಾವ್ಯ ಕಬ್ಬಿಗನಾದೆ!
ತುಂಬು ಪ್ರೀತಿ ಉಣಬಡಿಸಿ ಚಂದ್ರಮನೆಂತೆನಿಸಿದೆ
ಕತ್ತಲೆಯ ಕರಗಿಸಿ ಕಾವ್ಯ ಧ್ಯಾನದೊಳೆನ್ನ ಸೆಳೆದೆ!
ಪ್ರೇಮ ಸುಧೆಯ ಹರಿಸಿ ಪ್ರತಿ ಸ್ಪಂದಿಸಿದೆ!
ಪ್ರತಿಬಿಂಬವು ನೀ ನಿಶ್ಚಲ ಪ್ರೀತಿಗೆ!
ನೀನೇ ಸಾಕ್ಷ್ಯ ಈ ಭವ್ಯ ಪ್ರೀತಿಗೆ!

~ಸುವರ್ಣಾ ಗೌಡ

-

ಬಂಗಾರದ ಹೂವು ಚೆಲ್ಲಿ
ಅಂಗಳದಿ ಚಿತ್ತಾರ ಮಾಲಿನಿ!
ಕರದಲ್ಲಿರೊ ಹೂವುಗಳರಳಿ,
ಇಳೆ ಮುಟ್ಟದ ಕಲ್ಪತರು ವಾಹಿನಿ!
ತೆಂಗಿನ ಹೂ ಗೊಂಚಲು;
ದೈವತ್ವದ ಪ್ರತಿರೂಪ ಯೋಗಿನಿ!
ಗರಿಗಳೊನ್ಮಾದದಿ ಎತ್ತರದುತ್ತರಕೆ
ಹಸಿರ್ಗಳೈಸಿರಿ ನಿತ್ಯ ಶೋಭಿನಿ!




~ಸುವರ್ಣಾ ಗೌಡ

-

ಏಕಾಂಗಿ ತನದ
ಏಕಾಂತ ಭಾವವು
ಎಲ್ಲವನೆಲ್ಲಿ ಮರೆಸಿದೆ

ತಲ್ಲಣಿಸದಿರು ಹೃದಯ
ವೇಣಿಯ ರಾಗ
ಸಂಯೋಜನೆ ನಡೆದಿದೆ

ಸೊರಗಿದಂತ ಬೇರು
ನೀರು ಸಿಕ್ಕು ಮತ್ತೆ
ಚಿಗುರುತ ಹಬ್ಬಿದೆ

ಶಕ್ತಿ-ಕಾಂತಿ, ಗಂಪು
ಹೂ ದಳದಲಿ ಭೂಮ್ತಾಯಿ
ಹರಸಿರೆ; ಲತೆ ಕೈ ಮುಗಿದಿದೆ


~ಸುವರ್ಣಾ ಗೌಡ

-

ಅದೆಂಥ ಜೀವನಕ್ಕೆ ತಳ್ಳಿದಿರಿ ಆಕೆಯ!
ಅಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿಯೂ ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ ಆಕೆಗೆ ಇದೆಂಥ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ

ಆದಿನ! ಬಹುಶಃ ನೆನಪಿರಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ ನಿಮಗೆ
ಹೇಳುವಿರಿ ಬಹುಶಃ ನಿಂದೇ ತಪ್ಪು;
ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುವೆ ತಪ್ಪುಗಳನ್ನ..
ಆದರೆ, ತಪ್ಪು ನಂದಲ್ಲವೇ.!
ಹಾಗೆಂದು ದ್ವೇಷಕ್ಕೆ ನಿಮ್ ಹೆಸರ ಹೇಳಿಲ್ಲ
ಸೇಡೆಂಬ ಹಗೆಯನ್ನ ಬಳಿ ಸುಳಿದಾಡೊಕೆ ಬಿಟ್ಟಿಲ್ಲ..
ಅಲ್ಲವೋ.. 'ಸಾಹುಕಾರ'!
ನಿನಗೂ ತಿಳಿಯದ್ದೇನಲ್ಲ.!
ಜ್ಞಾನ ಇಲ್ಲವೇನೋ.?
ಹೆಣ್ಣು ನಾನು!
ನಿನಗೊ ನಿನ್ನ ಮನೆ..!
ನಾನೆಲ್ಲಿ ಹೋಗಲಿ??.. ತವರಿಗಾ?
ತವರಿಗೆ ನಗುವ ಹೊತ್ತು ಪ್ರವೇಶ ಮಾಡಬಹುದೇ ವಿನಃ ಅಳುವ ಹೊತ್ತು ಅಲ್ಲವೋ!
ಎಲ್ಲವ ಸಹಿಸಿರುವೆ..
ಹೆತ್ತದ್ದನ್ನ ಹೊರಲೂ ಬಲ್ಲೆ!
ಅಷ್ಟಕ್ಕೆ ಮುಗಿದಿತ್ತಾ.!?
ಕೇಳು.. ಆಗ ಆರಂಭವಾಗಿತ್ತು. ~ಸುವರ್ಣಾ ಗೌಡ

-