उनाड, अल्लड आणि विचित्र मनाची उलघाल नुसती
शेवट मृत्युच तरी चिंतेचा कळप नुसता
कशाला ती घालमेल?
जाताना जर अंगावरील कपड्यांचा भरोसा नाही
तर जमिनीच्या छोट्याशा तुकड्याचा तरी हट्ट का?
जगायला जर पोटातील भूक कारणीभूत आहे
तर अन्नच खावे ना;
उगीच मनाला पश्चाताप का?
आनंद, शांती कमवण्यासाठी पैशांचा घाट का?
यम दूताने ठरवलं आज या देहाचा अंत आहे
तर तुमच्या नोटा काम करतील का?
मग लालसा नेमकी कशाची
आहे त्यात सुख का नाही?
तन,मन, धन तुमचं
मग चालवताहेत ते दुसरे का?
बघा बुवा.....

-

शब्द नसावा काट्यासारखा
मनाला हळूच टोचणारा
शब्द असावा फणसगरासारखा
मनाला गुळगुळीत ठेवणारा

शब्द नसावा गरम सळईसारखा
जोरात मनात घुसणारा
शब्द असावा बर्फासारखा
मनाला घट्ट गोठून ठेवणारा

शब्द नसावा एखाद्या सजीवासारखा
सतत खचत जाणारा
शब्द असावा एखाद्या निर्जीवासारखा
शेवटपर्यंत स्वतःला कठीण ठेवणारा

शब्द नसावा दगडासारखा
प्रत्येक वेळी अबोल राहणारा
शब्द असावा ओल्या मातीसारखा
फक्त सुगंध दरवळणारा

-

न थांबावे प्रवासी निघताना
न घाबरावे अपयशी काट्यांना
मशाल जिद्दीची कायम हाती असावी
पेरले काटे कितीही अपयशाचे
चप्पल मात्र कष्टाची असावी
मग सांडले रक्त पूर्ण करण्यात ध्येय तरी बेहत्तर
विजय मात्र त्या तप्त स्वप्नांचा व्हावा

-

कधीतरी असं का होऊ नये
कि कवितेची सुरुवात कळू नये
तिला अलंकाराची साथ मिळू नये
भाव मात्र लिहिण्याला असावा
फक्त वाचकांसाठी
एक छोटीशी दाद असावी
लिहिणाऱ्यासाठी

लिहिणारा भटकत राहावा विचारात की काय लिहायचंय
गुरफटत राहावा अंधारात की काय शोधायचंय
वृक्ष सगळे विचार वाटावे
बोध सगळे मंत्र वाटावे
आणि लेखणीला ही दिशा मिळू नये

ही भटकंती अशीच चालावी
आणि ओळींना मात्र वाचा फुटावी
केवढा हा विरोधाभास;
मग हसत-हसत स्व चा हेवा वाटावा
शब्दांची नुसती रांग लागावी
ओळींच्या नुसत्या पारंब्या फुटाव्या

काहीच नाही
असं म्हणून एका छोट्याशा कवितेचं अस्तित्व सांगावं
आपसूकच ते अलंकारिक वाटावं
कुठल्यातरी विचाराने ते रचलं जावो
छोट्याशा पानावर ते सजलं जावं
मनाच्या कोपऱ्यात रुतलं जावं
आणि शेवटी पूर्णविरामाने नव्हे तर हास्यानं त्याचा शेवट व्हावा

-

"एजंट"

बँकेचा फार्म ऑनलाईन भरला की एक व्यक्ती येतो म्हणे
काही प्रश्न विचारतो, दोन कागदं मागतो आणि मग शेवटी दोन फोटो बस..

विचार असा की हा तो कि ती
मी तर फॉर्म भरून बसलोय
सिस्टीम वाट पाहायला सांगतीये
घड्याळाचा काटा ही फिरून फिरून तेच सांगतोय
आणि मी मात्र बळच नटून बसलोय

त्याची वाट पाहून पाहून डोळ्यात पाणी साचलंय
ती दोन कागद पकडून हातांना घाम सुटलाय
हा तो कि ती या विचाराने पावडर चा डब्बा मात्र अर्ध्यावर आलाय

वेळ मात्र आता इतका गेलाय की त्या स्क्रीनच्या घड्याळाच्या काट्याला देखील तेल सोडून फ्री केला इतका गंज आलाय
फॉर्मल शर्ट नको म्हणून त्यावर दोन टी शर्ट बदलून झालेत
पूर्ण चार्ज असलेल्या मोबाईल फोन ला देखील एक्सटेंशन जोडलाय

आता मात्र हद्द झाली
वाट पाहण्याची इच्छाच रद्द झाली
सरळ बँकेत जाण्याचे ठरले
म्हणून ते दोन्ही कागद पिशवीत भरले
कंटाळून तो टी-शर्ट ही काढून टाकला
आणि मग हळूच तो मोबाईल वाजला
"बोला मी तुमची काय मदत करू शकते"

-

ख़्वाब जो हर कोई देख सकता है;
रोज सूबह मे उठता हूँ
उसी ख़्वाब को देखते हूँ।
पूरा उसे करू कैसे
बस इसीके बारे मे सोचता हूँ।

ए ख़्वाब तो बस ठोकरे ही दे रहा है,
मै भी तो उसे झेल रहा हूँ।
जो दिखता नही उसे दिखा रहा है,
जो सोचा नही उसे पढ़ा रहा है,
ए ख़्वाब तो बस ठोकरे ही दे रहा है।

ठोकरे तो मिलती रहेगी
रास्ते बदलती रहेगी,
लेकिन आँशा की ऐसी किरण को लेकर मे चल रहा हूँ,
जिसपे सिर्फ जलते सूरज का अधिकार है,
और मेरे खयाल में मै ही वोह जलता सूरज हूँ।

घूमता तो मे बहुत हूँ,
पता नही किस किस के सामने जाता हूँ। 
लेकिन देखता मुझे कोई नही,
फिर भी जलता मे अंगार हूँ।

हाथ सर पे माँ-बाप का है,
साथ मेरे दोस्तों का है,
आशीर्वाद मेरे भगवान का है,
शायद इसीलिए एक दिन बन जाऊ कुछ ऐसा
ऐसा मेरा ख़्वाब है
ऐसा मेरा ख़्वाब है।

-

मृत्यू से अब मै भयभीत नहीं
हुँ सच मै; फिर भी झूट अगर चिल्लाये
तो मृत्यू से किंचित भी मुझे डर नहीं
तराजू सच का अगर मेरा है
तराजू सच का अगर मेरा है
तो हर अन्याय के लिए हथियार मै बनू।

तुम्हे अगर सच को दबाना है
मेरे हर उस हक को  छीनना है
सच का गला उस काले झूट से काटना है
तो अन्याय के उस हर एक लकीर को मुझे उखाड़ना है
झूठ की हर एक चिल्लाहट को दबाना है
एक बार नही सौ बार मृत्यू को रौंदना है
क्योंकि मृत्यू से अब मै भयभीत नही।

तू झूठ है फिर भी तेरी चिल्लाहट है
तू झूठ है फिर भी तेरा सर उँचा है
तू झूठ है फिर भी अगर बेदरकार है
तो मै भी इस कलियुग का सच हूँ
किंचितसा भी भय मुझे है नही
बस आँखो से झूठ काट सकूँ
साहस को मेरे ना तू कम समझ
क्योंकी मृत्यू से अब मै भयभीत नहीं।

-

फल समजके सूरज को खा सके ऐसी सहजता थी जिसमे
बल होकर भी रावण को छोडा ऐसी राम सी मर्यादा थी जिसमे
अखंड महाभारत मे बलशाली मुकुट बनने की क्षमता थी जिसमे
पवनपुत्र हनुमान को ऐसेही संकटमोचन नही माना है हमने

-

दया अगर लिखने बैठू तो अनुवादित होते है राम
रावण को भी नमन किया ऐसे मर्यादित थे राम
-अझहर इकबाल

-

मराठी-
शब्द
भावना
आदर
अदब
एक सुंदर भाषा

-