बसला रुसून मजवरी सुगंध चाफ्याचा
येई दरवळून कसा हा रुसवा चाफ्याचा ?

जळते सांज वात की जळते अंगणी बाग
मिजास दाखवून गेला गालिचा चाफ्याचा

चाफा बोलेना,चाफा चालेना,काही ऐकेना
गुंतवून मनास गेला हा नखरा चाफ्याचा

शब्दात बोले न काही गंधही लपवू पहातो
छळतो उगा परी का हा स्वभाव चाफ्याचा

रुसने असे तयाचे , वेदना डोळ्यात वहाते
साहवेना आता क्षणैक हा दुरावा चाफ्याचा

स्पर्शून अलवार जाता हा मंद वाहता वारा
खुलवूनी हलकेच गेला तो श्वास चाफ्याचा

चाफ्या नको अशी करू हो थट्टा जीवघेणी
जाणून सर्व येथे मी वेडा प्रियकर चाफ्याचा
सौ. सुप्रिया

-

गोमु संगतीन माझ्या तू , चालते आहेस अजून
भक्कम उभा संसार आपला , साथ तुझी म्हणून

चव तुझ्या हाताला , घराची शोभते अन्नदात्री
दोन घासात हाताच्या , वाटे उदरभरणाची खात्री

चिवचिवणारे पिल्लं , घराला आधार तुच दिलेस
इवल्या डोळ्यात उद्याचे , उज्वल भविष्य वेचलेस

सुहास्य वदने तुझ्या , घरात पसन्नतेची येते लाट
क्षणात नुरतो त्रास सारा , तु खळखळणारा पाट

कोपरा मनाचा किंवा घराचा , टाकतेस उजळून
त्राण साऱ्या अडचणींचा , जातो माघारी हरून

मंद तेवते समयी जशी , तशी तु संसाराची वात
शांततेचा अर्थ नवा तु , वाटे मायेचा उबदार हात

सहवासात तुझ्या आशेला , पालवी फुटते बहराची
नजरेत तुझ्या दिसते , मजला वाट नवं समृद्धीची

तु नसतेस घरात जेव्हा , शुन्यात नजर माझी फिरते
तुझ्या अस्तित्वातच खरी , या घराची गरिमा जगते

आभारी सदैव असतो , जेव्हा देवाशी जोडतो हात
अखेरच्या श्वासापर्यंत फक्त , तुझीच मागतो साथ
सौ. सुप्रिया

-

उत्तम आहे सर तुमची साहित्याची जाण
प्रत्येक रचनेला समर्पक अभिप्रायाचा मान
लिखाणही तुमचे आहे अगदीच चपखळ
अशीच चालत राहो लेखणी तुमची चपळ

-

प्रत्येक घटेनेला आयुष्य खात्यात नोंदवून
चालतंय पुढे वय आठवणी मनात गोंदवून

टचकन डोळ्यात पाणी , दुःख जाते रडवून
वेदना पुन्हा जिवंत होते प्रसंग तोच आठवून

अती हर्षाळू मन आनंदाच्या झुलते झुल्यात
समाधन लुटण्या नित्य पडे सुखाच्या गळ्यात

एकांता सोबत असतात आठवाच्या दोन बाजू
मन मर्जीने बसतात सुखदुःखाच्या आजू बाजू

सांगतो काळ मानतो कोण ' गेले ते दिन गेले '
राहून राहून तिथेच तिथे मनास ठाऊक रमणे

कधी उत्साह कधी नैराश्य मनाची होते स्थिती
मन घेते थांबा तेथे , तरी का वेळेची थांबते गती

नकोच गूंतणे ऐक मना रे भावनांच्या जाळ्यात
खेळ नको रे अधांतरीचा तळ्यात अन् मळ्यात

पुढे पुढे बघ आयुष्य चालले धरून वयाचा हात
विकास तुझा नको अडकवू मोहाच्या प्रपंच्यात

झाले गेले ते विसरून चालावी वाट भविष्याची
नको मनासी सीमा,घडलेल्या कडु गोड प्रसंगांची
सौ. सुप्रिया

-

ती :- काय बाई सांगू ? कसं ग सांगू ?
किती हौस बाई ही , खुटीला टांगू ?

तो :- नको बाई सांगु ! नको काही मागू !
तुझं मला आता , वाटतंय भ्या
मागण्या किती तुझ्या , पुरवायच्या म्या

ती :- काय हो असं धनी , बायली तुमची गुणी
कारभारनीचं असं कसं , मन मोडता तुम्ही
धन्याच्या नायतर , कुणाच्या मागं लागु ?

तो :- गुण तुझं भारीच , गेला मी आहारीच
घरला नको येणं बाई , जातोया माघारीच
गोड लागणा जेवाण , अन् लागणा गोड च्या

ती :- जाते म्या अशी , माहेराला कशी
करून खा भाकर , नायतर रावा उपाशी
म्हणु नका पुन्हा , "तु मैना , मी राघू "

तो :- अगं अगं थांब , नको जाऊ अशी लांब
तुझ्याच हातात मह्या , संसाराचा लगाम
लागण तेवढी राणीसाब , खरेदी करू घ्या
मागण्या समद्या तुझ्या , पुरवितो म्या
सौ. सुप्रिया

-

ऐक ना, बोल ना, किती करू तुझी विनवणी
जीव माझा तोळा तोळा अबोला का साजणी

अजूनी रुसून आहे , खुलता कळी खुले ना
प्रीत भ्रमर पिंगा घाली , अबोली ही भुलेना

गालावरी खळी तुझी लाजलाजून कशी हासते
ओठांत बंद शब्द कळी तुझ्या अलवार बहरते

किती सांगु , किती बोलू ,अधीर नयन बोलले
पाहता मज क्षणिक एक , श्वास का ग थांबले

जाणून मी ही लटका हा रुसवा तुझा मजवरी
झुकल्या त्या पापण्यांची तगमग तु जाणं खरी

हरलो कितिदा मन माझे पाहून तुला चंद्रमुखी
निस्तेज भासते पूनव प्रभा तुझ्या पुढे प्रितसखी

जरी अबोल तु सखे भाव मी तुझे अचूक हेरले
दोन मने होऊनी एक , प्रेम बंधनात असे गुंतले

शब्दावाचून कळली मजला तुझी मौन स्तब्धता
तुझाच मी अन् माझीच तु मिठीत ये प्रिये आता
सौ. सुप्रिया

-

काय सांगु लेका तुले मह्या गावची दुष्काळी दशा
घट डोईवर घट कमरेवर आम्हा फिरविशी जगदिशा

कुठं कसं ढिगाळ लावू काळ्या आईचं फाटलं काळीज
कोरड पडल्या घशाची कोसावरून थेंबाथेंबात तजवीज

सरसर धावे पव्हरा , इहिरिला घालितो काकुळती साद
थेंब ना लागे गळ्याला , परततो घालून खडकाशी वाद

घामात दिसं थेंबाचा पाऊस अन् डोल्यात आसवाचा पूर
पायाची रखरख,डोक्यावर ऊन्ह पाण्यासाठी जातो दूर दूर

शबुद बी फुटणं ओठाला कसा सांगु या मातीचा आघात
कवा पाहील हिरवं वावर अन् कवा कणिस येईल जोमात
सौ. सुप्रिया

-

कशी मोजावी रे मना , तुझी औदार्याची खोली
गेले द्यायचे राहून म्हणे , जरी रिक्त झाली झोळी

किती तो चुंबकीय ओढा, एखाद्या विषयी मनात
सारे सारे द्यावे वाटे , भावनांच्या वाहत्या ओघात

वाहिले सर्वस्व तरीही , तृप्ततेचा रुक्ष किनारा
कर जोडोनी अखंड मागतसे दैवाचा नित्य सहारा

अंतरी हळव्या भावनांचा , ओलावा दिसे पाझरता
स्वार्थ न उरे क्षणिकही , मनाच्या गाभारी ओझरता

यास संस्कार म्हणु की , म्हणू दानाची परिभाषा
अहं त्यागुनी सर्वार्थे , निःशंक होतसे अभिलाषा

न कळे मजला काही , अजाणता तु ही का अससी ?
प्रेम, प्रिती ,अनुराग ते हेचि असे , वाटे बघ मजसी !
सौ. सुप्रिया



---

-

कोण होतीस तू , काय झालीस तू , मजला पुसु नका
ओळख जुनी पुन्हा नव्याने माझीच मजला पुसु नका

परिवर्तन जर नियम जगाचा मग बदलल्या कळा जरी
विस्मृतीत गेल्या छटा रूपेरी माझ्याच मजला पुसू नका

जिवंत भावना बंदिस्त जाहल्या जपते आहे शब्दरूपाने
थांग जीर्ण जाहल्या पानांचा उगाच मजला पुसू नका

कालचक्र हे पुढे चालले ,चालती पाऊले माझीही पुढती
मागल्या पाऊलखुणांची अस्पष्ट वाट मजला पुसू नका

नको वेदना ,नको वादळे ,नकोच आता स्मृतीही जुन्या
साथ सोडली गतकाळाची ,दिशा नवी मजला पुसू नका

उन्हे सरली ,सावल्या आल्या ,सांज नभी दाटुन आली
ओघळताना नयन कडांची चाहूल मजला पुसू नका

हृदयस्थ नांदतो शांतभाव तो ,अबोल झाले सुर सातही
ओलावल्या त्या क्षणांची हळवी वेदना मजला पुसू नका
सौ. सुप्रिया

-

मनाच्या बागेत शुभेच्छांची सुगंधी फुले
दिवस आजचा खास तुझ्या जन्मामुळे

हवाहवासा वाटतो परिचितांना सहवास
कारण तुझ्यातला नेहमीचा ताजा उल्हास

लेखणी तुझी भारीच ,शब्द साठा प्रचंड
नित्य चालावा लेखनप्रवास पडु नये खंड

हरवून जाई कुणीही तुझ्या मधूर वाणीत
तुझी वैचारिक ज्ञानगंगा राहो नित्य प्रवाहीत

कमी वेळात निखळ मैत्री दिलीस आम्हाला
सदिच्छा आणि प्रेमाशिवाय काय द्यावे तुला

अशीच रहा जीवनात आमच्या बनुन ऐवज
आयुष्य , सौख्य , समृद्धी मिळो तुला सहज

वाढदिवसाच्या खुप खुप शुभेच्छा डियर
पूनम
🎂💐🌹❤️🎊🎊🍫🍫🎈🎈🎉🎉

-