मला पडलेलं एक स्वप्न
स्वप्नात दिसलेली तू,
आणि तुझ्याभोवती
दरवळणारा, तुझा मी!
- सुनिषाद

-

वाचत राहिलं की सुचत जात आणि सुचलं की आपोआप पानावर उतरत. हल्ली वाचन होतच नाही. डोक्यातले शब्द डोक्यातच घुसमटत असावेत कदाचित. कवितेची वही-पेन वापरत नाहीच हल्ली कुणी पण पूर्वीसारखी कविता लिहिताना बोटं जशी खाली वर व्हायची हल्ली तशी होतच नाही.

Insta, YouTube reels आणि Fb चे व्हिडीओ वर-खाली करण्यातच दिवस निघून जातो.

-

झुळझुळ वाहत्या पाण्यासंगे
पक्षी गाती गोड गाणी
गंध मातीचा हिरावून घेते
अंगणातली रातराणी

-

सांगेन म्हटलो होतो, माझी जुनी कहाणी
तू भेटलीस तेव्हा, सारे नवे नवे झाले

-

प्रिय तू,
कधीतरी एकदा मला पत्र लिहीत जा,
मी हयात असल्याची खात्री करत जा,
तुला आठवत नसतील आपल्या भेटी,
सुकल्या गुलाबाला कधीतरी, कुरवाळत जा
तुझाच,
'मी'

-

अगदीच काही नसण्यापेक्षा
सोबत दोन-चार चाफ्याची फुलं ठेवशील
म्हणजे वेळोवेळी तो त्याच्या सुगंधातून
तुला माझी आठवण करून देत जाईल
तुला जसा मी अधूनमधून छळत असतो
तोही तुला तसाच छळत राहील
तू जशी मला अधूनमधून
जेव्हा जेव्हा आठवण येईल
तेव्हा घट्ट बिलगून जातेस
अगदी तशीच, माझी आठवण आली की
हातात ती चाफ्याची फुलं घे
आणि बिलगून जा त्यांना
अगदी मला बिलगल्यासारखी

-

केले कित्येक प्रयत्न तुला टाळण्याचे
मी श्वास घेता तुझी आठवण येते

-

जरी तू फुल सुगंधी, नाजूक भासते
एकदा सखी तुला कुस्करावे वाटते
मी जरासा, जवळ येता 'त्याक्षणी'
तू लाजाळूसम स्पर्श माझा टाळते

-

कसे शब्दांना कळले, दुःख माझ्या मनाचे
अश्रू सांडले कुणाचे, माझे की शब्दांचे?

थरथरणारा कंठही , माझाच होता
ती थरथर कुणाची, हाताची की शब्दांची?

वाहवा कवितेला, सर्वांची मिळाली
वाहवा कुणाची माझी की शब्दांची?

इतकाच प्रश्न, माझ्याच या शब्दांना
अस्तित्व कुणाचे, माझे की शब्दांचे?

-

किनारे शोधण्याच्या नादात
प्रवाह तू बदलू नकोस
अथांग आहे हा महासागर
हेलकावे तू टाळू नकोस

-