କୋମଳାଙ୍ଗୀ ମିଷ୍ଟଭାଷୀ
ସଖୀ ମୋର ନିଃଶ୍ୱାସ ପ୍ରଶ୍ଵାସ ତୁ
କେମିତି ଏ ମନ ଆବେଗ ଲଂଘିବ
ବାହୁ ବନ୍ଧନରେ ଯେବେ ବନ୍ଦୀ ନାହୁଁ ତୁ ll
ତୋ ଠାରୁ ଦୂରେଇ ଆତ୍ମା ମୋର କହେ
ସେ କାଳେ ନଶ୍ବର ଅବିନାଶୀ ନୁହେଁ
ତୋ ସ୍ମୃତିରେ ନିଜ ସ୍ପନ୍ଦନକୁ ରୋକି
ମୋତେ ହୃଦୟ ବି ଧୋକାଦିଏ ll
ଦିନଗୁଡା ଲାଗେ ବରଷ ସମାନ
ଜୀବନର ପାଞ୍ଜି ଗଲା କି ବଦଳି
ମନ ଲାଗୁ ନାହିଁ ରଙ୍ଗୀନ ସହରେ
ପାଖେ ନାହୁଁ ବୋଲି ତୁ ଲୋ ପାଗେଳୀ ll

-

ଇନ୍ଦୁଶୋଭନଙ୍କ ଶିରେ ଶୋଭାପାଉଅଛି
କିନ୍ତୁ ବିଧୁନ୍ତୁଦ କବଳରୁ ବଞ୍ଚି କି ପାରୁଛି!
ଅବସ୍ଥାନ ଯହିଁ ହେଉ ଅବସ୍ଥା ବଦଳି ପାରେ
ବିଧିର ବିଧାନ ସଭିଙ୍କୁ ଭୋଗିବାର ଅଛି ll

-

This is the time to show the politician that we are one together. There is no North, South, East and West Indians, rather only Indians. In the name religion, region, caste and what not, they are trying to divide us. Let's show them that we are not the triggers to be pulled back, we will move forward as one. Our blood is of same color so as our religion, Indian, only Indian.

Jai Hind🙏

-

ଅମାବାସ୍ୟା ଅନ୍ଧକାରେ
ବିଳାପ କରୁଛି ଧରା
ଜହ୍ନ ବିହୁନେ କି ଜୀବନ
ହୋଇପାରେ ରଙ୍ଗ ଭରା ll
ଥିଲେ ଲକ୍ଷେ ତାରା ଫୁଲ
ହୃଦୟ କି ଭରିପାରେ
ଜହ୍ନ ବିନା ଧରିତ୍ରୀର
ଖୁସି କିବା ଫେରିପାରେ ll

-

କେହି କି ବୁଝିବ ଜୀବନର ମୂଲ
ପିଣ୍ଡେ ଜୀବ ଥିବା ଯାଏ
ଉଡ଼ିଗଲେ ପକ୍ଷୀ ନିଡରୁ ବାହାରି
ନିଡ଼ କିବା ଶୋଭାପାଏ ?
ବଞ୍ଚିଥିବା ବେଳେ ନିନ୍ଦା ଅପବାଦ
ଆତ୍ମା ସଜ୍ୟ କରୁଥାଏ,
ମିଛଟାରେ ଯିଏ ନିନ୍ଦି ଦେଉଥିଲା
ପିଣ୍ଡ ଧରି କାନ୍ଦୁଥାଏ ll
ସୁନ୍ଦର ଦୁନିଆ ସୁନ୍ଦର ଏ ସୃଷ୍ଟି
ମନୁଷ୍ୟରେ କିନ୍ତୁ ଭିନ୍ନତା
ସ୍ଵାର୍ଥରେ ଟିକିଏ ବାଧା ଉପୁଜିଲେ
ଭୁଲିଯାଏ ସିଏ ଏକତା ll
ନିଜ ହୋଇଯାଏ ପର କେତେବେଳେ
ପର ଲାଗେ ଗଳାମାଳି
ତ୍ୟାଗର ପାଉଁଶ ଯିଏ ବୋଳିଥିଲା
ସିଏ ଜଳଇ କୁହୁଳି ll
ଜୀବନ ନାଟିକା ସରିଯାଏ ଝୁଣ୍ଟି
ପ୍ରତାରଣାର ପ୍ରସ୍ତର
ପ୍ରତାରକମାନେ ପ୍ରଚ୍ଛଦପଟରେ
ରଚୁଥାନ୍ତି ଅଭିସାର ll

-

ଯିବିକି ମଥୁରା ମୁହିଁ ରାଧିକା ଗୋରୀ
ଛାଡ଼ିକି ପାରିବ ମୋତେ?
ହଁ ଶ୍ୟାମଘନ, ଧର୍ମର ସ୍ଥାପନା ପାଇଁ
ବଞ୍ଚିଯିବି ତୁମ ପ୍ରେମ ସାଥେ ll
ଯାଅ ପ୍ରାଣଧନ ଛାଡିଦେଇ ମୋତେ
ମନ ମୋର ଉଣା ନାହିଁ
କେବେ ଯେବେ ଶୁଭେ ମୋ ହୃଦୟ ସ୍ଵର
ଟିକିଏ ଆସିବ ଧାଇଁ ll
ଅପେକ୍ଷା କରିବି ସେଇ କୁଞ୍ଜବନେ
ଯିଏ ସାକ୍ଷୀ ଆମ ପ୍ରେମର
ତୁମ କୋଳେ ଶୋଇ ପ୍ରାଣ ମୁଁ ଛାଡ଼ିବି
ଏଇ ଶେଷ ଇଚ୍ଛା ମୋର ll

-

କିଏ ମରିଯାଏ ଆଶା ପୂରଣ ହେବା ପରେ
ଆଉ କିଏ ଲକ୍ଷ୍ୟ ସ୍ଥଳରେ ପହଞ୍ଚୁ ପହଞ୍ଚୁ ମରେ
ଏଇ ଅଧା ଜୀବନ କଣ କଷ୍ଟଦାୟକ ସତରେ
ନା ଏକ ଭିନ୍ନ ଅନୁଭୂତି,
ଯାହା ଆତ୍ମା ସାଙ୍ଗରେ ନେଇ ଫେରେ !

-

ମଳୟ 👦 ପାଇଁ 👧 କଥା ପଦେ
ହସ 👧 👦 ପ୍ରାଣ ବାୟୁ
ମୃତ୍ୟୁ ସଞ୍ଜିବନୀ 👧 ପ୍ରେମ 👦 ପାଇଁ
ନିରନ୍ତର ଝରୁ ଥାଉ ll

-

କେବେ ଜୀବନଟା ଶ୍ରାବଣର ଧାରା
ଆଉ କେବେ ପୁଣି ନିଦାଘ ବୈଶାଖୀ
ଉଆସ ମିଳଇ ନ ଖୋଜିଲେ କେବେ
କେବେ ଝୁମ୍ପୁଡି ଖୋଜିବି ରକ୍ତ ଯାଏ ଶୁଖି ll
ବନ୍ଦ ହୁଏ ନାହିଁ ମଳୟ ପ୍ରବାହ
କେବେ ବସନ୍ତ ସରିଲା ପରେ
ସାମାନ୍ୟ ବାୟୁ ବି ମିଳେ ନାହିଁ କେବେ
ମହାବାତ୍ୟା ଆସି ଫେରେ ll
ରତ୍ନାକର ଶୁଖେ ସୂରୁଜ ଦାଉରେ
କେବେ ଲୁହ ଶୁଖିପାରେ ନାହିଁ
ଗେଡା ମୁଣ୍ଡେ ବାଜେ ବାଉଁଶ ପାହାର
କେବେ ଡେଙ୍ଗା ଠିଆ ହୋଇଥାଇ ll
କେବେ ଦୁଃଖ ସରି ପୁଣି ଦୁଃଖ ଚାଲିଆସେ
ନୂଆ ନୂଆ ରୂପ ନେଇ
ସୁଖଟା ଏମିତି ଖାଲି ବସେ ପଛେ
ଆଉ ଜମା ଫେରେ ନାହିଁ ll
ଇଚ୍ଛା ସରେ ନାହିଁ ମୋହ ଦୁନିଆରୁ
କେବେ ଜୀବନଟା ସରିଯାଏ
କେବେ କେବେ ଏଠି ଇଚ୍ଛା ବି ନଥିଲେ
ବିବେକଟା ବନ୍ଧା ଥାଏ ll

-

ବାରମ୍ବାର ଛୁଏଁ ଫଗୁଣ ଗୋରିଲୋ
ତୋ ପରଶ ପାଇଗଲେ
ଯାଯାବର ମନ ପ୍ରେମିକ ପାଲଟେ
ତୋ ସହ କଥା ହେଲେ ll
ତୁ ଇପ୍ସିତ ମୋର ସେଇ ସରଗ ଲୋ
ଯେଉଁଠି ମୁଁ ହଜେ ସ୍ଵପ୍ନରେ
ପାରିଜାତ ଆସି ଆତ୍ମା ମୋ ସଜାଏ
ତୋର ଟିକେ ସ୍ମିତ ହାସ୍ୟରେ ll
ତୁ ପ୍ରଥମ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଶେଷ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ବି
ମୋ ପ୍ରେମ ପୁସ୍ତକେ ଖୋଦିତ
ତୋ ଚତୁଃପାର୍ଶ୍ଵରେ ଭ୍ରମିବାକୁ ଇଚ୍ଛା
ହୋଇ ଏକ ଛୋଟ ଖଦ୍ୟୋତ ll
ଅନିନ୍ଦ୍ୟ ସୁନ୍ଦରୀ ପର୍ବତ କନ୍ୟା କି
ଅବା ତୁ ସ୍ଵର୍ଗର ପରୀ
ସମ୍ମୋହନ ବିଦ୍ୟା ତୋ ଓଠରୁ ସୃଷ୍ଟି
ନେଇଯାଏ କାବୁ କରି ll
ଜୀବନ ନାଚେରେ ମଧୁର ଗୀତିରେ
ତୋ ସାନ୍ନିଧ୍ୟରେ ଥାଇ
ଅଭିସାର ଏ ତ କେଇ ଜନମର
ଏ ଜନମେ ଲଭୁଥାଇ ll

-