କିଏ ମରିଯାଏ ଆଶା ପୂରଣ ହେବା ପରେ
ଆଉ କିଏ ଲକ୍ଷ୍ୟ ସ୍ଥଳରେ ପହଞ୍ଚୁ ପହଞ୍ଚୁ ମରେ
ଏଇ ଅଧା ଜୀବନ କଣ କଷ୍ଟଦାୟକ ସତରେ
ନା ଏକ ଭିନ୍ନ ଅନୁଭୂତି,
ଯାହା ଆତ୍ମା ସାଙ୍ଗରେ ନେଇ ଫେରେ !

-

ମଳୟ 👦 ପାଇଁ 👧 କଥା ପଦେ
ହସ 👧 👦 ପ୍ରାଣ ବାୟୁ
ମୃତ୍ୟୁ ସଞ୍ଜିବନୀ 👧 ପ୍ରେମ 👦 ପାଇଁ
ନିରନ୍ତର ଝରୁ ଥାଉ ll

-

କେବେ ଜୀବନଟା ଶ୍ରାବଣର ଧାରା
ଆଉ କେବେ ପୁଣି ନିଦାଘ ବୈଶାଖୀ
ଉଆସ ମିଳଇ ନ ଖୋଜିଲେ କେବେ
କେବେ ଝୁମ୍ପୁଡି ଖୋଜିବି ରକ୍ତ ଯାଏ ଶୁଖି ll
ବନ୍ଦ ହୁଏ ନାହିଁ ମଳୟ ପ୍ରବାହ
କେବେ ବସନ୍ତ ସରିଲା ପରେ
ସାମାନ୍ୟ ବାୟୁ ବି ମିଳେ ନାହିଁ କେବେ
ମହାବାତ୍ୟା ଆସି ଫେରେ ll
ରତ୍ନାକର ଶୁଖେ ସୂରୁଜ ଦାଉରେ
କେବେ ଲୁହ ଶୁଖିପାରେ ନାହିଁ
ଗେଡା ମୁଣ୍ଡେ ବାଜେ ବାଉଁଶ ପାହାର
କେବେ ଡେଙ୍ଗା ଠିଆ ହୋଇଥାଇ ll
କେବେ ଦୁଃଖ ସରି ପୁଣି ଦୁଃଖ ଚାଲିଆସେ
ନୂଆ ନୂଆ ରୂପ ନେଇ
ସୁଖଟା ଏମିତି ଖାଲି ବସେ ପଛେ
ଆଉ ଜମା ଫେରେ ନାହିଁ ll
ଇଚ୍ଛା ସରେ ନାହିଁ ମୋହ ଦୁନିଆରୁ
କେବେ ଜୀବନଟା ସରିଯାଏ
କେବେ କେବେ ଏଠି ଇଚ୍ଛା ବି ନଥିଲେ
ବିବେକଟା ବନ୍ଧା ଥାଏ ll

-

ବାରମ୍ବାର ଛୁଏଁ ଫଗୁଣ ଗୋରିଲୋ
ତୋ ପରଶ ପାଇଗଲେ
ଯାଯାବର ମନ ପ୍ରେମିକ ପାଲଟେ
ତୋ ସହ କଥା ହେଲେ ll
ତୁ ଇପ୍ସିତ ମୋର ସେଇ ସରଗ ଲୋ
ଯେଉଁଠି ମୁଁ ହଜେ ସ୍ଵପ୍ନରେ
ପାରିଜାତ ଆସି ଆତ୍ମା ମୋ ସଜାଏ
ତୋର ଟିକେ ସ୍ମିତ ହାସ୍ୟରେ ll
ତୁ ପ୍ରଥମ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଶେଷ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ବି
ମୋ ପ୍ରେମ ପୁସ୍ତକେ ଖୋଦିତ
ତୋ ଚତୁଃପାର୍ଶ୍ଵରେ ଭ୍ରମିବାକୁ ଇଚ୍ଛା
ହୋଇ ଏକ ଛୋଟ ଖଦ୍ୟୋତ ll
ଅନିନ୍ଦ୍ୟ ସୁନ୍ଦରୀ ପର୍ବତ କନ୍ୟା କି
ଅବା ତୁ ସ୍ଵର୍ଗର ପରୀ
ସମ୍ମୋହନ ବିଦ୍ୟା ତୋ ଓଠରୁ ସୃଷ୍ଟି
ନେଇଯାଏ କାବୁ କରି ll
ଜୀବନ ନାଚେରେ ମଧୁର ଗୀତିରେ
ତୋ ସାନ୍ନିଧ୍ୟରେ ଥାଇ
ଅଭିସାର ଏ ତ କେଇ ଜନମର
ଏ ଜନମେ ଲଭୁଥାଇ ll

-

ମୁଁ କଣ ସିଏ, ଯାହା ମୋ ଗର୍ବ କହେ
ନା ଗାଆଁ ମୁଣ୍ଡ ମଶାଣିର ମୁଠାଏ ପାଉଁଶ
ଏ ଜୀବନ କଣ ସତରେ ଯାହା ମୁଁ ଦେଖେ
ନା ଇଏ କେବଳ ଆଉ କେହି ଦେଇଥିବା ବିଶ୍ୱାସ !

-

ତୁ ସେଇ ଫୁଲେଇ ଜହ୍ନ
ଯାହା ପାଇଁ ଆକାଶ ସୁନ୍ଦର ଦିଶେ,
କହ କଣ ଅଛି କେବଳ ଶୂନ୍ୟତା ବିନା
ତୋ ପାଇଁ ତା ରାତି ବି ଦିନ ପରି ହସେ ll
ତୁ ତ ତାର ପ୍ରାଣପ୍ରିୟା,
ଆଖି ବୁଜିଲେ ବି ତା ହୃଦୟରେ ଥାଉ
ଡାହୁକ ଅମାବାସ୍ୟାଟା ଯାହା
ଚୋରେଇ ନିଏ ତୋତେ ସନ୍ଧ୍ୟା ହେଉ ହେଉ ll
ଜାଣିଛୁ, ତୁ ନ ଥିଲେ ଆକାଶ କଣ କରେ
ଭାରି କାନ୍ଦେ କାଳେ ମୋଉନି ମୋଉନି
ତା ସୁଖର ପସରା ପା ତୋ ପାଖେ ସରେ
ତୋ ବିନା ସିଏ ଆଉ କିଛି ବି ବୁଝେନି ll
ହଉ ଏଥର ଫେରିଆ ଆକାଶ କୋଳକୁ
ଲୁଚିଯିବ ଦୁହେଁ ଏକ ଗୋପନ ବନରେ
ଦୁନିଆକୁ ପର କରି ତୁମେ ପାଖେ ରହିଥିବ
ସମୟଟା ବିତିଯିବ ବାହୁ ବନ୍ଧନରେ ll

-

ମନରେ ଉଠୁଛି ଜହ୍ନ ଛୁଆଁ ଜୁଆର, ସାଥିରେ
ତୋ ମୁହଁ ଦିଶିଯାଏ ଯୁଆଡେ ଚାହିଁଲେ
ଅନୁଭବେ ତୁ ଖାଲି ଆଉ ଆଖି ପଲକରେ ଅଛୁ
ତୋ ଛୁଆଁ ମନେ ପଡେ ନିଃଶ୍ୱାସ ଧାଇଁଲେ ll
ତୁ ମୋ ବଗିଚା ସାଥି ମୁଁ ତୋର ମାଳି
ତୋ ବିନୁ କାହିଁକି ସତେ ଅଧା ଅଧା ଲାଗେ
ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଚନ୍ଦନ ବନେ ଉଭା ହୋଇ ମଧ୍ୟ
ମଳୟର ପରଷଟା ନିଆଁ ପରି ବାଧେ ll
ଥା ପଛେ ଯେତେ ଦୂରେ ମୋ ଅଗଣାରୁ ଦୂରେ
ସପନରେ ସବୁବେଳେ ଓହ୍ଲାଇ ତୁ ଆ
ହାତ ଧରି ବୁଲୁବୁଲୁ ମୋ ସ୍ଵପ୍ନ ମହଲରେ
ମିଠା ହସ କେଇଧାରେ ହସି ଦେଇ ଯା ll

-

ନଡ଼ିଆ ରେ ମନ ତୁ
କେହି ନ ବୁଝିଲେ ନ ବୁଝନ୍ତୁ ପଛେ
ଶାନ୍ତ ବସିଥାରେ ତୁ ll
ଅଢେଇ ଦିନିଆ ଜୀବନରେ ତୋର
ଭାବୁକ ତୁ ହୋ ନାହିଁ
ବିଚଳିତ ତୁ ଯାହା ପାଇଁ ହେବୁ
ସେଇ ହିଁ ବୁଝିବେ ନାହିଁ ll
ତଥାପି ଖାଇଯା ପିଟା କଚଡାରେ
କାହାର ଶୁଭ ମନାସି
କଷ୍ଟ ହେଲେ ପଛେ ହଉଥାଉ ତୋତେ
ହାତରୁ ଯାଆନା ଖସି ll

-

ମୁଁ ତ ଦେଖୁଛି ତୁ ବି ଦେଖୁଥା
ବାକି ଥିବା କିଛି ସପନ
ପର୍ବତ ଶିଖରୁ ଲମ୍ଫ ଦେଇ ଚାଲ
ଭେଦିଯିବା ଦୂର ଗଗନ ll
କେତେ ଆଉ ବାନ୍ଧି ରଖିବା ଡେଣାକୁ
ଉତ୍ସାହ ଯହିଁରେ ଭରିଛି
ଫଡ ଫଡ କରି ଝାଡି ଦେବା ଚାଲ
ଦେଖିବା କେତେ ସେ ଉଡୁଛି ll
ପରଖିବା ଶକ୍ତି ସଶକ୍ତ ହୋଇବା
ଜୀବନର ଯୁଦ୍ଧ କଠୋର
ଦୁଇ ଦୁଇ ମିଶି ଚାରି ପାଦ ହେଲେ
ବଳ ମିଳିଯିବ ଅଶ୍ଵର ll
ମଣିଷରୁ ଥରେ ଅଶ୍ଵ ହୋଇଗଲେ
ଜିତିଯିବା ରଣାଙ୍ଗନକୁ
ପ୍ରେରଣାର ଗଙ୍ଗା ଧାରା ଛୁଟାଇବା
ନିରନ୍ତର କେଇ ପିଢୀକୁ ll

-

ଛୁଇଁ ଛୁଇଁ ଛୁଇଁଯାଏ ମଳୟ ପବନ
ଅବିର ଆକାଶେ ଉଡେ ରଙ୍ଗାଇ ଜୀବନ
ଝୁମି ଝୁମି ଝୁମିଯାଏ ରାଧା ରାଣୀ ମନ
ଗାଲେ ରଙ୍ଗ ବୋଳୁଥାଏ ପତିତପାବନ ll
ଗୋପ ଗୋପୀ ନାଚୁଥାନ୍ତି ଦାଣ୍ଡ ଦୁଲୁକାଇ
ମୋହନ ବଂଶୀରେ ଧନ ମନ କିଣୁଥାଇ
ଗୋପାଳ ଯୁବକ ଗ୍ରାମେ ବିମାନ ସଜାଇ
ବାଡିଖେଳ ଖେଳୁଥାଏ ଦାଣ୍ଡେ ଧାଇଁ ଧାଇଁ ll
ରଙ୍ଗ ପିଚକାରୀ ଧରି ଖେଳେ ଗୋପ ବାଳା
ମନର ମଣିଷ ପାଖେ ରଚେ ଲିଳାଖେଳା
ଗଗନ ପବନ କମ୍ପେ ହୋଇ ରଙ୍ଗ ବୋଳା
ଦେଖି ଖୁସି ହେଉଥାଏ ଶୂନ୍ୟେ ନନ୍ଦବଳା ll

-