ஒரு பருக்கைச் சோற்றில்
ஓராயிரம் நேசத்தின் பிசைதல்கள்!

“காதல்”

-

-

-

அலைகளின் வார்த்தைகள் கரை
சேர்ந்து கொண்டே தான் இருக்கிறது,
இன்னும் இத்தனை காலமாகியும்
மணலின் காதல் வேண்டி!

-

பெரும் ஆழமாக அழுத்தமாகப்
பதிந்து கொண்ட நேசத்தின் வடு நீ,
மீள மீளக் கேட்டுக் கொள்கிறேன்
தீரா காதலின் வலியொன்றை!

-

அது எப்படியோ தெரியவில்லை,
இன்னும் என்னை ஓர் குழந்தையாகவே
உணரச் செய்கிறது இந்தக்
காற்றும் கடலும் அலையும் மணலும்..,

-

காலங்களைத் தாண்டிய
காயங்களுக்கு
கண்ணீரை விட மிகப் பெரிய
களைப்பாற்றல் எதுவாக இருக்க முடியும்!

-

அவள் கண்கள்
இறுதியாக
இன்னும் ஏங்கிக்
கேட்டுக்
கொள்வதெல்லாம்
ஒரே ஒரு துளி
அன்பை மட்டும்
தான்!

-

-

இனியும் பெரிதாய் ஓர் வான் வேண்டாம்,
சிறிதாய் ஓர் வெளி போதும்,
பட்டாம் பூச்சியின் சிறகுகள் விரிய!

-