പലരും വന്നുപോയ് പുലരിയിലെന്നുടെ
അലരൊന്നും പൂക്കാത്ത പൂമുഖത്ത്.
നിലവിൻ ചേലയുടുത്തൊരു പെൺമണി
മെല്ലവെവന്നെൻ്റെ ഹൃത്തിൽമദിച്ചു !!

ഒരുതുടം കണ്ണീരു നൽകിയവളോ
പിരിയുന്നു ; മിണ്ടാതെയെങ്ങോമറഞ്ഞു !!
കരളിലെ നോവിൻ്റെ കഠിനതയാലെ
ഒരുകൊച്ചു കവിതയ്ക്കായ് ഞാനുമിരുന്നു.

-

കരളുകൊത്തിപ്പറിച്ചോരിണക്കിളി
തരികനീയൊന്നെൻ കരളിൻ്റെ തേൻ കിണ്ണം.

തളിരിടാത്തൊരാ പ്രണയത്തിൻ വിത്തുകൾ
അളികുലങ്ങളെ കാട്ടാതെ വച്ചതിൽ !!

തരിക നീയെൻ്റെ കരളിൻ്റെ തേൻകിണ്ണം
തിരികെ നൽകൻ്റെ ഹൃദയത്തിൻ വിത്തുകൾ.

-

എത്ര മനോഹരമാണ് നിങ്ങളുടെ പ്രണയം.
അക്ഷരങ്ങൾക്കൊണ്ട് പരസ്പ്പരം മനസു കൈമാറുന്നവർ. എന്നും നിലനിൽക്കട്ടെ
ഈ സ്നേഹ പിയൂഷം.

-

ആരുടെ അശ്രുകണത്തിനാലും
തീർക്കേണ്ടെനിക്കൊരു കൊട്ടാരവും.
ആരെഞാൻ നോവിപ്പു ഇന്നതെന്നാൽ;
പാരാതെ വന്നെത്തുമാ,വിധി മേ !!

-

-

അവളിൽ നിന്നും
ഞാനെങ്ങനെ പടിയിറങ്ങാനാണ്.
ഒരുപക്ഷേ ഞാനില്ലാതായാൽ
ഈ പുരുഷാരങ്ങൾക്കിടയിൽ
അവളൊറ്റപ്പെട്ടുപോയെങ്കിലോ !!

-

ഇനിയും പാടി മുഴിമിപ്പിക്കാത്ത
പ്രണയഗീതിയുടെ ഈണവുമായ്
നിൻ്റെ ഹൃദയസാരംഗിതൻ തന്തികൾ
മീട്ടാൻ കൊതിക്കുന്ന എൻ്റെ
കാമനകൾ ചിറകുവിരിച്ചാടുകയാണ് !!
ഏതകലത്തിലും നിൻ്റെ മൗനമെന്നോട്
മിണ്ടാതെ മിണ്ടുന്നെങ്കിലും നിൻ്റെ
സാമിപ്യം ഞാൻ വീണ്ടും വീണ്ടും
കൊതിക്കയാണ്.

നഷ്ടപ്പെടുത്താൻ കഴിയാത്തവിധം
നീയെൻ്റെ ചേതനയുടെ പരിഛേദമായ്
തീർന്നിരിക്കുന്നു. നിൻ്റെ
മസൃണചുംബനങ്ങൾ കൊതിക്കുന്ന
എൻ്റെ കീഴ്ച്ചുണ്ടുകൾ ഇനിയും
വിറയാർന്നുതന്നെയിരിപ്പാണ്.
ഒരു തലോടലാൽ പൂത്തുലയുന്ന എൻ്റെ
തനൂരൂഹങ്ങൾ നിൻ്റെ വിരൽപ്പാടുകൾ
ഇനിയും തിരയുവതെന്തിനാവോ !!

ദുരെനിന്നും ഒരു സാന്ത്വനമെന്നോണം
ശബദമുറച്ച് നീയൊന്നു പാടുമോ ? നിന്നെ
കേൾക്കാൻ കൊതിച്ച് മനം കനത്ത
ആത്മാവിൻ മോക്ഷത്തിനെന്നോണം !!

-

എന്നിലൊരായാളുണ്ട് !!
കവിതകൊണ്ട് പ്രണയം വരച്ചവൻ.
നിൻ്റെവിയോഗത്താൽ പിടയുന്ന
എൻ്റെ ഹൃദയത്തിൽ നിന്നും വിറയാർന്ന
കൈവിരലിലേക്ക് കവിതയുടെ
അക്ഷരഝരിയുമായയാൾ വന്നു പോകാറുണ്ട്.
നിലാവ് പോലും തീക്കനലായ്ത്തോന്നുന്ന
ഒരു വരികൊണ്ട് വിരഹം വകഞ്ഞവൻ;
പ്രിയപ്പെട്ട അയ്യപ്പൻ !!

-

-

ഇനിയൊരിക്കലും ആ ജീവിതത്തിൽ എനിക്കൊരു സ്ഥാനമില്ലെന്നറിയുന്നുണ്ട് ഞാൻ. നിലക്കാത്ത കണ്ണീരുമായി അലയൊടുങ്ങാത്ത ഓർമ്മതൻ തീരത്ത് നിന്നെയോർത്ത് ഞാനീ ജീവിതം തീർത്തേക്കാം.

-