ഉൾക്കനലെരിയുന്നു,
ഒരഭിശപ്തകാഴ്ചയിൽ;
തിരസ്കാരമെന്ന്
അതിന് പേരിടാം.

ഒരത്ഭുതമാണ്,
ഉള്ളിലെവിടെയോ
അതുണ്ടെന്ന തിരിച്ചറിവ്‌;
അത്രമേൽ വെറുപ്പൊട്ടിയത്.

-

"കുട്ടിക്കാലത്ത് നിന്നെ ഞാൻ തട്ടിയിട്ടത് ഓർമ്മയുണ്ടോ?"
"ഉം"
"നമ്മുടെ വിരലുകൾ കോർത്ത് നിന്നെ എഴുന്നേൽപ്പിക്കാനായിരുന്നു അത്."
"അത്രയ്ക്ക് ഇഷ്ടമെങ്കിൽ പിന്നീട് എന്ത് കൊണ്ട് അകന്നു?"
"നിന്റെ വിരലുകൾക്ക് ജീവിതത്തിന്റെ ധൃതി ബാധിച്ചിരുന്നു."
"ഓഹോ, ഇപ്പോഴോ?"
"വേദനക്കിടയിൽ നീ തേടുന്നത് നമ്മൾ കോർക്കുന്ന വിരലുകൾ ആണെന്ന് ഉറപ്പിച്ചത് കൊണ്ട്!"

കളിത്തട്ടിലും മരണക്കിടക്കയിലും കോർത്തത് ഒരേ വിരലുകൾ. പക്ഷെ അത് സമ്മാനിച്ച അനുഭൂതി വ്യത്യസ്തം. വിരലുകൾ നമ്മളെ ജീവിതം പഠിപ്പിക്കുന്നു.

-

ചുമ്മാ അങ്ങനെ കിടക്കുമ്പോള്‍
മനസ്സില്‍ ആരോ തട്ടിവിളിക്കുന്നപോലെ.
ഒരോര്‍മ്മയാണ്; മറന്നു എന്ന് കരുതിയത്.
വലുതായ, എന്നാല്‍ പ്രിയപ്പെട്ടൊരു കുപ്പായംപോലെ
ആ ഓര്‍മ്മ ഉടുക്കാന്‍ എന്നെ വിളിക്കുന്നു.
എത്ര മുറിച്ചിട്ടും നീറ്റല്‍ കൂടികൊണ്ടിരിക്കുന്നു
എന്നല്ലാതെ അത് പാകമാകുന്നതേയില്ല.
ഒടുവില്‍ ഉടുക്കാനും കളയാനും കഴിയാതെ
അവിടെകിടക്കെന്ന് അരിശം കൊണ്ടു;
തികട്ടിവന്ന വിഷമം ആരുടെയെന്ന് നിര്‍ണ്ണയിക്കാനാവാതെ!

-

എന്റെ കരം ഗ്രഹിച്ചത്
കൊണ്ടുമാത്രമായില്ല,
എന്റെ മനസ്സും,
അതിന്റെ എല്ലാ
ന്യൂനതകളും ഉൾപ്പെടെ,
ഗ്രഹിക്കാൻ തയാറാണോ?

-

നിന്നിലെ ആകാശങ്ങളിൽ
പറന്നുനടന്നവനാണ് ഞാൻ.
ഘനമേറിയ മേഘങ്ങളിൽ
തളച്ചിട്ടത് ഒരു വിനോദം പോലെ.
നക്ഷത്രങ്ങളോ കാലമോ?
ആരെന്നതിന് പ്രസക്തിയുണ്ടോ
നമുക്കൊരുമിച്ച് പെയ്തുതോരാൻ
പോലും കഴിയാതെ വരുമ്പോൾ?

-

and my soul agrees,
reciprocating your words;
together we survive!

-

ബധിരത ഒരു വലിയ കുറവാണെന്ന്
ഒരു എട്ട് വയസ്സുകാരനെ
വിശ്വസിപ്പിക്കുക.
ശിഷ്ടജീവിതം മുഴുവൻ
അവഗണിക്കുക,
ഒറ്റപ്പെടുത്തുക,
പരിഹസിക്കുക,
അവസരം നിഷേധിക്കുക,
കുറച്ചു കാണുക,
അങ്ങനെയെന്തെല്ലാം!
കുറവുകൾ പലപ്പോഴും
ആജീവനാന്തം നിലനിൽക്കുന്ന
മാനസികാഘാതം കൂടിയാണ്.

-

സമയം അതിന്റെ
ജോലി ചെയ്യുകയാണ്.

ഒരിടത്ത്,
സ്നേഹത്തിന്റെ തിളക്കം
നഷ്ടപ്പെട്ട രണ്ടാത്മാക്കളെ
തെല്ലും വിട്ടുപോകാതെയും,

വേറൊരിടത്ത്,
സ്നേഹിച്ചു മതിയാവാത്ത
രണ്ടാത്മാക്കളുടെ കഥ
ധൃതിയോടെ അവസാനിപ്പിച്ചും.

അതെ, സമയം
അതിന്റെ ജോലി ചെയ്യുകയാണ്.
വൃത്തിയായി.
അതോ അങ്ങനെയല്ലേ?

-

like a train
that was derailed,
you never came.
and then i realized
that perhaps
it wasn't the train.
it was you. it was over.
but my mind never
fully processed that.
and it waited.
till the end of time.

-

ഒരു വസന്തം
വരുമ്പോൾ
വേണ്ട എന്ന്
പറയണമെങ്കിൽ
എത്ര നോവുകൾ
അറിഞ്ഞുകാണും!

-