स्वतःला सोडून बाकी साऱ्यांना सांभाळणे

आधी फार आवडायचे पण ....
आवड आहे पण ....
हा 'पण' जिथे येतो ....
दुसऱ्याचा विचार जिथे येतो ....
समजून जा - संसार सांभाळला जात आहे.

-

सोडायचे पण तूच
तोडायचे पण तूच
आणि मग नंतर -
तक्रार पण करायची तू ....

हे असे कितीदा चालनार ?
मीच स्वतःला कितीदा सावरणार..
आता एकदाचे अंत करू या
माझा मी आणि तुझी तू राहू या .

कितीदा तरी वाटले , तू भेटशील पुन्हा तशीच ..
जशी आधी भेटायची अगदी तशीच .

पण
आता वाटते,
भावनांचा , आठवणींचा अंत करू या
माझा मी तुझी तू राहू या .

-

समोरची व्यक्ती जेव्हा, Call/ msg / रिप्लाय....
करायची स्वतःहून बंद होते न,
तेव्हा
समजून जायचे की,
तुमची गरज संपली आहे.
उगाच वाट बघण्यात,
वाद घालण्यात, कारण शोधण्यात,
रागावण्यात, काहीच अर्थ नाही.
कारण -
ती व्यक्ती काही तुमचा राग दूर करायला येणार नसते.
तुम्ही स्वतःहून दूर जावं,
अशीच तिची इच्छा असते.
आणि तिची इच्छा पूर्ण करणे,
एवढेच तर तुम्हाला जमत असते!!!

-

"मला तुला गमवायचं नाही",
असे म्हणत मला भेटणारी तू...
आणि -
आता कमवलेलं सारं काही,
गमावणारी तू....
यातली कोणती खोटी अन
कोणती खरी तू.?????

-

कोण घाबरलं, कोण सावरलं,
विचारून बघ स्वतःला.
तेव्हापासूनच मी वारा झालोय,
स्पर्शून बघ तुझ्या श्वासाला..

-

एक बार इग्नोर किये जाने के बाद
दूसरा मौका नही देना चाहिए...

इग्नोर करने का ।

-

जिसको निभाना होता है,
वह हर हाल में निभाता है।
जिसको नही होता उसको
बहाना मिल ही जाता है।

-

जळून खाक झालो आहे..
आता...
ना उष्मा,
ना सावली..
ना दुसरे काही.
आता...
फक्त भस्म..

-

तू गेली
आणि
माझे
घड्याळ
बंद
पडले.

-

उसको पता भी न चले....
इस खयाल से
उसे याद करते है हम।

-