"હજુ કેટલા દિવસ તું મને આ રીતે ગૂંગળાવીને છોડવાનો છે? હું પહેલેથી જ સંપૂર્ણ મરવા માટે આવી છું. દરરોજ પાનું ન ચુકતા ઉઘાડે છે અને ગણતરીનો એક શ્વાસ મળે ન મળે કે તરત જ બંધ કરી દે છે. અરે બાબા, બંધ જ કરવો છે શ્વાસ મારો તો પાનું ખોલે જ શા માટે અને જો ખોલે છે તો અકસ્માત બંધ શા માટે કરે છે? મારો પણ જીવ છે, કે તું જ એકલો સજીવ છે આ આખી સૃષ્ટિમાં?
તારી પહેલીવાર મારી પર નજર પડી ત્યારે કોઈક વિલક્ષણ ભાવના,પ્રેમ,ઉત્સુકતા,નાવીન્ય ઝલકતું હતું તારી આંખોમાંથી એટલા માટે તે મને તોડીને મારા સર્વસ્વથી દૂર કરી છતાંપણ એક પણ શબ્દ થકી તને ટોક્યું કે નકાર્યું નહીં પણ જ્યારથી તારા હાથોથી છૂટીને અજાણી પગદંડીમાં પડી હું,ત્યારથી તે મને જૂના કદાવર પુસ્તકની જેલમાં બંધ કરી દીધી છે!
કૃપા કર અને મુક્ત કર મને અને તું પણ મુક્ત થા! દરરોજ જૂના ઘા ખોલવાથી વસ્તુઓ/વ્યક્તિઓ નવેસરથી મળતા નથી. તારી આંખોમાંનો આ ત્યાગ અને વેદના સમુદ્ર મારો જીવ લે છે દરરોજ..! મોકળી કર મને અને ખુદ પણ મોકળો થા...!"
પુસ્તકના પાનાની અંદર એક સુકાઈ ગયેલી અને મરવા પડેલી ગુલાબની પાંખડી છુટકારા માટે વિનંતી કરતી હતી.
-