प्रवास हा एकट्याचाच असतो
सोबत मात्र अनेकांची असते
कारण त्या शिवाय नाव पुढच्या वळणावर कशी नेणार?
अनेक नाविक त्यात असणार
कुणी चढणार तर कुणी उतरणार....
आणि पुढच्या प्रवासाला जाणार...
पण प्रवासाला अखेर वळणावर शेवटापर्यंत कोण येणार?
हे ज्याचं त्यालाच माहिती!
शेवटी प्रवास हा एकट्याचाच असतो....

-

वक्त भी मानो कितना अजीब है,
जो हर वक्त जिंदगी से अजीब खेल खेलता हैं,,
खुद प्यादा और खुद ही शतरंज का खिलाड़ी।

ठहरे तो मानो वो अपना है,
और न ठहरे तो मानो वो वक्त मेरा कभी था ही नहीं,,,,

-

हर वक्त अच्छा हो ऐसा नहीं होता....
और कभी कभी हर वक्त में अपनापन नहीं होता....
दुनिया बड़ी रंगीन हैं,,,
जब वो अपना रंग दिखाती हैं,,,

उस रंगबिरंगी दुनिया को अपनाते हुए मानो कई रिश्ते उलझते हैं,,,
और उसी उलझन को सुलझाते हुए कब अकेलापन आए यही मुश्किल है,,,जो सुलझाते है,,,,

-

जिंदगी एक सफर है
जो हमें चलना है
कहा तक चलना है?बस यह तय कर पाना मुश्किल है
और मुश्किल होने पर भी हमें आसान करना है
और आसान करने पर ही हमें मंजिल पाना है
बस खुद पर भरोसा करना है
और आगे बढ़ना है,,,,
वक्त चाहे कितना भी मुश्किल हो
मंजिल तो हमें पाना है,,,,,

-

वाटे आजही मनाला
जुन्या आठवणी पुन्हा जगावे
बालपण घेऊन खूप खेळावे,फिरावे, मनसोक्त हुंदडावे
आई भोवती जग फिरावे
बाबांसोबत नवनवीन धडे शिकावे
चांदण्या रात्री आकाश मोजावे
लपाछपीचे खेळ सारे इथेच खेळावे
आजी आजोबांकडून हट्ट पुरवून परिकथेतील कथा ऐकावे
पुन्हा शाळेत जावे एकंदरीत चुकीला शिक्षकांचा मार खावे
जुन्या सवंगडयांसोबत पुन्हा लपाछपी खेळावे
छत्री रेनकोट असूनही पावसात मनसोक्त भिजावे
कागदी नाव सोडून खूप नाचावे,गावे
पुन्हा त्या हरवलेल्या वळणावर जावे
क्षणभर का होईना एकदा जगून घ्यावे.......

-

निसर्गाच्या सान्निध्यात जसं रमायला आवडतं
निसर्गाच्या सान्निध्यात जसं फिरायला आवडतं
भरभरून लुटायला आवडतं...
मोह वाटावा असं पापण्यात साठवावं वाटतं...
अलवार गारवा अनुभवावासा वाटतो...
गुलमोहोर होवून दरवळावं वाटतं.....
सुगंधी होवून नभी दाटावं वाटतं....
एकांती होवून खूप बोलावं वाटतं....
गच्च झुला बांधून आकाशी टेकावं वाटतं....
जुन्या मरगळलेल्या गोष्टी सोडून द्यावं वाटतं....
निसर्गा.. तुझ्यावर भरभरून प्रेम करावसं वाटतं....
तेव्हा माणसा एक तरी झाड नव्याने लावावं वाटतं...
पर्यावरण दिनी अवघ्या सृष्टीला बहरावं वाटतं...
हिरवा शालू पांघरुनि नटावं वाटतं....
हिरवगार,डौलदार, दिमाखात धरणीवर उभं राहावं वाटतं...उभं राहावं वाटतं?

-

जुन्या गोष्टींचा पसारा ठेवून आयुष्य जगायचे नसते
त्यात नव्याने नव्या गोष्टींना साठवून घ्यायचे असते,,,
एक नवी सुरुवात नव्याने करायची असते,,,
पुन्हा सारे नव्याने मांडायचे असते
हे तर चालणारचं...मग आयुष्यच कशाला म्हणायचं
आयुष्यात खूप माणसे येतात आणि जातात
त्याला काही कारणही असतात
उगाच कुणी कुणाच्या आयुष्यात येत नसतात
पण काही गोष्टी तिथेच सोडायच्या
अन् काही गोष्टी आठवणीत रमायच्या
जर का आठवणी बोचणाऱ्या असतील
तर तिथेच त्या खुडून टाकायच्या
नशिबाला दोष देत रडत बसायचं नाही
आयुष्य हे अलवार न कोमेजणाऱ्या फुलासारखं
सुगंध दरवळणाऱ्या अत्तरासारखं...
रंग छेडाव्या अश्या इंद्रधनुष्यासारखं...

-

स्वप्नांच्या दुनियेतील न्यारी कथा
मनाला हवी तशी जादूनगरी....
क्षणभर सारे एकदाच जगून घ्यावे,,,
पुन्हा मनसोक्त आयुष्य वाट्याला येईल की नाही?
सारे गणित एकदाच सोडवून घ्यावे,,,,
मी पणा सोडून दुसऱ्यांच्या सुखदुःखात सहभागी व्हावे,,,
दुनिया ही नटरंगी आहे, इथे विविध कलाकार आहेत,
प्रत्येकाला ओळखायला इथे वेळ लागेल,,,
कारण इथे वेगवेगळे मुखवटे घालून आहेत,,,
एकापेक्षा एक सरस आहेत,,
कधी ही दुनिया आपली तर कधी स्वार्थी
इथे कुणालाच काही पडतं नाही जो तो आपल्या नशिबी
कुणाचं कमनशिब, तर कुणाचं सिकंदर!

-

जिंदगी चन्द लम्हों की गुंजाइश करती हैं
काश ऐसा हो, काश वैसा हो?
पर वक्त को शायद ये भी मंजूर नहीं,,,,,
वक्त अपने हिसाब से चलता है
और पूरा पहिया घुमाके जिंदगी को अपने हिसाब से चलाता हैं,,,,

-

सकाळ न्याहाळण्याची
अलगद सुख अलवार अनुभवायची

-