सकाळ न्याहाळण्याची
अलगद सुख अलवार अनुभवायची

-

सुबह नई आशाओं की
सुबह नई उम्मीदों की
सुबह नई रोशनी और किरणों की
मन में ठान नई पंखों कि udan की,,,,

-

दुनिया में हर एक चेहरे पर मुखौटा है
न जाने कौनसे मुखौटे के पीछे कितना फ़रेब छुपा है
जिसको हम अपना मानते हैं वहीं farebi निकलता hai,,,

यहां कौन Apna और कौन paraya
समझना ही मुश्किल hai,,,

-

रोज इक नया पन्ना
हर ek नई तस्वीर
हर मोड पर बदलती है,,,
जिंदगी हमें नया दौर सिखलाती hai,,,

-

मोजमाप करावं
कष्टाच्या हाताचं
ओल्या घामाचं
चिखलात फासलेल्या पायाचं
उन पावसांत थकलेल्या मनाचं
काळ्याकुट्ट झालेल्या सदराचं
पीक सजलेल्या मातीचं
अन् ज्यानं पीक उभं केलं त्या माझ्या शेतकऱ्यांचं!!!

-

जिंदगी के पन्नों को
तलाशते तलाशते नाकाम हो गए हम

पर ऐ जिंदगी,,, ना हम खुद से हारे
और ना वक्त के खेल से
हम तो वो प्यादे है जो शतरंज के खिलाड़ी

-

आयुष्यावर खूप काही बोलायच असतं
नकळत ओठांवर दाटून येतं
अन् काहिसं मनातच राहतं...
कधी नभ मोकळं वाटतं
तर कधी मळभ दाटलेलं वाटतं
ओल्या गच्च आभाळी मुक्त जगावसं वाटतं
दूरवर पसरलेल्या इंद्रधनुषी रंगावसं वाटतं...
बंद पापण्याआड का होईना स्वप्न पहावं वाटतं
निपचित पडलेल्या किनारी हितगुज साधावं वाटतं
अलगद सौंदर्य डोळ्यात साठवून ठेवावसं वाटतं
आणि भरभरुन आयुष्यावर प्रेम करावसं वाटतं

-

थोडी वेडी आहे मी
निसर्गाच्या सान्निध्यात रमायला मला फार आवडतं
सकाळच्या प्रहरी पक्ष्यांचा तो किलबिलाट
अधूनमधून खिडकीतून न्याहाळताना सोनेरी किरणांची वाट
चहूकडे दरवळावा असा फुलांचा तो सुवास
अधूनमधून स्पर्श करणारा,वाहणारा तो वारा खास
सूर्यास्तावेळीची अप्रतिम सुंदरता
कातरवेळीची गार गार शीतलता
बालपणाची निरागसता
ओढ वाटावी अशी गुलाबी थंडीची चाहूल
समुद्री किनाऱ्यावर खेळणाऱ्या वाळूतील पाऊल
हिरवा शालू पांघरूण अवघी सृष्टी नटावी
चातक पक्षाचीही तहान तृप्त व्हावी
कोकिळेची मंजुळ गाणी
पहिल्या पावसाची वाट आसुसलेल्या मनी...
पावसात मनसोक्त चिंब भिजावे
थकलेल्या मनाला पुन्हा नव्याने जगवावे...

-

आकाशी झेप घे रे पाखरा...
पंखात उडण्याची ताकद नसली तरी
अथांग उडण्याची मनाशी एक जिद्द ठेव...
मनोमन एक मोकळा श्वास घे,,
ध्येय ठरव आणि ज्या वाटेने जायचे त्या वाटेने झेप घे,
वाट मोकळी नसणार कदाचित...
कधी खडतर,कधी काटेरी तर कधी धूसर
पण माघारी यायचं की,,
पुढच्या प्रवासाला निघायचं कर मनोमन निश्चित....
ज्याचं त्याचं नशिब त्यानेच लिहावं लागतं
म्हणतात नशिब आधीच लिहलेले असतं
पण हे पुरतं चुकीचं असतं...
असं असतं तर कधी कुणी प्रयत्नच केले नसतं...
स्वप्न उराशी बाळगून तिमिराकडे वळ...
कधी न्याहाळून बघ चंद्र चांदण्यांचा खेळ...
तर परतीच्या प्रवासाला जायचं म्हणून घरट्याकडे जाणाऱ्या पक्ष्यांचा मेळ,,,
प्रयत्न साऱ्यांचेच असतात पण तडिस जाईल की नाही हे मात्र आपल्यावर
तेव्हा जिद्द आणि चिकाटी उडत्या पंखांना असू दे,,
एक दिवस माझाच म्हणून हा डाव रचून घे,,,

-

आँखें खोलकर देखो,,,,
तो सपने तुम्हारे लिए बुने हैं,,,
तो क्यों न हम वो सपने एक बार फिर से बुने,,,

-