Shraddha se ki gai Bhakti,
Man ke saare kalank mita deti hai...-
तुझं माझ्यावर किती प्रेम आहे..??
हे तू विचारल्यावर,
मला त्याचं उत्तर देता येत नाही..
करण, जे मोजता येतं ते कधी तरी संपतं..
पण जिथे सारं काही संपतं तिथे प्रेम उरतं..-
तू मनाच्या मातीला स्पर्षणारी पहिली सर प्रीतीची..
तू कानी रेंगाळणारी गुज पहिल्या अल्लड प्रेमाची..-
माहीत नाही..
मी ह्या अधांतरी नात्यात ही तुझ्यापाशी का थांबली..
तुझे निस्वार्थी शब्द ऐकून,
कि तुझ्या निष्पाप डोळ्यात पाहून...??
माहीत नाही..-
Wo khud ko Insaan kehelwata hai....
Matlab ki duniya hai kehkar, khud apne matlab se pesh aata hai..
Nafrat ko pyar ki chachni me dubo kar kisi nadan ko gumrah karvata hai..
Aur wo khud ko insaan kehelwata hai..
Apne karmon ke girehbaan se anjaan bankar, logon ke andheron me jhakne ki koshish karta hai..
Kisi ki Bhar rahi jakhmon ko hara karne ki koshish karta hai..
Aur wo khud ko insaan kehelwata hai...
Do nivale do kisi bejuban ko to umbr bhar jis wafadari ki misale di jaye aisa wo rishta nibhata hai..
Aur Umr bhar jise pyar dekar bhi Jo bewafai kar ke usi pyar ki tauheen karta hai...
Wo khud ko insaan kehelwata hai..
Ye kaisa tanz hai aye khudaya,
Khud berehmi ki Sari hadon ko paar karne wala wo shaks,
Char pair wale us paak dil ko jaanwar kehkar Khud ko insaan kehelwate hai...-
प्रेम हे सहज आणि सोप्पे असावे,
सहज व्हावे आणि सोप्प्या शब्दात व्यक्त करता यावे..— % &-
मी कितीही उन्मत्त झालो,
तरी माझ्या अंतःकर्णाला नैतिक आणि अनैतिक ह्यातला फरक कळावा..
जरी माणूस म्हणून जन्माला आलो,
तरी माझ्या मनातला देव सदैव, डोळे बंद करता क्षणी माझ्या समक्ष दिसावा..-
आता मोह नाही कसला मनाला,
स्वतः समुद्र जो वाहून आला,
ह्या वाळवंटाच्या भेटीला..-
Manzilon ki fikr nahi ab mujhe,
Raaston se humdardi jo ho gai hai..!!-
Jis se judna hota hai rishta,
Jud hi jaata hai..
Warna lakhon ki bheed me,
Kisi ek ke khatir dhadkanon ka yuh bechain hona..
Koi aam baat nahi..-