भुला नहीं हूँ उसे , करवटें आज भी बदलता हूँ ,

सोचकर के वो दिख जाये !

. श्रमेश बेटकर

-

कमाल माझ्या प्रेमाची तिला स्पर्श कळला नाही ,

निस्वार्थ भावनेतला स्वार्थ कळला नाही .

ती समजून घेईल म्हणून मी गप्प पण ,

न बोलता बोलण्यातला तिला अर्थ कळला नाही .

श्रमेश बेटकर

-

गर्दीत तुला चालता येत नाही ,
म्हणून हात माझा घट्ट धरुन ठेव .
तु अडखळलीस की मी उचलून घेईन ,
अडखळण्यासाठी चांगला दगड फक्त शोधून ठेव .

श्रमेश बेटकर

-

प्राणी वाटून झाले , पाण्याची वेळ आहे
सारेच धर्मधिष्टीत , एवढीच खंत आहे .
माणुसकीचा कोंदट वारा , पानगळीचा वसंत आहे
उठवावे कसे कुणास इथे, फक्त स्मशान जिवंत आहे .

श्रमेश बेटकर

-

दांभिकतेला साज सुवर्ण ,
विचारांची भिंत गळती आहे ..
माणुसकीचे आयुष्य क्षणभर
धर्मांधांची चलती आहे ..

श्रमेश बेटकर

-

विषण्ण रस्त्यावरल्या रक्ताळल्या डागांना,
देशभक्तीचा 'रंग' माहित नव्हता ..
'तो' आकांडतांडव करणार होता पण
त्याला मजुरांचा 'धर्म' माहित नव्हता ..

श्रमेश बेटकर

-

बेछूट भावनांच्या वादळ वाऱ्यात
एक फुल हरवल्या वेलीसाठी उडतय ,
शंभर पावलांच्या प्रवासात
हजार वेळा खाली पडतय ...
कोमेजण्याचा शाप पाकळ्यांत जरी
उत्कट त्याची व्यथा,
नको तो रंग , नको सुगंध
त्याला 'आई' पाहिजे आता .
त्याला फक्त 'आई' पाहिजे आता .


श्रमेश बेटकर .

-

आठवणींची वादळं थडकलीयत ,
पुन्हा त्याच जुन्या किनाऱ्यावर.
शांत होतील ती वेळ सरता सरता
अट त्यांची फक्त ' तु आल्यावर '

-

समुद्रकिनारी तुझ्या पावलांची गर्दी पुसून,
वाऱ्याची झुळूक माझ्यावर मनमुराद हसतेय.
भर उन्हात एकटाच वाळुवर उभा मी ,
आणि सावली मात्र तुझी दिसतेय ...

श्रमेश बेटकर

-

वैचारिक डोक्यावर पडलेला दगड बाजूला करून ,

मी आग लागलेल्या निर्जीव गाड्यांची संख्या मोजत होतो.

माझ्या देशभक्ती वर कुणी शंका नका घेऊ

या दंगलीत सुद्धा मी "विकास" शोधत होतो....

फेकणारे हात, झेलणारी माथी जिवंत होती

मेंदू चितेवर झोपला होता आणि विचारांची रद्दी जळत होती

तरीही दंगल धुरातून धुरकट दिसणाऱ्या "हिरव्या" निसर्गाला डोळ्यात साठवत "लाल भगव्या" मातीवर पडलेल्या काचांवर उभा राहून

मी आकाशात "निळा" रंग शोधत होतो.

धर्मांध नजरेने बघत माझ्या "माणुसकीवर" कुणी शंका नका घेऊ

या दंगलीत सुद्धा मी "माणूस" शोधत होतो ...

श्रमेश बेटकर .

-