प्रेम हे तुझे
​जणू ओंजळ अमृताची...
​किती करावे प्राशन
​ना तृष्णा भागे या मनाची...
​उतावीळ ते मन
​करी पुन्हा-पुन्हा आर्जव...
​डुंबण्या त्या प्रेमात
​भासालाही समजे वास्तव...
​ना तमा त्याला जणाची
​ना पाठीवरल्या ओझ्याची.....
​आनंदात तो फिरतो सैरभर...
​भावबंध तोडून सारे
​ पुन्हा मिलनास आतुर....

S.B.Manwatkar...
​

- Shobha Bapurao Manwatkar