रुबरु होकर अपने जज्बात बोलता है ये दिल...


रूहँ को अपने तसल्ली देता है ये दिल
समेटकर एहसासो को कलम से बाँधता है ये दिल...

कु. शोभा मानवटकर...

-

तुमको देखते देखते अपने आप मे महसूस करते करते
चाहे उम्र गुजर जाये लेकिन दिल कभी नही भरता...
दर्पण मे खुद को देखे तो तुम ही नजर आये,तुम
कहां हो बस यही सवाल अब दर्पण मुझसे है करता...

कु. शोभा मानवटकर...

-

रात भर एक याद खामोशी से
बिखर रही थी पल पल जज्बातो मे...
जैसे हो गयी वो खुद से बेगानी
और हम समेट रहे थे एहसासो मे...

कु. शोभा मानवटकर...

-

माझ्यातील तुझ्या आठवणींचा थोडासा
ओलावा तुझ्या ओंजळीत हळुवार देतांना...
तुझ्यातील तो शुष्क कोरडेपणा अंतरी खूप
छळतो तेव्हा माझ्या पदरात घेते मी हमखास...

कु. शोभा मानवटकर...

-

सफलता वो है
जिसमे हमे दिल-
ए-सुकून और
औरो को भी
खुशी मिले..‌

कु. शोभा मानवटकर...

-

धुंद आज डोळे, स्वप्न मळे फुलली
वाट अंतरीची भासे, जणू मंतरलेली...

कोमल कळी फुलता, रुप नवे उजळे
शीळ घाली वारा, तैसे केस रेशमी उडे
चांदव्याची रात उरी, गारव्यात न्हाली
उखाण्यांनी नजरेत गं, दाटून लाज आली...

मन होई भ्रमर, गंध हासे फुलांचा
नजरेत खेळ चाले, मुक्या भावनांचा
काळजाचा ठोका तव, होई वर खाली
कोंदण गीत स्मरता, अधरं तृप्त झाली...

शपथ तारकांची तरणी, शुभ्रफुले माळू
फुलारला प्राजक्त धुंद,निळ्या नभी उधळू
श्वासात गंध भरता, गाली चढे लाली
अशावेळी वेडे तुझी, मिठी सैल झाली...

धुंद आज डोळे, स्वप्न मळे फुलली
वाट अंतरीची भासे, जणू मंतरलेली...

कु. शोभा मानवटकर...

-

निरव या एकांतात सदैव माझ्या असतो
फक्त तुझ्या अधीर आठवणींचा श्रावण...
टपोऱ्या दवांना डोळ्यातून ओघवून तो
मनाचा कोपरा न् कोपरा करतो पावन...

कु. शोभा मानवटकर...

-

तो अपने हथेली पर लकिर खोजता क्यूँ हमारी...

पता तो है उसे खामोशी पहचान है हमारी
फिर उसे सौदे का हिस्सा बनाता क्यूँ हमारी...

कु. शोभा मानवटकर...

-

वो जिन्हे अजनबी हम समझते थे
ना जाने कब वो दिल की
लगी बन गये...
दो पल की मुलाकात मे
उम्रभर की इबादत बन गये...

कु. शोभा मानवटकर...

-

और हम सारे जहां मे खोजते है
अपने अंतर्मन को टटोलने पर
सुकून के सारे खजाने मिलते है...

कु. शोभा मानवटकर...

-