मुठीतून वाळू सरकावी
​तसे वर्ष हे संपले...
​निसर्गाचे चाले हे चक्र अव्याहत
​जसे सुखदुःखाचे फेरे निरंतर..
​दिवसामागून येई रात्र
​रात्रीमागून दिवस..
​पाठशिवणीचा खेळ हा सारा
​जुन्याचेच नवे साज लेवून
​नवीन वर्षाच्या आरंभाला
​​​​धरती सज्ज झाली
​उषःकाली स्वागताला.
​सोनपावलांच्या सोनेरी मुकुटासह
​उमलत्या सोनकिरणांनी सजून...
​मनी कुणाच्या नको सावट खेदाचे
​नि नको तो खंतावणारा वारा..
​नवे संकल्प, नवी संकल्पना
​नव्या आशा,विचारधारा ही याव्यात नव्या...
​गरीबांना मिळो अन्न
​कुणीही नको या धरणीवर भुकेने सुन्न..
​जीवनी प्रत्येकाच्या यावी पहाट नवी
​तम सारे सरून जावे...
​साऱ्यांचे जीवन उषःकालाने बहरून यावे...
​
​ ...शोभा मानवटकर....
​
​
​
​

- Shobha Bapurao Manwatkar