कितीतरी त्या रात्री
​रोजच्याच उशाशी
​डोळे ही सजीव...
​भूतकाळातील
​न मिटणाऱ्या
​त्या सावल्यांनी भेदरलेल्या..
​कित्येक होत्या
​भावनांच्या त्या उपेक्षा...
​यादी ही खूपच लांब
​कर्कश त्या किर्रर...
​काळोख्या रातीला
​अधूरेपणाच्या झालर...
​सुखस्वप्नांचे ते अविरत
​अखंड प्रवाह...
​मनात खोलवर रूजलेले
​उंच दूरवर भरारी...
​घेण्या सरसावले
​बळही मग ते...
​पंखातील तेव्हा हरवलेले...
​
​ S.B.Manwatkar...
​
​
​​
​
​
​

- Shobha Bapurao Manwatkar