दुभंगलेले मन
​नको तिथे धडपडले..
​मनाला घालून चिलखत तो..
​कठोरतेचे अलंकार चढवले..
​नसाव्या त्यात भाव-भावना
​आणि
​नको ते फसवे रेशमी बंध..
​तरी..
​मनच ते हळवे
​तोडून सारे बंधनाचे पाश..
​पाखरू होऊन तुझ्यातच सामावले..
​समजावले हजार दा.. पण..
​खोट्या भावनातील
​अस्तित्वालाच कवटाळले..
​भोळे मन ते
​ हलक्याशा स्पर्शाने ही विव्हळले..
​वास्तवाची जाणीव होताच
​उर फुटे स्तोवर आक्रंदले..
​मनाचे झरे ही
​बांध तोडून फुटले..
​नकळत च मग
​नेत्रातून अश्रूंचे पाटही
​ गालावरून ओघळले..
​
​ शोभा बापुराव मानवटकर..
​
​
​
​
​

- Shobha Bapurao Manwatkar