माझी तुझी प्रीत जशी जडली अशी
तुझ्याविना मी राहू कशी...
हाती तुझ्या देता हात
श्रावण बरसे धुंद रात
हासता गाली शुभ्र चकोरी
प्रेमवेडी मी रे नाचू कशी
तुझ्यात मी दंग जाहले
संग तुझ्या किती स्वप्न पाहिले
क्षणा क्षणाला भास तुझा अन्
दूर तू रे मी हासू कशी
मिटता डोळे चिंब पापणी
मना बिलगती तुझ्या आठवणी
धुंद बरसत्या प्रेमसरींमध्ये
सांग एकटी मी न्हाऊ कशी
संपेल का हे विरह अंतर
येशील तू ही आस निरंतर
दूर तू रे सत्य तरी हे
प्रेमांधळी मी पाहू कशी
- Shiwani Kulkarni-
माझी कविता माझीच प्रतिमा आणि हेच माझे स्वगत आहे.... read more
असा कसा श्वास माझा रे रंगला
मनमोहना प्रीतक्षण रे फुलला...
पाहता तुला स्वप्नी तेव्हा मन माझे भाळले
घेता तू हात हाती अंग अंग शहारले
बाण नजरेचा तुझ्या कसा जिव्हारी माझ्या लागला...
प्रीत तुझी कान्हा कशी बरसू लागली उरी
जशा श्रावणमासी सुखद निरंतर सरसर सरी
आज बघ ना श्वासात तुझ्या श्वास माझा गुंफला...
माझी सख्या स्मृती एक तुझ्या मनी बिलगावी
तुझ्या बासरीची स्वरमाधुरी माझ्या मनी बरसावी
तुझ्या माझ्या प्रितिवर कान्हा मी जीव माझा वाहीला...
- Shiwani Kulkarni-
तू बोलके क्षण आपले
मी त्या आठवणी धुंद
तू श्वास माझा
मी तुझ्यात दरवळणारा सुगंध
तू शांत वाहणारा झरा
मी त्यातला खळखळता आवाज
तू पूर्ण काव्य माझे
मी त्यातला शब्द न शब्द खास
तू नभाचे बरसणे
मी थेंब थेंब प्रीतीचा
तू प्रेम माझे
मी क्षण क्षण मिठीचा
मी प्रेम तुझे
तू त्या प्रेमाचा विश्वास
तू अंतर दूरचे
मी थांबलेला प्रत्येक श्वास...
- Shiwani Kulkarni-
चंद्रासारखा शांत शीतल, झऱ्यासारखा अवखळ आहे तो
त्याच्या काव्यमनी सौम्य अलगद आणि शब्दाशब्दात परखड आहे तो
निष्पाप चेहरा नितांत लाघवी, कधी मन त्याचे मोडू नका
हसऱ्या माझ्या सख्याला कोणी काही बोलू नका...
निरागस त्याचे प्रत्येक भाव अन् निःस्वार्थी त्याचं मन
इतरांसाठीच जगतो तो आयुष्याचा प्रत्येक क्षण क्षण
कधी ओलावता त्याच्या पापण्या त्याचा हात कधी सोडू नका
हसऱ्या माझ्या सख्याला कोणी काही बोलू नका...
मनोहारी व्यक्तिमत्त्व त्याचे हास्य जरा खास आहे
मनी त्याच्या राधा अन् गोपिकांचा तो श्वास आहे
अमूल्य तो माझ्यासाठी त्याला इतरांच्या तुलनेत तोलू नका
हसऱ्या माझ्या सख्याला कोणी काही बोलू नका...
प्रत्येक दिवस इतरांच्या सुखासाठी जगतो तो
प्रत्येक दिवस स्वतःच्या च इच्छेसमोर हरतो तो
एकाकी तो गर्दीतही त्याची साथ कधी सोडु नका
हसऱ्या माझ्या सख्याला कोणी काही बोलू नका ...
- Shiwani Kulkarni-
तुझ्या माझ्या मिलनाचे आभाळ मनी दाटले
चाहूल तुझी लागताच हवेत थेंब थेंब साठले
श्वासांची तुझ्या फुले मी केसांत माझ्या माळता
तुझा स्पर्श झाला अन् ते क्षण क्षण बरसले...
- Shiwani Kulkarni-
था कोई अपना जो सांसो मे रहता था
प्यार देकर अपना जान मेरी ले गया...
था कोई अपना हसता था हसाता था
दूर होकर मुझसे खून के आंसू रुला गया...
था कोई अपना मोहब्बत की बारिश करता था
दिखाकर बेवफाई बूँद बूँद को तरसा गया..
था कोई अपना जो सच था सच्चा था
झूठा खुदको बताकर ना जाने क्यू अब बदलसा गया...
- Shiwani Kulkarni
-
हास्य होते ओठी माझ्या आणि अश्रूही नयनी
खरे काय खोटे काय, तुला कधी कळलेच नाही...
तू चंद्र होतास आणि मी एक सामान्य चांदणी हरवलेली
तू जिथे मी तिथेच, तुला कधी कळलेच नाही...
प्रेम म्हणजेच कृष्ण आणि कृष्ण म्हणजेच प्रेम
राधा रुक्मिणी एकच, तुला कधी कळलेच नाही...
माझ्या श्वासात जिवंत राहतात तुझ्या आठवणी
आणि माझ्या स्पंदनात तू, तुला कधी कळलेच नाही...
काय मनी तुझ्या माझ्या माझी मैत्री की तुझं प्रेम
काय आपलं नातं, तुला कधी कळलेच नाही...
- Shiwani Kulkarni-
तुझ बिन अधुरी रे मैं कृष्णा
तुझ संग पुरी हो जाऊ
तेरी हर एक सांस बनू
तेरे होटों की बांसुरी बन जाऊ...
- Shiwani Kulkarni-
अश्रू होते नयनी माझ्या दूर तुझी वाट होती
सरली ती रात्र जेव्हा तुझ्या प्रेमाची बरसात होती
- Shiwani Kulkarni-
ओंजळ मज कटुशब्दाची पाजवून
त्यास मिळे अमृताची तृप्ती
करोनी मजला दूर सख्यास
माझ्या परमानंदाची प्राप्ती
हसवूनी त्याच्या खट्याळपणाने
सख्याने मजला आता क्षण क्षण रडवले
मला सवय लावून स्वतःची
मलाच स्वतः पासून दूर लोटले
खोटेच का ते भाव होते
खोटाच का तो शब्दस्पर्श
खोटेच का ते प्रेम अन्
नियतीशी संघर्ष
काय तुझ्या मनी होते
की होते रहस्य काही
अशा तुझ्या वागण्यावर
अजूनही विश्वास बसत नाही
काय खरे काय खोटे
घुसमट माझी होता
श्वास केलाच होता तुझ्या नावे
हा जीव ही घे आता...
- Shiwani Kulkarni
-