നീ എന്നിലവശേഷിപ്പിച്ച ഓർമ്മകൾ
ഹൃദയത്തിൽ നൊമ്പരത്തിന്റെ വിത്തുകൾ പാകി...
വിരഹത്തിന്റെ കണ്ണീർ നനഞ്ഞു
മുളപൊട്ടിയവയൊക്കെ
മനസ്സിന്റെ ഓരം ചേർന്ന് വളർന്നിരിക്കുന്നു
അവശേഷിക്കുന്ന നിന്റെ ഓർമ്മകളുടെ
ചിതാഭസ്മം ഒരിത്തിരി ബാക്കിയുണ്ട്
കനവിന്റെ കൈകളാൽ
ഞാൻ അവയ്‌ക്കേകിടുമ്പോൾ
ജീവിതത്തിന്റെ വല്ലരിയിൽ
പുഞ്ചിരി തൂകിക്കൊണ്ട്
ഒരായിരം പൂക്കൾ വിരിഞ്ഞേക്കും...
നിന്റെ ഓർമ്മകളുറങ്ങുന്ന പൂന്തോട്ടത്തിലെ
ഉദ്യാനപാലകനാകണം...
ഗ്രീഷ്മത്തിനു പ്രവേശനം നൽകാതെ എന്നും
വസന്തോത്സവം തീർക്കുവാൻ..

-

നിന്റെ പുഞ്ചിരിയ്ക്കായുള്ള കാത്തിരിപ്പാണ് എന്റെ ഓരോ പ്രഭാതങ്ങളെയും ഇത്രമേൽ മനോഹരമാക്കി തീർക്കുന്നത്.

-

സാഗരം സാക്ഷി

-

...........

-

തഴുകുന്ന കാറ്റിൻ വിരൽ തുമ്പിനാൽ
മെല്ലെയൊരു കുഞ്ഞുപൂവിതൾ പുഞ്ചിരിച്ചു
മിഴിതുറന്നവളൊന്ന് നോക്കി നിൽക്കെ
ചുറ്റുമിരുളെന്ന സത്യം തിരിച്ചറിഞ്ഞു
അകലെ നിലാവിന്റെ കാന്തി കണ്ടു
അകമേ ഭയപ്പാട് തെല്ലകറ്റി
അരികിലായ് ഹിമകണം പുഞ്ചിരിച്ചു
മെല്ലെയിലകളാകുളിരും പകർന്നു നൽകി
ഒരു ചുംബനത്തിന്റെ മാധുര്യമായ്
മെല്ലെ ഹിമകണം അവളിൽ പടർന്നിരുന്നു
പുലരിതൻ വെട്ടം കിഴക്കുദിച്ചു മെല്ലെ
ഇരുളോ അകന്നുപോയ്‌ മാഞ്ഞിടുമ്പോൾ
ഹിമകണം മുത്തായ് തിളങ്ങി നിന്നു
അവളിൽ പ്രണയാമൃതം ചൊരിഞ്ഞു
പകലോന്റെ ചൂടാൽ അടർന്നുപോയി
മണ്ണിലമരവേ ഹിമകണം വിരഹമായി
അടരുവാനായ് കൊതിച്ചു പോയി
മണ്ണിലലിയുവാനാശിച്ചിരുന്നു പോകെ
ഏതോ വിരൽത്തുമ്പിറുത്തെടുത്തു
മോക്ഷമവളിൽ കുളിർമാരി പെയ്തപോലെ
പൂജയ്ക്കെടുത്തൊരാ താലമൊന്നിൽ
പൂക്കളൊന്നായ് സുഗന്ധം ചൊരിഞ്ഞിടവേ
ദേവന്റെ മാറിലെ മാല്യമായി
ജന്മപുണ്യമാണെന്നും മൊഴിഞ്ഞിരുന്നു

-

ചില ചിന്തകളുണ്ട് ഞാൻ എന്ന ഭാവത്തിൽ നിന്നും ഉരുത്തിരിയുന്ന ചിന്തകൾ. എന്റെ മാത്രമായ ലോകത്തിൽ ഞാൻ അഭിരമിക്കുമ്പോൾ എന്നെ നോക്കി ആരെങ്കിലും പുഞ്ചിരിച്ചാൽ ആ ചിരി പരിഹാസമാണോ അതോ ഒരു ചെറു പുഞ്ചിരിമാത്രമാണോ എന്ന സംശയം ഉടലെടുത്തേക്കാം. പരിഹാസമാണെന്ന് സ്വയം പറഞ്ഞു വിശ്വസിപ്പിച്ചാൽ പിന്നെ ആ പുഞ്ചിരി സമ്മാനിച്ചവരാകും പിന്നെ ശത്രുപക്ഷത്ത്. അല്ലെങ്കിലും കാര്യകാരണങ്ങൾ തിരയ്ക്കാതെ സ്വയം ഓരോന്ന് ചിന്തിച്ചു കൂട്ടി ആ ചിന്തകളിൽ മനസ്സമാധാനം കളയുന്നവരാണ് പലരും.

-

നമ്മൾ പറഞ്ഞ കള്ളങ്ങൾ മറ്റുള്ളവർ വിശ്വസിച്ചു എന്ന വിശ്വാസം നമുക്കുണ്ടാകുമ്പോൾ പലപ്പോഴും നമ്മൾ മനസിലാക്കാതെ പോകുന്നത് നമ്മളിലുള്ള അവരുടെ വിശ്വാസം നാം നഷ്ട്ടപെടുത്തുക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണെന്ന യഥാർഥ്യമാണ്..

-

കാലം തെറ്റി പൂവിട്ട കണിക്കൊന്നയായിരുന്നു ആദ്യം വിഷുവിന്റെ വരവറിയിച്ചത്.
"കൊന്ന നേരത്തെ പൂത്തു ഇനി കണിവെക്കാൻ നോക്കുമ്പം കൊമ്പ് മാത്രമാകും ബാക്കി". കൊന്നയെ നോക്കി ആത്മഗദം മൊഴിഞ്ഞ മുത്തശ്ശിയും ഓർമകളിലെ കർണ്ണികാരമായി മാറി. വേനലിനു തണലേകി മാധുര്യം പകർന്ന മാവുകളുടെ ജീവൻ മഴുവും അപഹരിച്ചു. കുഞ്ഞുനാളിലെ പേടി സ്വപ്നമായിരുന്നെങ്കിലും കാലൻകോഴിയുടെ കൂവൽ ആ മരങ്ങൾക്കൊപ്പം എങ്ങോ പൊയ്മറഞ്ഞു. ഒരു വിഷുക്കാലത്തിൽ നിരുപദ്രവകാരിയായ ആ പാവം പക്ഷിയെ കല്ലും പടക്കവുമൊക്കെ എറിഞ്ഞു ഉപദ്രവിച്ചത് മാത്രം ഒരു നൊമ്പരമായി അവശേഷിക്കുന്നു. പടക്കങ്ങൾക്കെന്നും കശുവണ്ടിയുടെ വിലയായിരുന്നു. താഴെ വീണത് മാത്രം പെറുക്കുക കമ്പെടുത്തു തല്ലരുതെന്ന അമ്മയുടെ വാക്കിനെ മനപ്പൂർവ്വം മറന്ന് ധനശേഖരണം നടത്തിയ ആ ഓർമ്മകൾ വിഷുക്കാലത്തിനു മാത്രം സ്വന്തമാണ്. ഇത്തവണ വിഷുക്കണി മാത്രമായിരുന്നു ആരും ക്ഷേത്രമുറ്റത്തു പടക്കം പൊട്ടിക്കാനൊന്നും ഉണ്ടായില്ലെന്ന് വിഷുദിന സംഭാഷണങ്ങളിൽ അറിഞ്ഞപ്പോൾ ക്ഷേത്രമുറ്റത്തെ ഏഴിലം പാലയുടെ പൊത്തുകളിൽ ഗുണ്ടിന് തിരികൊളുത്തി അതെ പാലയുടെ മറുവശത്തു മറഞ്ഞിരുന്നുള്ള ആ നിൽപ്പ് ഓർത്ത് പോയി.അന്ന് ആ പാലമരം ശപിച്ചിരിയ്ക്കാം ഈ കുരിപ്പുകൾ നാട് വിട്ട് വേറെ എവിടെയെങ്കിലും പോയി വിഷു ആഘോഷിക്കട്ടെയെന്ന്. ഇന്നലെകളിലേക്ക് പോയ്മറയുന്ന ഒരു വിഷുക്കാലം കൂടി....

-

കാൽച്ചിലമ്പൊച്ചയായ് കാവിന്റെ മുറ്റത്ത്
കളിയാട്ടമുണരുന്ന നാളെത്തിനോക്കവേ
കനലാഴിയെരിയുന്ന മേലേരി തൻ ചൂടിൽ
ഒരു മാത്ര ഞാൻ നിന്റെ മിഴി നിൽക്കവേ
മൊഴിയാലെ പറയാൻ മടിച്ചൊരാ കാര്യങ്ങൾ
മിഴിയാൽ പകുത്തു നീ എന്നിൽ പകർന്നതും
മഞ്ഞൾകുറി തൊട്ട് മന്ദസ്മിതതിനാൽ
മൗനരാഗം നമ്മിൽ മെല്ലെ പുണർന്നതും
ഉയരുന്ന ചെണ്ട തിമിർപ്പിലായ് കല്പാദ
മിടാറാതെയുറയുന്ന തോറ്റവും രൗദ്രത്തിലൊരു വേളയരികത്തണഞ്ഞൊരാ നേരത്തു
മിഴിചിമ്മിതെല്ലു നീ ഭയമുള്ളിലുണരവേ
അതു കണ്ടു ചിരിതൂകി നിൽക്കവേ
പരിഭവം നോക്കിനാലാന്നു നീ എന്നിൽ ചൊരിഞ്ഞതും
അടരില്ലൊരോർമ്മതൻ വാടിയിൽ നോവിന്റെയുരുകുന്ന ഗ്രീഷ്മാതപത്തിലും നിന്നോർമ്മ
ഇനിയും പുനർജ്ജനിച്ചീടും കവിതയിൽ
പ്രിയമുള്ളൊരാ കളിയാട്ടത്തിനോർമ്മപോൽ

-

മറവികൾ മായ്ക്കാത്ത കാവ്യത്തിലൊക്കെയും
മിഴിനീരിനുപ്പും കലർന്നിരുന്നു
മധുരമാം നോവിനാൽ ചാലിച്ചൊരീണമായ്
വിരഹവും കൂട്ടായിരുന്നിരുന്നു

-