కాలే కట్టె అని తెలిసి కలకాలం బ్రతకమని పంపావెందుకు శివా... మూన్నాళ్ళ ముచ్చట అని తెలిసి బంగారు సంకెళ్లు తగిలిస్తావెందుకు శివా... కల్లోల సముద్రం అని తెలిసి కూడా ఈతరాని నన్ను నట్టేట తోసేసావెందుకు శివా...
ఏమండోయ్ శ్రీవారు.... అప్పుడే ముచ్చటగా మూడేళ్ళు గడిచిపోయాయి.. మూడేళ్ళు మూడు క్షణాల లాగా గడిచాయి అంటే అది అబద్దమే అవుతుంది... ఈ మూడేళ్లలో ఎన్నో ఎత్తుపల్లాలు చూసాను ఎన్నో మనసుల గరళపు లోతుల్ని చూసాను చిరునవ్వుల వెనుక హేళనలని చూసాను కోపం వెనుక వేదనలని చూసాను నువ్వుల వెనక కన్నీటిని చూసాను
ఎన్ని చూసిన ఏం జరిగినా నాకు మీరు ఉన్నారు అనే ధైర్యం నన్ను నడిపిస్తుంది...
ఏదేమైనా మిమ్మల్ని విసిగించడం మాత్రం మాననండోయ్.. ఈ జన్మకు భరించక తప్పదు..
వివాహ వార్షికోత్సవ శుభాకాంక్షలు శ్రీవారు.. ఇట్లు మీ భార్యామణి
నిశి రాత్రి గమ్యం తెలియని ప్రయాణం నాది, అడుగడుగునా నీ పేరే నన్ను నడిపిస్తుంది, అణువణువునా నీ రూపే నాకు ఊపిరి పోస్తుంది, క్షణక్షణం నీ తలపే నాకు ఆయువు అవుతున్నది,
కృష్ణయ్య నీవే నేనయ్యే క్షణం కోసం నాలోని నిన్ను నేను వేడుకుంటున్నానయ్య...
గరళం కంఠం లో దాచినా ప్రేమను పంచింది గౌరమ్మ, అగ్ని పరీక్ష పెట్టినా అడవుల్లో వదిలేసినా గుండెల్లో గుడి కట్టింది సీతమ్మ, ప్రాణంగా ప్రేమించిన తనను వదిలి చివరకు అష్టభార్యలను చేసుకున్నా ప్రేమిస్తుంది రాధమ్మ,
అయినా మగాళ్ళ ప్రేమ గొప్పది... ఆడవాళ్ళకు ప్రేమించడం రాదు....