ଆସ ଗଢିବା ନୂଆ ଦୁନିଆ
ସୁରୁଜ ଆଲୋକ ସାଥେ
ସଜେଇ ଦେବା ସବୁରି ଜୀବନ
ରଙ୍ଗ ମୁରୁଜ ଧରି ହାତେ,
ଭୁଲିଯିବା ମନୁ ଦୁଃଖ, ଯାତନା
ଅବସାଦ ଅବଶୋଷ ଯେତେ
ମୁକତି ମଶାଲ ହାତରେ ଧରି
ଯିବା ଅମୃତ ପଥେ ll
ହିଂସା ଦ୍ୱେଷ ମନରୁ ପାସୋରି
ଗଢିବା ନୁଆଁ ଦୁନିଆ
ସତ୍ୟ ଆଉ ଶାନ୍ତି ସାଥି ଥିବ ଯହିଁ
ନଥିବ ଯୁଦ୍ଧର ଧୂଆଁ,
ଫେରିଯିବ ଯେତେ ଜାତି ଭେଦଭାବ
ଦେଖି ନୂତନତ୍ତ୍ୱ ଛୁଆଁ
ବହିବନି ଆଉ ଯାତନା ଝାଞ୍ଜି
ଭେଟିବା ମଳୟ ବାଆ ll
ବେଦର ମଙ୍ଗଳ ଧ୍ୱନି ଶୁଭୁଥିବ
ଜଗତ କଲ୍ୟାଣ ଗୀତେ
ଗାଇବା ସକଳ ବିଶ୍ୱ ପରିବାର
ପରମାତ୍ମା ଭାବି ଚିତ୍ତେ,
ଆସ ଗଢିବା ନୂଆ ଦୁନିଆ
ସୁରୁଜ ଆଲୋକ ସାଥେ
ସଜେଇ ଦେବା ସବୁରି ଜୀବନ
ରଙ୍ଗ ମୁରୁଜ ଧରି ହାତେ ll

-

ଅଗ୍ନି ବଣ :-
-----------
ସାରା ଜଙ୍ଗଲରେ ଅଗ୍ନିର ଓଢଣୀ
ସତେକି ସୀତାଙ୍କ ଭଳି
ନିଜତ୍ୱର ପରୀକ୍ଷା ଦଉଚି ପ୍ରକୃତି ରାଣି,
ଆଖି ଆଗରେ ଜଳୁଛି
ତା' ଉଦର ଜଳଦେଇ ପାଳିଥିବା
ଶକ୍ତ ଶାଳଗଛ
ଆଉ ତାସହ ବିସ୍ତିର୍ଣ୍ଣ ବନାନୀ ll
ନିଜ ସନ୍ତାନଟା କୁଳାଙ୍ଗାର ବୋଲି
ନୀରବେ ଚାହେଁ ସେ ଲୁହ ଢାଳି,
ଦିଏନା ସେ ଅଭିଶାପ
କରେନା ଚିତ୍କାର କି ବିଳାପ
ନୀରିବି ଯାଏ
ଆପଣାକୁ ଭାବି ଅଭାଗିନୀ
ସାରା ଜଙ୍ଗଲରେ ଅଗ୍ନିର ଓଢଣୀ ll
ଉଜୁଡିଛି କୋଳ ତା'ର
ଚରଖାର କୋଷାଗାର
ଜୀବନ ନିର୍ଜୀଵ ହେବାଟା
ନାହିଁ ଆଉ ବେସି ଦୂର,
ସୃଷ୍ଟି ସ୍ଥିତି ବିଲୟର
ରଚନା ହେଉଛି ରାଗିଣୀ
ନିଜତ୍ୱର ପରୀକ୍ଷା ଦଉଚି ପ୍ରକୃତି ରାଣି ll

-

ତୁମେ ଥିଲ ମୁଁ ଥିଲି
ଥିଲା ସେଦିନର ସନ୍ଧ୍ୟା,
ଚଇତି ପବନ ଥିଲା
ମଲ୍ଲିଫୁଲ ବାସୁଥିଲା
ଆଉ ଥିଲା ରଜନୀଗନ୍ଧା ll
ନିରବ ଥିଲା ନଈ ତୁଠ
ହେଇଥିଲା ଚାରିଆଖି ଭେଟ,
ଯାହାସବୁ କଥା ଥିଲା
କାହାଣୀର ରୂପ ନେଲା
ବାକି ରହିଲା ମିଳନ ମଲାଟ ll
ଓଠତ ନୀରବ ଥିଲା
ମନେ ଥିଲା ଶବଦଙ୍କ ବନ୍ୟା,
ଆକାଶରେ ଜହ୍ନ ଥିଲା
ତୁମ ପାଶେ ମନ ଥିଲା
ପାଶେ ଥିଲା ସପନର କନ୍ୟା ll
ସମୟଟା ବିତିଗଲା
ବେଳଗଡି ରାତି ହେଲା ସନ୍ଧ୍ୟା,
ଚଇତି ପବନ ଥିଲା
ମଲ୍ଲୀଫୁଲ ବାସୁଥିଲା
ଆଉ ଥିଲା ରଜନୀଗନ୍ଧା ll

-

ଅଜ୍ଞ ପ୍ରେମ :-

ସବୁ ମେଘ ପରି ଆଜିର ମେଘ ବି
ଉଛନ୍ନ ହୁଏ ଆଲିଙ୍ଗନ କରିବାକୁ
ବିସ୍ତୃତ ଧରିତ୍ରୀ କୁ
ଆଉ ମିଳନର ମୁହୂର୍ତ୍ତ ବସନ୍ତଠୁ କି
ଅଧିକ ସୁନ୍ଦର ହେଇପାରେ !!!!!
ମିଳନରେ ତାର କୋଟିଏ ପ୍ରେମୀଙ୍କ
ମିଳନ ମୁହୂର୍ତ୍ତ ଯେ ବିଗିଡି ଯାଏ
ବିରହୀ ବରଷା କି ତାହା ବୁଝିପାରେ?????
ବୋଧହୁଏ
ଏଇ ଅବୁଝାପଣ ହିଁ ପ୍ରେମ
ସବୁ ଜାଣିବା ଆଉ ବୁଝିଯିବା
ଜ୍ଞାନୀର ଲକ୍ଷଣ ହେଇପାରେ,
ବୁଦ୍ଧିଜୀବୀ ଆତ୍ମ ବିଚାରରେ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ କରେ
କିନ୍ତୁ ପ୍ରେମିକ ଅଜ୍ଞଥାଏ
ପ୍ରତ୍ୟେକ ବ୍ୟାକରଣ ପରିଭାଷା
ଆଉ ତର୍କ ଠାରୁ ଥାଏ ଅନେକ ଦୂରେ ll

-

ତମାମ ଜୀବନ ବଞ୍ଚିବା ପରେ
ଶରୀରଟା ଯେବେ ମରଣ ବରେ
ଛାଡ଼ିଦେଇ ଗଲେ ସକଳ କୁଟୁମ୍ବ
ସ୍ମଶାନ ଭୂମି ଆଉ ଜୁଇ କୋଳରେ,
ସେଇ ମଣିଷଟା ନିସ୍ତେଜ ଆଜି
ଯାଇଛି ସକଳ ଗରବ ଭାଜି
ବେଳ ନାହିଁ କହି ଯାଉଥିଲା ଧାଇଁ
କାଳ ଭେଟିଗଲା ଆପଣା ବେଳାରେ ll
ଯେତେ ଅରଜିଲା ସମ୍ପତ୍ତି ଘର
ପୋଷି ରଖିଥିଲା ଯେତେ ଚାକର
କେହି ଗଲେନାହିଁ ସେବା ଦେବାପାଇଁ
ଛାଡିଲେ ସଭିଏଁ ହାତ ତାହାର,
କି ଲାଭ ପାଇଲୁ ଆଡମ୍ବରରୁ
ହଳେ ବସ୍ତ୍ର ନେଲୁନାହିଁ ଘରରୁ
ପଛେ ସବୁ ଛାଡି ଘର କୋଠାବାଡି
ମୃତ୍ୟୁ ସମନରେ ହେଲୁ ହାଜର ll
ରହିଗଲା ପଛେ ତୋ ଇତିହାସ
କିଛିଦୁଃଖ ଆଉ ଚେନାଏ ହସ
ସାରା ଜୀବନର ମୁହୂର୍ତ୍ତ ଯେତେ
ବାଲ୍ୟ କୈଶୋର ଯଉବନ ବୟସ,
ଆମ୍ବତୋଟା ଯିବା ସ୍କୁଲ ବେଳରେ
ସହପାଠୀ ଗଣ ସାଙ୍ଗ ସାଥି ମେଳରେ
ସ୍ମୁତିର ପାହାଡ଼ ରହିଗଲା ସବୁଦିନ
ଆଉ ସବୁ ଶୂନ୍ୟତା କୋଳରେ ll

-

ସଜ୍ଞା :-

ସବୁ ଅଭିଳାଷ ପୂର୍ଣ୍ଣତା ଛୁଏଁନା
ସବୁ ଯୁବତନୁ ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟ ପାଏନା,
ମିଳେନା ସବୁ ରାତିକୁ ସକାଳ ଛୁଆଁ
କୁହୁ ଶୁଣେନା ସବୁ ମଳୟ ବାଆ,
ଏମିତିହିଁ ଜୀବନଟା
ଏଇନା ଗୋଲାପ ବଗିଚା
ପୁଣି ମରୁ ଭଳି ଖାଁ ଖାଁ ll
ସବୁ କଥା କେବେ କବିତା ହୁଏନା
ସବୁ ପଂକ୍ତି ସ୍ଵରେ ସଜେଇ ହୁଏନା,
ସବୁ ବସନ୍ତ ପାଏନା ପୀରତି ପରସ
ସବୁ ଚିଠିରେ ନଥାଏ ଇତିର ହସ,
ଏମିତି ହିଁ ସମୟଟା
କେବେ ବିଶାଳ ମହଲ
କେବେ କଳ୍ପନାର ମରୀଚିକା ll
ସବୁ ସମ୍ଭବ ସରଳ ହୁଏନା
ସବୁ ସରଳତା ନରମୀ ଚାହେଁନା
ସବୁ ଚାହାଁଣୀବି ଭେଦେନା ମରମ
ସବୁ ଛକି ଅର୍ଥ ହୁଏନାହିଁ ଭ୍ରମ,
ଏମିତିହିଁ ଯଉବନ
କେବେ ଅସରା ବରଷା
କେବେପୁଣି ପ୍ରଚଣ୍ଡ ଗ୍ରୀଷ୍ମ ll

-

ଏ ଜୀବନଟା ଠିକ
ବାଇ ଚଢେଇ ବସା ଭଳି
ପରିସ୍ଥିତି ଝଞ୍ଜା ପବନରେ
ଅହରହ ଦୋହଲେ,
ନା ସ୍ଥିରତାର ଦମ୍ଭ ଥାଏ
ନା ଥାଏ ମୁକୁଳିବାର ପ୍ରୟାସ,
ଖାଲିଯାହା ଅସୀମ ସଂଘର୍ଷର
ଆହ୍ୱାନ ଭିତରେ ଦିନ ବିତିଯାଏ
ଝଡ଼ ଓ ତୋଫାନ ସାଥିରେ
ସବୁଦିନ ଦୋଳି ଖେଳି,
ଏ ଜୀବନଟା ଠିକ
ବାଇ ଚଢେଇ ବସା ଭଳିll
କାନ ସବୁ ଗୀତ ଶୁଣନ୍ତି
ମନେ ମନେ କଳ୍ପନା ବୁଣନ୍ତି,
କେତେ ଖୁସି ସେ ଚଢେଇଟା
ସବୁକିଛି ସାହିଯାଏ
ବତାସରେ ବି ଗୀତ ଗାଏ,
କେହି ବୁଝେନା
ବୁଝିବାକୁ ବି ଚାହେଁନା,
ସେ ସ୍ୱର ସଂଗୀତ ନୁହେଁ
ବରଂ ବାହୁନାଟାଏ
ଗାଉଥାଏ ମନ ଚଢେଇଟା
ଆସନ୍ତା କାଲିକୁ ଭାଳି,
ଏ ଜୀବନଟା ଠିକ
ବାଇ ଚଢେଇ ବସା ଭଳି ll

-

ସନ୍ଧ୍ୟା ଯେବେ ଆସେ
ମଧୁ ମାଳତୀ ବାସେ,
ତୁମେ ଆସିଗଲା ପରେ
ଜୀବନରେ ମୋର
ନିଈତି ଶେଫାଳି ରୁଷେ ll
ସବୁଦିନ ଜହ୍ନ ଉଏଁ
ଚକୋରଟା ଖୁସି ହୁଏ,
ଆଜିକାଲି ଖାଲି
ତୁମପାଇଁ ବୋଧେ
ମନ ଅଗଣା ବସନ୍ତ ଛୁଏଁ ll
ଜୋଛନା ମୂର୍ଚ୍ଛନା ତଳେ
ଚଞ୍ଚଳ ଶବଦ ମେଳେ,
ତୁମେ ଆଉ ମୁଁ
ଆମେ ସାଜିବାର
ରାଗିଣୀ କଲମ ଢାଳେ ll
ମିଳନର ବେଳା ହସେ
ଜୀବନ ସବୁଜ ଦିଶେ,
ତୁମେ ଆସିଗଲା ପରେ
ସନ୍ଧ୍ୟା ଯେବେ ଆସେ
ମଧୁ ମାଳତୀ ବାସେ ll

-

ଜୀବନ ସାୟାହ୍ନରେ ପ୍ରେମ :-

ଚେତନାରୁ ଉଉର୍ଦ୍ଧ୍ୱେ ଯାଇ
ମୂର୍ଚ୍ଛନାରେ ହଜିବାର
ବୟସ ମୋର ଆଉ ନାହିଁ,
ପରିଣିତା ପରଶରେ
ଶବଳ ଶରୀରଟା
ଶିହରେଇବାର ଅୟସ ବି ନାହିଁ ll
ନାହିଁ ଆଉ ମହୁଲ ଫୁଲରେ
ମତୁଆଲା ହେଇ
ପ୍ରୀତିଭରା ଲେଖା ଲେଖିବାର ନିଶା,
ନାହିଁ ବି ଆଗଭଳିଆ
ଶୀତୁଆ ପାହାନ୍ତିଯାଏଁ
ତମସହ ଉଷ୍ମତା ଭରା ଭାଷା ll
ତମାମ ଅପେକ୍ଷା ପରେ
ଆମ ଭେଟ ଆଗରୁ
ଅସରାଏ ବର୍ଷା ଆଉ ନାହିଁ,
ହୁଏତ ଆମ ଦୁହିଁଙ୍କୁ ଦେଖି
ଶ୍ରାବଣ ମନରେ
ଆଗଭଳି ଇର୍ଷା ଆଉ ନାହିଁ ll
ତମେ କହୁଥିଲ ନା
କେମିତି ଏ ପରିବର୍ତ୍ତନ
ଯାହାର କାରଣ ତୁମପାଖେ ନାହିଁ,
ବୋଧହୁଏ ଜୀବନ ସାୟାହ୍ନର
ପ୍ରତିଛବି ଏମିତିକା, ତେଣୁ
ଯୁବତ୍ୱର ଉନ୍ମାଦନା ଆଉ ନାହିଁ ll

-

ହେ ମୋର କବିତା,
ତୁମେ ଝରିଚାଲ
ଅହରହ ଝରଣାଟେ ହେଇ,
ସମସ୍ୟା ବୋଝରେ
ଦବି ରହିଥିବା
ମୋ କଲମ ମୁନ ଦେଇ ll
ହେ ମୋର କବିତା
ତୁମେ ଗାଈ ଚାଲ
କୋଇଲିର ରାଗିଣୀଟେ ହେଇ,
ବସନ୍ତ ଋତୁରେ
ଆମ୍ବ ତୋଟାରେ
ପୀରତିର ଗାଥା ଗାଈ ll
ଏମିତି ହିଁ ତୁମ ଗାଥା ଜାରି ରହୁ
ସବୁ ଦିନ ସବୁ ରାତି
ସବୁ ଋତୁ ପାରହେଇ,
ମୁଁ ଚେଇଁଥିବି
ଜଗି ବସିଥିବି
ସବୁଦିନ ତୁମ ବାଟ ଚାହିଁ ll

-