''சதைக் குமிழ்''

சிரித்தால் கன்னத்தில் ''குழி'' விழுவதை கவிதை யாக்கிய எவரும்
நீ சிரித்தால் கன்னத்தில்
சதைக் ''குமிழ்'' தெரிவதை
பார்த்திருக்கவில்லை போல

-

முத்தம் ....
நான் கண்கள் இருக்கி மூட...
காதில் கேட்கும் ஒளியில் இதழ்கள் சிரித்திட...
ஏனோ பித்து ஆகிறது நெஞ்சம்...
என்னை அறியாமல் சிரித்தேன் நான் கொஞ்சம்...
அவள்...
அதே இருக்கி மூடிய கண்கள்...
ஏனோ வெளிச்சம் தற...
சிரித்த இதழில் என்னை சித்தமும் கலைய செய்தாள்...
உன் இதழ் உதித்த ரேகை அனைத்தும்...
என் கண்ணத்தில் பதிய செய்தாள்..
ஒரு முத்தத்தில் ...
நீ என்னை முத்தமிட்ட ஆனால் மூச்சுக்காற்று....
என்னை கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் வட்டமிட்டு சுத்துதடி...
கண்ணீர் காணாது என் கண்கள் ஏன்...
கலங்க செய்தாயடி ஆனந்தத்தில்...
என்னை கரையை செய்தாயடி..
என் மூச்சு காற்றே...

Santhosh Kannan

-

நேரில் பார்க்க ஏங்கும் நெஞ்சம்....
நெருங்கி வந்தால் போதும் அன்பே...
நித்தமும் களையுமடி...
உன் முகம் பார்க்கையில்....
பித்தனாய் நானும் ஆனேன்...
உன் கைகள் கொஞ்சம் கோர்க்கையில்.....
கண் இமை மையாகி உன்னை வர்ணம் தீட்டுவேன்.....
முத்துப்பற்கள் தெரிய நீ சிரித்தால் என்ன செய்வேனடி தங்கத் தாரகையே ....
அழகை ரசிக்க வார்த்தை கிடைக்காமல் ...
தள்ளாடுதடி நெஞ்சம் உன்னிடத்தில் மட்டும்!!!!!

Santhosh Kannan

-

என்னவள் பேசுகையில்... ..

உன் நெற்றி சுழிப்பிலே முதல் மொழி...
வில்லென புருவம் அதில் இரண்டாம் மொழி கற்று...
உன் கரு விழி அசைவில் மூன்றாம் உலகப் போர் கடந்து...
உன் இதழ் அசைவில் பார்த்தாலே பாதி உயிர் போகுமடி ...
இத்தனை மொழி பேசும் பெண்ணே!!!
இதை அனைத்தையும் கற்க மீண்டும் ஜென்மம் எடுப்பேனோ ....
உனக்காக......
நீ பேசும் மொழிக்காக...

Santhosh Kannan

-

விழுவதை ரசிக்கிறேன்.
மண்ணில் மழையை
உன்னில் என்னை.......
ஓடுவதை ரசிக்கிறேன்.
கடலோடு தண்ணீர்
உன் நினைவுகளோடு நான்.....
தவிப்பையும் ரசிக்கிறேன்.
தண்ணீருக்கான தாகம்
உன் முத்ததிற்காக என் கன்னம்...
பேசுவதையும் ரசிக்கிறேன்.
என்னோடு நீ
தலையனையோடு என் கண்ணீர்...
ரசிப்பதையும் ரசிக்கிறேன்.
நீ உலகை
நான் உன்னை.............

-

"அவள்" ........ "முகம்"....
மை இட்ட கயல் அவள் விழியோடு
போட்டியிட்ட கருமேகம் ........
அவள் மூக்கின் அழகை ரசிக்க
மின்னலும் எட்டி பார்குதடா......
அவள் மேனி தொட எண்ணி
மேகமும் உரசுதடா........
மண் சேர்ந்த மழைநீரோ மீண்டும்
அவள் இதழ் தொட முயன்று...
வாசனை திரவியமாக உன்னை
அடைய மண் மணத்தோடு
வந்து சேர்வேனோ.........
வெண்ணிலவே.........

-

"கோபமும்" ...... "அவளும்"......
நகம் கடித்த அவள் இதழ்கள்
சிணுங்கி பேச.........
அவள் சிவந்த கன்னங்கள்
என்னை கொஞ்சம் சிதைக்க....
கயல்விழி கொண்டவள்
கடைக்கண் கொண்டு முறைக்க...
கஞ்சன் நான் அவள் கன்னத்து
சிவப்பை என் இதழ் எடுக்க......
அவள் முறைப்பு பொன் முறுவல் இட
கோபம் என்னுள் தனிய....
நானும் உன்னுள் பனிந்தேன்னடி......
:- காட்டுசிறுக்கியின் கள்வன்....

-

பேசாது காயும் இதழ்கள்..........
ஈரம் சூழும் விழிகள்.......
கைகள் கண்ணீர் துடைக்க........
காதலும் கரைந்து ஓடுதடி.....

வெண்ணிலவே .......
மழையாக என் கண்ணீர் ..........

உன் மௌனத்தில்...........

-

கண் இமைக்கும் கன நொடியில் செவி ஓரம் சிறு ஓசை

சித்திரம் அவள் கன்னத்தில் முத்திரை பதித்தாள்

சிறு இதழால்......

முத்தம்.........

-

சொந்த மண்ணில் தடம் பதிக்க
ஏனோ தொலை தூரப்பயணம் ..
தீப திருநாள் கடந்தது தெரிந்தும்
புன்னகை மாறா தோற்றம் ..
புத்துணர்வு புதிதாய் பிறந்தது போல்
தத்தித் தவழந்தது நினைவிலே ..
மாறா உன் மண் மணத்தில்
தன்னிலை மறந்து வந்தேனடி ..
ஒவ்வொரு மைல்கல் கடக்கையிலும்
புன்னகை வினாகளோடு விடைதேடி
எம் மண் விருதைக்கு.........

-