//वेळ//
गोष्टी घडायला वेळ लगतो..पण नसतो कोणाकडे थांबायला!
निसटत चाललेली वेळ..आणि मनाची घालमेल,
दोन्हींचा संबंध जुळून आला की..मिळते नैराश्याची भेट!
वाटत असत थांबाव थोड..पाहावी अजुन वाट,
पण वेळच नाही कोणाकडे,मागून फायदा तरी काय?
करून करून घाई..किती हो करणार?
मन आणि मेंदुचा भुगा मात्र होणार!
जरा बसा शांत आणि दिर्घ श्वास घ्या,
सर्व मना सारख होत आहे... सदैव म्हणत रहा।
सदैव म्हणत रहा।।
- समिता सावंत.

-

// जबबदारी//
एक क्षण असा येतो, सर्व बालिशपणा घेउन जातो..
अचानक पैसे उधळणारा तो, पैसे कपाटात साठवायला लागतो..
फॅशन फ्रीक असलेली ती,सना - सुदिलाच कपडे घेऊ म्हणते..
फास्ट फूड साठी असलेले वेड, अचानक भाजी चपाती चा डबा घेते..
ऑफिस मधून येताच मित्रांमध्ये रमणारा तो, अचानक घरी बसुन गप्पा सुरु करतो..
अाणि जेवण बनवण्यातला 'ज' सुध्दा न येणारी ती, अचानक भात, डाळ ,भाजी..
आणि बरच काही शिकू लागते..
सर्व कस होत अचानकच!
कारण मात्र एकच,
जाणिव जबाबदारीची...!!
जाणिव जबाबदारीची...!!
- समिता सावंत.

-

कुछ तो है..जो तुम्हे हमसे जोड़े रखता है॥
कहीं वो बातें तो नहीं..
जो हमने शाम के समय की..
या वो तेरे कांधे पर सर रखके
सुकुन की निंद लेना..
या फ़िर वो हंसी मज़ाक और नोक झोक.
कुछ तो है..जो तुम्हे हमसे जोडे रखता है॥
बाहर घुमने जाते हीं, याद से कुछ खास लेकर आना..
ट्रेन में ठीक से चढ़े की नहीं ऐसी छोटी बातों का भी ध्यान रखना ..
पिछे मुडके में किधर हु, वो ढुँढते रहना..
ऐसा बोहोत कुछ है..जो तुम्हे हम से जोड़े रखता हैं॥
-समिता सावंत.

-

//मौनांचा गाभारा//
मौनांचा गाभारा,
खुप खोल वर जातो....
जेवढा तो खोल.. तेवढाच भयानक आणि काळोखी..
उजेडातून अंधारात. सरसकट नेत जातो.
मग तो असो मिळालेला, दु:खाची भेट म्हणून.. किंवा
अचानक आलेल्या जाणिवेतुन...
दुनियादारीतुन.. किंवा खचलेल्या मनातुन...
जेवढा खोल गाभारा.. तेवढा माणसाचा पाचोळा..
हा थांबवावा कोणी तरी ,
कधी तरी, आणि कसा तरी,
फक्त सहज जरा विचारुन...
"कसा आहे भावा?"..किंवा "काय कशी आहेस?"
नाहीच जर मिळाले उत्तर,
द्यावा फक्त हात धिराचा..
आणि म्हनाव आहे ना माझी साथ...
चिंता करू नको फार!
- समिता सावंत.

-

//जब दिल से कोई जाता है//

जब दिल से कोई जाता है
बस पेहचान छोड़ जाता है..
ना कोई उम्मीद.. ना कोई आस..
ना रहती खुशी.. ना कोई गम..
उसके आने या जाने से... कुछ होता नही कम.
बस ५ सेकंद के लिए
खुलता यादों का दरवाजा..
सिनेमा खत्म होते ही..
शटर बंद साला..
ऐसा ५ सेकंद का ना रहे हमारा रिश्ता..
बस इसीके लिए ही..
हमारे दिल में अपनी जगह बनाये रहेना..
- समिता सावंत।

-

//स्वप्नात//
शांत एका संध्याकाळी,
वाळू मध्ये दोघ जण..
एकमेकांच्या हातात हात .
आणि गप्पाची मैफुल रंगात..
खाऊ शेवपुरी आणि पाणीपुरी
थंडगार गोळयासोबत, सूर्याला टाटा.
शेवटी तो बघ गेला डूबुन
तो चंद्र एक दिवस तुझ्या सोबत पाहीला.
रात भर तुटत्या तार्याची पाहिली वाट,
नंतर शेवटी दमलेली मी पाहून वाट, झोपली कुशीत तुझ्या आज।
सकाळी उघडताच पापन्या
तुझा चेहेरा पाहीला मी
दिवसाची एवढी चांगली सुरुवात
मस्त आनंदी मी आज
एव्हढे छान स्वप्न रंगता
आचाणक वाजले सात..
आणि Alarm ची घंटी वाजता..
स्वतः शीच हसले मी फार.
- समिता सावंत.

-

तुम्हें खोने का डर
अब लगा रेहता है!
जबसे पता चला है
की मूझे खोने का डर तुम्हें नहीं रहा!!
- समिता सावंत.

-

//विश्वास//
विश्वास मिळवायला कठिण पण गमवायला एक निमित्त मात्र..
क्षणार्थात उध्वस्त डोंगर आशांचा
एका वाक्यातच बनतो त्याचा धुरळा।
ना कोणी घेतला खर्याचा शोध..
आणी नाहीच कोणी देत ​​खर्याचा बोध..
सर्वीकडे शुकशुकाट आणि शांत भिंती..
करावे तरी काय याची धास्ती..
बोलून व्हावे मोकळे जे काही मनात ..
की पहावी अजूनही उत्तराची वाट..
आहे खर्याची आस..म्हणून सोडली नाही कास।
एवढे सारे करूनही राहिले फक्त अनुत्तरीत प्रश्न...
अाणि अडकलेला श्वास।।
- समिता सावंत.

-

रात! तेरे दिल मे क्या है। ..
ख्वाहिशें पूरी करने के लिए तुम्हारा किसीको साथ है..
कहीं किसीके पुराणे जख्म क्यु कुरेदती है.
किसीके आने की आहट क्यू दिलाती है..
रात! तेरे दिल में बता क्या है.
किसीको इस तरह जगाने की वजह क्या है..
क्यू दिखाती हो तुम.. सोते- जागते हुए भी सपने..
इन सपनों का भला अर्थ क्या है..
रात !तेरे दिल में बता क्या हे..
किसीके दिल मे खुशीयो की बहार है..
तो किसीकी आखे आज नम है.
रात! बता तेरे दिल मे आज क्या हे..
आशाओं का ये सागर हमेशा भरता क्यूँ है॥
- समिता सावंत.

-

जाणुन घे त्याला..
जो तुझ्या साठी बनला आहे..
त्याच्‍या आवडी निवडी..
अणि रुसवे फुगवे...
जाणुन घे त्याला ।
आणि त्याच्या सर्व सवयी.
गुण अवगुण आणि ईतर गोष्टी..
जाणुन घे त्याला ।
तरच बनेल खरी साथ...
नाही तर सोबत असेल फक्त निर्जीव कात..
जाणुन घेउन त्याला...
त्याच्यात मिसळून जा..
दोन जीव एक आत्मा..
असे सामावुन जा..
मगच होइल साथ तुमची साता जन्माची जोडी..
जाणुन घेण्यातच अाहे मज्जा निराळी
- समिता सावंत.

-