क्या सोचते रहते हो
इतने उदास क्यो हो ?
किसीने कुछ कहाँ है क्या ?
मुश्किलों से कहाँ भाग रहे हो
लोगो कि चिंता मत करो
बीतें पल मे क्यो रहते हो
अब तुम मुस्कुरातें भी नहीं
कुछ बोलते क्यो नहीं हो ?
आगे बढते रहा करो
खैरीयत़ अब तुम्हारी कोई क्यो नहीं पूछता
तुमने कुछ सच बोला है क्या ?
इतने जल्दी में क्यो रहते हो
कहाँ गये तेरे अपने
उन्होनें तुमे समझ लिया था क्या?
तो छोड़ दो
तुम क्या सोचते रहते हो
~साहिल
-
ए जिंदगी तू क्या इम्तिहान लेगी
मेरी मुश्किलें तुने अभी देखी कहा है
~साहिल
-
तुझ्या माझ्या असणाऱ्या सोबतीच्या हिंदोळ्यावर
या रम्य आठवणी नेहमी झुलूदे
~साहिल-
मैंने इक कविता लिखी है
सपनों से हात मिलाकर
कुछ बनने की
ख़्वाहिश लिखी है
गिरते,संभलते
मुश्किलों का सामना
करने की आदत लिखी है
मंजिल तक पहुँचने वाले
सफर की दास्ताँ लिखी है
हा मैंने इक कविता लिखी है
रिश्ते संभालनेका तरीका
सीखा है
समुंदर के लेहरों का
साहस मैंने लिखा है
रात के अंधेरे को ख़त्म करने
वाले सूर्य की आग लिखी है
अपने विचार लिखने वाली
कलम मेरे साथ है
हा मैंने इक कविता लिखी है
~साहिल-
मुश्किलों का तू सामना कर
अपने जज्बातों से वार कर
सवाल,जवाबो में ना उलझ
अपनी खामियां को खत्म कर
मुश्किलों का तू सामना कर
तेरे साथ ना कोई है
तुझे अकेले ही चलना है
डर से तुझे लडना है
खुद्द पे विश्वास रख
हौसलों से उडान भर
ये वक्त भी जाऐगा
जो चाहिए वो तुझे मिलेगा
आसमाँ को तू भी छूलेगा
थोडी़ हिम्मत कर
मुश्किलों का तू सामना कर
~साहिल
-
हर पन्ने पर ख़्वाब लिखा है
एहसासों को लफ्जो में बांधा है
वक्त मिले तो पढ़ लेना
जिंदगी जीने का तरीका लिखा है-
स्वप्नांनी तर जिवंत ठेवलय
समस्यांनी तसही मारलय
कोमजलेल्या या मनाला
भावनांनी बंद करून ठेवलय
काही न बोलता याने
शांत राहण पसंत केलय
विचारांना याने आता थांबवलय
गोंधळ मात्र सुरूच ठेवलाय
हसण,रडण आता एकच झालय
सहन करण आता रोजच झालय
~साहिल
-
तारुण्य
जगण्यातला सुवर्णकाळ
तारूण्यातला असतो
त्या धुंदीत माणूस
बेभान होऊन जातो
आकर्षण त्याचा
सोबती बनतो
प्रेमात पडण्याचा
मोह त्याला होतो
नवनवीन कल्पना, विचारांचा
संग्रह हया तारूण्याकडे असतो
आत्मविश्वास याचा
पर्वतासारखा अभेद्य असतो
चुका करण्याची , सावरण्याची
सवय हि तारूण्यात लागते
अनुभव मिळण्याची
सुरुवात तिथून होते
चाहूल लागते
क्षितिजापलीकडे जाण्याची
सळसळत्या रक्तांनी
नवी उंची गाठण्याची
~साहिल
-
रंग असावा तो खऱ्या चेहऱ्यांचा
बहाणा नको त्याला धुळवडीचा
चेहऱ्याशी त्याने घट्ट मैत्री करावी
निश्चय करावा कधी न जाण्याचा
जगण्याचा तो एक भाग असावा
बोजा उचलावा त्यानेही दुःखांचा
आसवांना थांबवणारा तो
निमित्त असावा आपल्या हसण्याचा
असावा तो संवेदनशील मनाचा
प्रश्न त्यालाही पडावा आपल्या अस्तित्वाचा
सकारात्मकतेने तो भरलेला असावा
साथीदार व्हावा तो एकटेपणाचा
एक रंग असा हि असावा
अर्थ कळावा त्याला जगण्याचा
~साहिल
-