पावसामधली भेट आठवून..
डोळे तसे आहेत पाणावलेले..
फुंकर घालता शब्दांच्या उबेची..
मनातले ढग तुझ्या आठवांनी व्यापलेले..-
स्पर्शास तुझ्या ती लाट..
परतते त्या किनाऱ्यावर..
भर उन्हात या वाळूवर..
बरसेल का तुझ्या प्रेमाची सर..-
ती भेटायला मला माझी..
नसते गरज जवळ असण्याची..
परी भेटतो जेव्हा कधी..
वाढते चिंता दूर भासण्याची..-
लेखणीला माझ्या कळावा
गुंता तुझ्या नकार पत्रांचा..
वेधशाळा मला कळावी..
शाप तुला का नक्षत्रांचा..-
गुंता वाढला तुझ्यामुळे..
तो सुटावा अशी शाळा नाही..
नक्षत्र तुझ्या आठवणींचे..
ती पुसावी असा फळा नाही..-
ढगाळल्या पावसात सखे,
आठवणींची चिता पेटतेच आहे..
ठिणग्या ही मग विझतील कश्या
जखमेवर माझ्या वारा तुझाच वाहे..-
स्वप्न ही आजकल..
तुझीच ओढ लावून जातात..
कोरलेले शब्द जसे..
कोरड्या उन्हात विरघळतात..-
अशीच ती संध्याकाळ आठवांची..
वाट पाहण्याची..
आसुसलेल्या चंद्र प्रकाशाची..
.
अशीच ती संध्याकाळ परतीच्या पाखरांची..
क्षितीजाच्या विलनाची..
मावळत्या सूर्याची..-
हरवले क्षण जेव्हा
आठवणी ही पुसल्या..
भास होता तुझा सखे
कविता तुझ्याच वाचल्या..-
बऱ्याच दिसांनी त्या
झोपडीत उजेड दिसतोय..
त्या शेतकऱ्याचं नशीब
फळल की काय..
दिवाळी नाही, दसरा नाही..
याने घरातच
प्रेत जाळलं की काय..
#unknown-