‎मैं लिखता हूं वह लिखवाता है,
‎कभी साथ उसके कभी,
‎खिलाफ चला जाता हूं,
‎शिद्दत-ए-इश्क मेरा लफ्जों से है,
‎कभी इबादत तो कभी,
‎बगावत पर उतर आता हूं |

-

हजारो भेटतील माझ्यासारखे
‎पण त्या हजारांमध्ये मी नसेल,
‎जरी जुळले तुझे गुण छत्तीस
‎तुझ्या कुंडलीमध्ये,शनि बनून मी बसेल.
‎

-

एरवी पाहताच मला काठ्या शोधणारे
‎आज माझ्याकडे दूध घेऊन येतील,
‎या दोन पायावर चालणाऱ्यांचा काही नेम नाही देवा
‎रंग बदलण्यात हे सरड्यालाही मागे टाकतील.
‎

-

‎लोकसंख्येचा भस्मासुर नाते गिळून टाकणार,
‎आम्ही दोन आमचे दोन,नात्यांना मर्यादा आणणार,
‎सख्या भावांना बहिण,बहिणींना भाऊ नाही मिळणार,
‎दुखद पण पुढच्या पिढीला,काका मावशी नाही ऊरणार.
‎
‎येणारी पिढी शेवटची,जी एकत्र कुटुंब पाहणार,
‎कधी काका कधी मावशीच्या, मांडीवर खेळणार,
‎"माय मरो मावशी जगो" या म्हणीचा काळ संपणार,
‎आई-वडिलांना वृद्धाश्रमाची संस्कृती कळणार.
‎
‎कुटुंब होणार चौघांचे चार भिंतीत रमणार,
‎चुलत, मावस नाते,हे नामशेष ठरणार,
‎अतिरेक होऊनी लोकांचा,जमीन अपुरी पडणार,
‎नशीब,ती दशा पाहायला आम्ही इथे नसणार.
‎नशीब,ती दशा पाहायला आम्ही इथे नसणार.
‎

-

पहिलं प्रेम म्हणता,आजही ती आठवते,
‎ बाकावरून समोरच्या,चुकवत नजर ती भिडते,
‎ पाहता क्षणी मनात, विचित्र विलक्षण घडते,
‎ हरवूनी स्वतःला, ती नव्याने मज सापडते.

-

पहिलं प्रेम म्हणता,आजही ती आठवते,
‎ बाकावरून समोरच्या चुकवत नजर ती भिडते,
‎ पाहता क्षणी मनात, विचित्र विलक्षण घडते,
‎ हरवूनी स्वतःला, ती नव्याने मज सापडते.
‎
‎ बोललो न मी तिला ती मला न बोलली,
‎ संमती मनातली नजरेने अलगत हेरली,
‎ स्पर्शही न करता तिला नसानसात भिनली,
‎ निखळ,निरागस प्रेमाची भावना नवी मज उमगली.
‎
‎इयत्तेत पुढच्या मी,पहिल्या दिवशी उपस्थित,
‎भेटीची वेळ तिच्या,केली होती मी निश्चित,
‎कावरे बावरे मन,हृदयात प्रेमाचे संगीत,
‎पुन्हा कधीच ती दिसली नाही, हेच प्रेमाचे प्रायश्चित.
‎
‎पहिलं प्रेम म्हणता,आजही ती आठवते,
‎बाकावरून समोरच्या चुकवत नजर ती भिडते.
‎
‎

-

वह सुन लेगा तुम्हारी,पर उसे बार-बार
दोहराकर अमलं करने का वक्त ना देना,क्या सही है,
‎और मरने के बाद जन्नत लेकर करोगें क्या जनाब,
‎क्योंकि फिर से पैदा होकर तुम्हें,आना तो यही है |

-

जज्बांत जो कुचले गए,
‎मजबूर बने हालातों से,
‎सपनें छन से टूट गए,
‎रूबरू होकर हकीक़त से,
‎फिर दिल में ईक आंस जगी,
‎अपनी सोई तक़दीर से,
‎लफ्जों में छीपकर बयां हुए,
‎अफसानें अपने जीवन के |
‎

-

प्रत्येकाची वेळ येते,
‎ कुणाची लवकर कुणाची वेळ घेते,
‎ उतावळेपणाने निराशा घडते,
‎ संयमाने पुन्हा आशा उमलते.
‎
‎प्रत्येकाची वेळ येते,
‎कधी दशा कधी दिशा दर्शविते,
‎दशा झाल्यावर लाज ओढावते,
‎दिशा मिळाल्यावर माज चढवते.
‎
‎प्रत्येकाची वेळ येते,
‎येताच ती जाण्याकडे वळते,
‎चांगली,वाईट जाताना ठरते,
‎गेल्यावरही अनुभव रुपी उरते.
‎
‎

-

जिनकी मंजिल ही सफर होता है,उन्हें कहीं से निकलने की और कहीं पर पहुंचने की कोई जल्दी नहीं होती |

-